SON-SUZ AŞK - 'SON SERİSİ II' -FİNAL

23.BÖLÜM - SONSUZ UYKU

“Burada kalamam Doğan.”
“Neden bebeğim?”
“Olmaz. Yani yanlış.” Sesi utangaç çıkıyordu. Başını öne eğdi.
Doğan parmakları ile çenesini tuttu ve kaldırdı. “Utanıyor musun?” diye fısıldadı. Sonay sessiz kaldı. “Utanma...” dedi ve dudaklarına yaklaştı.
Son anda derin nefes aldı ve gözlerini kapattı. Adam dudaklarını kıza değdirince, kızın dudaklarının bile titrediğini fark etti.
“Rahat ol birtanem...” bu Sonay için o kadar da kolay değildi.
“Do-ğan...” diye mırıldandı kekeleyerek.
“Şişş...” alt dudağını kavradığı an, Sonay elini adamın göğsüne koyup, itti. Ama çok güçsüz bir itiş oldu. Doğan kızın bileklerini tutup, boynuna doladı. “Sarıl ve kendini bırak.”
Sonay korkuyordu. Titremesi adamı durdurmasa da, dudaklarına gelen tuzlu tat adamın durmasına sebep oldu. Yavaşça uzaklaştı kızdan. Sonay başını eğince, Doğan kızın çenesinden tutup, kaldırdı.

“Sonay, neden ağlıyorsun?”
“Doğan ben-yani-yapamam.”
Doğan gülümsedi ve kızı kendine çekip sarıldı. “Bebeğim sadece öpecektim. Ben sana zarar vermem. Ama tutamadım kendimi. Özür dilerim seni incittiysem. Çok özür dilerim Sonay.”
Sonay da adama sarıldı. “Özür dileme. Ben aptal küçük bir kız gibi davrandım.”
Doğan kahkaha attı ve dudakları ile kızın yaşlarını sildi. “Evet, benim küçüğümsün ama asla aptal değilsin. Sen benim tanıdığım en çıkarsız, en masum sevgilimsin.”
Sonay gülümsedi. “Yani sevgilin miyim hala?”
“Sonay, seni istiyorum, yalan değil. Ama olması gerektiği zaman, olması gerektiği gibi. Bembeyaz gelinliğin içinde ve tüm ailenin rızası ile. Her koşulda benim olduğun zaman. Ben sana yanlış yapmam. Ben öyle bir adam değilim. Senin bedeninin değil, öncelikli yüreğinin benim olması gerekiyor.”
Sonay avcunun içi ile yaşlarını sildi, gülümsedi ve adama sarıldı. “O zaten seni ilk gördüğüm andan beri senin... Sadece senin...”

Doğan kıza daha sıkı sarıldı. “Ciddi misin Sonay? Gerçekten mi?”
Avcunun içine aldı kızın yüzünü. Kalbi duracaktı. Buz tutan bütün uzuvları kızın sözü ile eridi. Şimdi yüreğindeki buz devri sona eriyor, bahar başlıyordu.
“Gerçekten...”
Doğan kızın dudaklarına hızlı bir öpücük bırakıp, çekildi.
“Seni seviyorum, seni çok seviyorum çocuk.”
“Çocuk deme artık ya.”
“Peki tamam demem.” İşaret parmağı ile burnuna dokundu. “Hadi seni eve bırakayım.”
Tam kalktığı an, Sonay elinden tuttu. “Eğer sadece uyuyacaksak, bende yanında uyumayı çok isterim.” Yanakları kıpkırmızı olmuştu.

Adam gülümsedi. “Tabi ki sadece uyuyacağız meleğim.” Onu tutan eli çekti ve odasına doğru yürüdüler. “Ablamın pijamalarından var, sana onlardan getireyim, banyoda giyinebilirsin.”
“Tamam, teşekkür ederim.”
Başka bir odaya geçip, geri çıktı. “Gerçi sana biraz büyük olacak ama-“
“Önemli değil.” Elinden kırmızı saten pijamaları aldı ve banyoya geçti.
“Duş almak ister-“
“Yok, gelmeden önce aldım.”
“Tamam, ben şu odadayım.” Sonay gülümseyip, kapıyı kapattı.
Doğan odanın içinde sırıtıyordu. Etrafa saçılmış birkaç parça kıyafetini toplayıp, dolaba sıkıştırdı.

Sonay banyodan çıktı ve koridora baktı. Kimse yoktu. Mutfak ve oturma odası da karanlıktı.
“Su alacağım, ister misin?”
“Hayır, teşekkürler.”
Hızla oturma odasına geçti ve tableti eline aldı. “BİR DEMET SANAT’mış, gerizekalı kadın. Düğün fotoğraflarımızı çekersin artık.” Dosyanın üstüne basılı durup, sil tuşuna bastı ve “İşte bu!” deyip, tableti koltuğa atıp, odaya koştu.

İçeri geçmeden önce kapıyı tıklattı. “Girsene aşkım.” Dedi Doğan yüzünü havlu ile kurularken. Üzerine iki beden büyük gelen pijamaların içinde çok tatlı görünüyordu. Paçalarında minik ayağı, kollarının uzunluğundan narin elleri gözükmüyordu.
Adam önünde eğildiği an, Sonay gözlerini kırpıştırdı. ‘Kadife kutu mu çıkardı o?’ dedi içinden. Paçalarını katlarken,
“Benimle bu gece uyuyacağın için çok mutluyum.”
‘Benimle evlenir misin mi dedi o?’
“Evet.” Dedim, ama neye ne için dediği hakkında en ufak bir fikri yoktu.
Doğan ayağa kalktı ve kollarını da iki üç kere katladı. “Şimdi daha iyi.”
Sonay hala gözlerini kırpıştırıyordu. Doğan onu elinden tuttu ve yatağa yatırdı, kendi de yanına uzanıp, ona sarıldı.