SON-SUZ AŞK - 'SON SERİSİ II' -FİNAL

14. BÖLÜM - SONSUZ HÜZÜN

SONER

Öfke...

Pişmanlık...

Aptallık...

Şuan hissettiğim tam olarak ne bilmiyordum. Suzan'ı o kızla yalnız bırakmamak için peşinden gittim. Çünkü geldiğinden beri saçma sapan davranıyordu. Onu ilk duyduğumda kıskançlıktan saçmaladığını düşündüm ama Suzan onu doğruladığında, ayakta duramayacak kadar yıkılmıştım.

Şuan ise bomboştum. Ne hissettiğimi bile bilmiyorum. Ya da ne hissetmediğimi. Resmen beni kullanmıştı. Ona olan aşkımı kullanmıştı. Onun beni gerçekten sevebileceğini, bir anda onu unutup bana evet diyeceğini nasıl düşünmüştüm. Aptaldım.

Halimi fark etmişti. Çünkü fark edilmeyecek gibi değildi. Demin ki mutluluğumdan eser yoktu.

Arabada ona bağırdığımda, kendimden nefret ettim. Ama elimde değildi. Şuan içimdeki Soner bambaşka biriydi. Kırılmış, öfkeli ve aptal yerine konmuş Soner'di.

Tam konuşacağı an elimle susturdum. "Araba kullanıyorum ve sinirliyim. evde konuşacağız."

Başını salladı. Eve kadar sinirimin geçmesini diledim. Ama daha da öfkeleniyordum. Siteye girdiğimizde, evin otoparkına park ettim.

Birlikte indik. O önde yürürken birden gözlerimi kapattım. Bu geceyi ne kadar farklı hayal etmiştim.

Eve girdiğimizde en son eve ben girmiştim ve etrafa bakarak gözlerini kapattı. -her yer güllerle doluydu.

Bense öfkeliydim. İçim simsiyahtı.

"Seni dinliyorum." Dedim salona geçerek.

Ceketimi çıkarıp, köşeye attım. Papyonumu da resmen koparmıştım. Gömleğimin kol düğmelerini de çıkarıp masaya koydum. -sonsuz işaretiydi. Özel yaptırmıştık. Of Suzan of...

Kollarını kıvırdım ve kendimi koltuğa attım. Suzan da suçlu küçük çocuklar gibi karşıma oturdu. Elleri ile oynuyordu, bu da suçlu olduğunu gösteriyordu.

"Ben... Sen bana evlenme teklifi etmeden önce, oradan uzaklaşmak istiyordum. Onu görmemek için, unutmak için. Sonra sen bana evlenme teklifi ettiğin gece, bizin oturduğumuz restorana geldiler. Elele." Gözlerini kapadı. "Onları öyle görünce, bu manzaraya katlanmamak için sana 'evet' dedim. Ama sana aşık olmadığımı söyledim. Ben sana dürüst oldum-"

"Sen bana dürüst olmadın. Dürüst olsaydın bunları o zaman söylerdin. Benim aşkımı kullanmadan da ben sana yardım ederdim Suzan. Bunları bana anlatsaydın da ben seni buraya getirir, ya da ne bileyim farklı şeyler düşünebilirdik. Ama bu yaptığın- çok... Çok bencilce."

Gözyaşları akmaya başladı, yapma...

"Bilemedim Soner, o an- o an öyle gelişti her şey. Ben çok pişmanım. Özür dilerim. Ama şu anki duygularımdan eminim. Seni sev-"

"Sakın. Sakın o cümleyi kurma. Sana artık inanamam Suzan." Ayağa kalktım ve pencereye gittim.

O da kalktı ve bana doğru geldi.

"Bu gecemiz böyle mi sonlanacak Soner?"

"Bu gecemiz mi?" dedim sinirle ona dönerek. "Bu gecemizi ben böyle planlamamıştım. Ama şimdi her şey yerli yerine oturuyor. Beni istememen, sürekli durdurman, bugünkü tedirgin hallerin... Hepsi nedenini bana açıklıyor."

"Soner saçmalıyorsun! Ben sadece özel olsun istedim." O da bağırdı.

Gözlerimi yumdum. Ellerini tutup, onu yukarı sürükledim.