SON-SUZ AŞK - 'SON SERİSİ II' -FİNAL

22.BÖLÜM - SONSUZ UTANÇ

SANIRIM BU HAFTAKİ EN EĞLENCELİ BÖLÜM SONSUZ AŞK'TA OLDU :) BEN ÇOK EĞLENDİM :) UMARIM SİZDE KEYİF ALIRSINIZ :)

Bu hafta sonu Sonay için inanılmaz olacaktı. Çünkü abisi ve yengesi Aslanlarla çiftlik evine mangal yakmaya gideceklerdi. Suzan son zamanlarda fazla bunalmıştı. Abisi de böyle bir incelik düşünmüştü.
“Ne kadar düşüncelisin abicim.” Diye fısıldadı ve kendi kendine güldü. Aynadaki yansımasına son kez baktı ve evden çıktı. Bir kaç kere evinin önünden geçerken Doğan ona yaşadığı siteyi göstermişti ve Sonay da ismini aklında tutmuştu. Taksi için aşağı sokağa indi. Sitenin yanındaki taksiciler abisi ile yengesini tanıyorlardı çünkü.

Taksiye bindiğinde adresi verdi. Hava yavaşça kararmak üzereydi. Sitenin önüne geldiğinde, ücreti verdi ve indi. Neyseki kapıda güvenlik yoktu. yoksa sürprizi batacaktı.
Tam hangi kapıydı acaba dediği an Doğan’ın arabası siteye girdi. Gülümsedi ve hemen saklandı. Ama Doğan indikten sonra diğer taraftan inen Afet, yutkunmasına neden oldu.
“Normal arkadaştır canım.” Diye mırıldandı, ama Doğan kızı sarıp, binaya yönlenince, midesine yumruk yemiş gibi oldu. Elindeki çantayı öyle bir sıkıyordu ki, avuç içinde zincirlerin desenin çıktığına yemin edebilirdi.

O da peşlerinden gitti ve asansörün hangi katta durduğuna baktı. O da diğer asansöre bindi ve on ikiye bastı. Kata gelene kadar bildiği tüm çirkeflikler aklında sıralanıyordu. Önce Doğan’ı mı öldürse, yoksa kızı mı? - Ne kızı, kart horozdu resmen.
Saçından mı başlasam, kollarını ısırmaktan mı?
“En iyisi ikisinin de kafasını birbirine vurayım. Aynı anda- yok o zaman birbirlerine temas ederler.”

Asansör kata gelince hemen indi. Yanyana duran iki kapıya baktı. Neyseki birinde isim yazıyordu. Diğerine kulağını dayadı. Kadının ve Doğan’ın kahkahaları geliyordu.
“Iıı... “ diye inledi ve ayakları ile tepindi. “Seni öldüreceğim.”

Ellerini yumruk yaptı ve kapıyı yumruklamaya başladı. Birden açılan kapı ile, öne savruldu, ama Doğan kızı tuttu.
“Sonay?” dedi gülerek. “Hayatım, hoşgeldin. Bu ne güzel-“ demesine kalmadan Sonay kızı da görmesinin etkisi ile cırladı.
“Ya ne güzel sürpriz  demi? Acaba şu maydanoz saçlı sevgilinde aynı şeyi düşünüyor mu? Şuna bak, tip olsa bari.”
Doğan yutkundu ve gözlerini kapadı. Az sonra Doğa kıza atlardı.
“Yok yani benim gibi bir çıtır varken, bu abla kılıklıda ne buldun acaba? Üç doğum yapmış, anne tipi var kadında.”
“İki.” Dedi kadın sinirle.

“Ha bir de çoluk çocuk da var. Hey maşallah. Te ya Rabbim. Abla sen çocuğundan da mı utanmıyorsun da, kardeşin yaşında adamların evine geliyorsun. Allah bilir evlisindir de.”
“Çok şükür evliyim.”
Doğan az sonra yaşanacak şeyde ne olacağını görmek için, sessiz kalmıştı. Sonay’ın son söylediği şeye kadar...
“Rezalet.” Doğan’a baktı. Aklına gelen şeyle, dehşetle gözlerini açtı.  “Jigolo musun yoksa?”
“Ne?”
“Ne?”

Doğan ile Doğa aynı anda bağırdılar.
“Tabi ya, jigolosun. O yüzden bana ‘çocuk’ deyip duruyordun. Sen kendinden yaşça büyük kadınları -Eli ile kadını gösterdi- tercih ediyorsun.”
“Yuh! Sonay ya.” Dedi Doğan kahkahasını tutamayarak. Kıza yaklaştı.
“Hayır yani bir şeye de benzese üzülmeyeceğim.” Dedi yüzünü buruşturarak.
“Gel buraya gel. Bir de kendine çocuk denilince kızıyor. Bu yaptığın ne?”
Sonay gözlerini kıstı. “Ha bir de ben mi suçluyum? Özür de dileyim oldu olacak.”
Doğan yavaşça öksürdü ve kızı kollarına aldı. “Sonay, seni ablam Doğa ile tanıştırmaktan büyük onur duyarım da, sen ne duyarsın onu bilemem.”

Karşısındaki kadın kollarını göğsünde birleştirdi.
“Haa... ablan...” yüz ifadesi de ses tonu da değişmişti.
“Evet canım ablasıyım. Gerçi kardeşimi yakışıklı bulmaman beni çok üzdü, zira bana çok benzetirler.” Dedi alay eder gibi çıkan ses tonu ile.
“Şey aslında ben öyle demek istemedim. Gerçekten. Yani aslında çok güzelsiniz, hey maşallah, nazarlardan sakınsın sizi ya Rabbim. Ben zaten o yüzden  bu kadar saydım, kıskandım. Güzel olmasanız, ‘Aman kıçıma benziyormuş zaten’ der geçerim. Ama inanın afet gibisiniz. Hiç iki çocuk doğurmuş gibi değilsiniz yani.”
Kadın “Evet, onu demiştin. Üç çocuk doğurmuş gibi duruyorum.” Dedi.
Sonay ise konuştuklarını tartınca ağzını kapattı ve bakışlarını Doğan’a doğru kaldırdı. “Ben demin ‘kıçım’ mı dedim?”
Doğan gülmesini gizleyerek “Hı hı.” Dedi.
“Ay, ya. Ben gerçekten çok özür dilerim.”