Lieutenant Colonel Araina

L.C | 11 |

| Araina |

"Leave or die, now choose" nanatiling tahimik ang buong paligid, hindi ko gustong manakit ng isang sibilyan at wala akong balak na gawin ito kahit kailan kaya sana hindi na magmatigas ang grupong ito na hindi ko alam kung saan nanggaling "sir! It's from the camp"

Nawala saakin ang atensyon ng kanilang lider at napabaling ito sa kanyang samahan na kasalukuyang may hawak na cellphone, hindi naman ito nagdalawang isip at agad na kinuha ang cellphone mula sakanyang kasamahan "okay! Okay, we'll be right there"

Humarap ito sakanyang mga kasamahan matapos mababa' ang tawag, tipid na tango ang kanyang binigay at nagsimulang maglakad papalayo sa aming direksyon. Mukha namang nakuha ng kanyang mga kasamahan ang ibig nitong ipahiwatig kaya mabilis nilang nilisan ang lugar "mukhang may emergency sila Suprema"

Nanatili kong pinagmasdan ang papalayong pigura ng mga ito "papasok na ko sa loob, kailangan ko pang magayos" saad ko matapos putulin ang pagmamasid sa mga rebelde–kung sila nga ba ay rebelde

Napabaling naman ang atensyon ng buong team alpha saakin, binigyan ko lamang sila ng kindat at tipid na ngiti bago nagsimulang maglakad papasok ng main cabin. Kagat labi kong niligpit ang mga damit ko at hindi maiwasang mapabuntong hininga ng ilang beses habang ginagawa ito

Hindi naman nagtagal ay natapos na rin ako sa pageempake, muli akong napabuntong hininga ng malalim bago napagpasyang magpahangin sa labas. Sinalubong ako ng malakas na hampas ng hangin nang makalabas ako ng main cabin

Mariin naman akong napahawak sa magkabila kong braso dahil sa lamig, unti unti kong hinakbang ang mga paa ko upang maglakad sa paborito kong lugar na hindi naman kalayuan sa campo. Isa itong burol na hindi naman kataasan at kayang akyatin ng kahit na sino "ang lamig"

Agad kong nilibot ng tingin ang buong paligid na nasasakop na tanawin ng burol, dito ako madalas na pumupunta kapag gusto kong makapagisip isip at magkaroon ng sandaling kapayapaan. Ang mga tanawing ito ay isa sa mga rason kung bakit gusto kong protektahan ang mga bansa, mahirap– oo

Hindi kami narerekognisa sa aming trabaho, we work in shadows of the military. Sekreto kaming nagtatrabaho at bilang lang ang mga sibilyan na nakakaalam ng aming grupo, mapait akong napangiti– marami siguro ang magsasabi na walang kwenta ang trabaho namin dahil wala naman kaming natatanggap na mga recognition

Pero para saakin, isa ito sa mga trabahong pinakaimportante. Dahil kung hindi nabuo ang Supreme, walang magliligtas sa mga bansa ng palihim na hindi agad agad mabigyan ng aksyon. Nakakaligtas kami ng mga buhay at mga tahanan, kaya sapat na rason na saakin yun para magpatuloy sa paglaban

Pabagsak kong hiniga ang katawan ko habang mariin na nakapikit at napakagat labi ng maramdaman ko nanaman ang kirot ng aking likod, hindi nagtagal ay muli kong minulat  ang dalawa kong mata at mabilis na napabalikwas "wooooh! You scared the hell out of me, ba't ba ang hilig mong manggulat?" Saad ko habang nakahawak sa dibdib ko ang kanan kong kamay

"Ah–sorry"

Hindi ako sumagot at muling binaling ang paningin ko sa tanawin "wow" hindi naman maiwasang hindi mamangha ni Brazzen sa paligid– papalubog na kasi ang araw kaya naman kitang kita mula sa aming pwesto ang kagandahan ng tanawin

"Paano mo nahanap ang lugar na to?" Bigla kong tanong sakanya ngunit hindi ko pa rin inaalis ang tingin sa tanawin "I asked one of your comrades when I can't find you around the camp and uh– they said that I might find you here"

Tumango tango lamang ako matapos nitong magpaliwanag, ni hindi ko nga alam kung nakatingin siya sa habang nagsasalita but I couldn't care less, minabuti ko na lamang ang pagtingin sa papalubog na araw

We stayed for minutes while looking at the beautiful scenery silently. We didn't spoke, no words needed. And for those minutes, I was thankful enough  that we didn't spoke— that he didn't, that no one did, and even I don't have plans to.

I was scared to speak, scared that I might ruin the moment. That Brazzen words could ruin our moment, could ruin and shatter my heart into peices again. It was enough, these minutes were enough for me.

But I should know better, everything right is not damn permanent– na matatapos rin ang lahat ng to. That he would hate me again the moment we'll leave the place "is there a place where we can eat? I'm hungry"

Hindi ko napaghandaan ang mga sinabi niya kaya mabilis akong napatingin sa kanyang direksyon "h– uh?" Gulat na gulat kong tanong na nakapagpatawa sakanya ng konti "a place where we can eat, like a restaurant? Don't worry, my treat" nakangiti niyang saad

"Ah– o. .o"

"Great, lead the way"

***

pinaglalaruan ko ang dalawa kong kamay habang nakagat labi, paminsan minsan ay pinapalobo ko rin ang magkabila kong pisngi habang patuloy kong pinapakalma ang aking sarili "Araina" bahagya akong napabalikwas sa pagkakaupo nang tawagin ako ni Brazzen
"Ha?"

"I said, can you suggest a food? I don't know kung anong pagkain ang masarap dito"

"A–h steak!" Tipid siyang ngumiti at patango tango pa habang binabalik ang tingin sa menu, mabilis naman niyang sinabi ang mga order namin bago ibinalik ang buo niyang atensyon saakin. Muli akong kinabahan at napaiwas ng tingin "Araina"

"Hmm?" Tipid kong sagot habang pilit na iniiwasan ang kanyang tingin "why do Supreme fvcking exist?"

That hits me, ngayon ay diretso na ang tingin ko sakanya. Cold and dead stares he should've not said something like that, we bring peace and prosperity that's why Supreme exist! "we bring safety"

"No, you bring chaos"

I stared at him, blank and without emotions he always gone too far. Way too far "I like you very much Brazzen" diretso kong saad habang hindi inaalis ang tingin ko sakanya, my hands and feet are both cold. By heart is damn beating so fast and so loud, i took as many gulps as I can, I just couldn't take it anymore "I damn like you"

But everything were blur, I can feel the wetness on my cheeks. I can already taste the blood on my lips of so much force while biting it, everything were too much to handle— every word he said. I can't feel my heart beating, it was dead again

Namamanhid sa sobrang sakit and my whole boy became colder and colder, it was too much pain, I don't know how to put back my fvcking shattered heart "sorry"

"I fvcking don't, I still damn love her Araina"

"–I'm still fvcking in love with my ex fiancée"

***
Notes:

Sorry it's late and if this chapter contains errors, nagmamadali po kasi ako😁 Anyways, happy new year everyone and I hope you'll really leave a comment below 😭💓 see you on my next update ☺️