Lieutenant Colonel Araina

L.C | 57 |

| Araina |

Gabi na ng marating namin ang Ukstalines. Maingay at magulong daan ang bumungad saamin dahil na rin sa night market nila, kung iisipin ay mas payapa ang gabi ng lugar dahil maraming gulong nangyayari tuwing umaga. But that doesn't mean that Ukstalines at night is much better, in fact mas delikado dito tuwing gabi. Simply because lots of dangerous businesses are held at night, like illegal drugs transaction.

Napasulyap ako kay Brazzen nang maramdamang naging alerto siya sa paligid. Hindi nagtagal ay ibinalik ko rin ang atensyon sa pagmamaneho "sa loob ng gubat ang lugar ni Hugo, medyo matagal pa bago natin marating ito. Are you hungry?"

"No, I'm good. Ikaw ang hindi kumain, you also didn't take your medicines"

"Ha?" Nagpabalik balik ako ng tingin sa kanya at sa daan. I was taken aback by what he said, pano niya naman nalaman? Hindi ko pa naman gustong umiinom ng gamot, I hate it. Isa pa, ang pait ng gamot na nireseta saakin. Malaki pa ang iba at ang hirap lunukin, mapagkakamalan ngang candy yun dahil sa laki. Wala naman sigurong galit ang doctor ko saakin diba? Hmm mmm "Katana told me"

"Siraulo talaga, gusto niya bang mamatay? Aist" gigil kong bulong sa sarili na mukhang napalakas dahil bahagyang natawa ang katabi ko. Mabili ko siyang sinulyapan at ngumiti ng bahagya "hehe" muli kaming binalot ng katahimikan pagkatapos nito. Mahigit 20 minutes naman ang inabot ng byahe namin bago tuluyang makarating sa lugar ni Hugo. Mabilis akong lumabas ng kotse pagkatapos itong maipwesto at agad na naglakad papunta sa maliit na bahay kubo, mahihinang katok ang ginawa ko sabay ngiti sa harap ng butas na nakapwesto sa gitna ng pintuan "mucho tiempo sin verte, Puedo pasar?"

Tumabi saakin si Brazzen na nakatingin lang rin sa pintuan, maya maya'y bumukas ito at iniluwa ang isang magandang dilag "Miss Ainaaaaaa!!!!" Sinalubong ako ni Tati ng isang mahigpit na yakap at hinila papasok sa loob "ah Tati, I'm with someone" pigil ko sa kanya nang isasara niya na sana ang pintuan. Lumiwanag ang nagtataka niyang mukha matapos makita si Brazzen "kyaaaahhh~!! You finally have a boyfriend—" Saglit siyang natigilan at agad na napasinghap "is he the one?"

"A..ah wh..what?"

"Don't tell me you don't remember? You told me a story about the man you love! You said he hate you and doesn't love you back but I'm happy you're together now! Hi mister! I'm glad that you love miss Aina now, she's really in— hmmpp" nagpapanic kong tinakpan ang bunganga ni Aina tyaka awkward na tumawa "ha ha ha ha ha, you must've read a lot of fairy tales Tati. Where's you dada?"

"Oh, na sa lalim siya. He told me to fetch you"

"Tati, it's ilalim not lalim. But you're indeed making a progress now"

"Opo miss Aina! I've been studying a lot because I really want to learn your language and talk to you in Tagalog" napangiti ako sabay haplos sa kanyang buhok "good job. I'm proud of you" mas lumawak ang naging ngiti niya tyaka muling ibinalik ang kanyang tingin kay Brazzen "please come in, I'm sure dada is waiting" puno ng siglang naglakad si Tati matapos maisara ang pintuan. Tahimik naman namin siyang sinundan ni Brazzen.

"Pagpasensyahan mo na si Tati, sobrang bihira kasi silang magkabisita. Ngayon lang rin ako nakabalik matapos ang huli kong punta dito"

"No, it's fine. I'm really quite amazed by how cheerful she is" bahagya akong tumango bilang pag sang ayon, Tati is indeed cheerful. Matagal rin bumalik ang sigla niya matapos ang nangyaring insidente, and that time, Hugo thought he wouldn't see this Tati again. I can say that Tati's really brave, hindi biro ang pinagdaanan niya "you're going to love our real place mister!" Masiglang saad niya. Maya maya'y bumukas ang isang pintuan at agad nitong iniluwa ang isang elevator matapos na may pinindot si Tati sa book shelf.