Dr.Hyoက Taeyeonကို သူ႔စားပြဲေရွ႕ကကုလားထိုင္
မွာ ထိုင္ဖို႔လက္ျပသည္။
ေနာက္ကဓာတ္မွန္ၾကည့္ေသာ မီးအျဖဴ လင္းေနသည့္ ဘူး
ျပားကေလးမ်ားေပၚတြင္ေတာ့ Taeyeon၏ဓာတ္မွန္မ်ား
ဟုယူဆရေသာ ေခါင္းခြံရိုးပုံမ်ားအစီအရီ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။
'တစ္ေယာက္ထဲလား´
Dr.Hyoမ်က္နွာက စိတ္မသက္မသာဟန္ျဖစ္ေန၍ Taey
eon ထင့္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
'က်ြန္ေတာ္ Japanကိုအလုပ္ကိစၥလာရင္း ဒီေခါင္းကိုက္
ကိုက္ေနတဲ့ကိစၥ ဝင္ျပတာမို႔ အေဖာ္ေခၚမလာပါဘူး အေရး
ႀကီးေနလို႔လား ခင္ဗ်ာ´
Dr.Hyo သက္ျပင္းခ်သည္။
'ႀကီးခ်င္လည္း ႀကီးမယ္လို႔ပဲေျပာရမယ္ထင္တယ္ ´
Dr.Hyoက စာ႐ြက္ျဖဴ တစ္႐ြက္တြင္ ပုံဆြဲျပသည္။
'Mr.Kimခံစားေနရတဲ့ေဝဒနာေတြ အထူးသျဖင့္ေဘး
ဘက္ ညာကိုသိပ္မျမင္ရတာေတြက ဦးေနွာက္ရဲ႕အရင္းအ
လယ္ေခါင္တည့္တည့္ေလာက္မွာ ရိွတဲ့ပီက်ဴ ထရီဂလင္းေနရာ
မွာ အက်ိတ္ရိွတာနဲ႔သိပ္တူေနတယ္ ဒါေၾကာင့္လည္း က်ြန္ေတာ္ဒီဓာတ္မွန္ကို ရိုက္ခိုင္းတာေပါ့´
Taeyeonနွလုံးခုန္ျမန္လာသည္။
'အခုအဲဒီအက်ိတ္ကို ေတြ႕ေနလို႔လားခင္ဗ်ာ´
Dr.Hyoေခါင္းခါသည္။
'မေတြ႕ပါဘူး မေတြ႕တာကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္ဘဝင္မက်တာ´
'ခင္ဗ်ာ´
'sorry ေရာဂါမေတြ႕ဘူးဆိုတာက မရိွလို႔မေတြ႕တာဆို
ရင္ ေကာင္းတာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ကရိွလ်က္သားနဲ႔ မမိတာလို႔
ထင္ေနတယ္ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဟာဒီမည္းမည္းနွစ္ခု
က လက္ထရယ္ဗင္ထရီကယ္လို႔ ေခၚတယ္ ဦးေနွာက္ထဲမွာ
ပုံမွန္ရိွတဲ့ အရည္အိတ္ေတြေပါ့ အဲဒီအရည္ထြက္တဲ့အေပါက္
နားမွာ အက်ိတ္ရိွမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားတာ အက်ိတ္ရိွနိုင္တဲ့ေန
ရာက ဒီဓာတ္မွန္မွာအျပည့္မေပၚဘူး အရည္အိတ္နွစ္ခုက
ေတာ့ က်ယ္ေနတယ္ ေယာင္ေယာင္ကေလးပဲ ပုံမွန္လည္းျဖစ္
ခ်င္ေတာ့ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္မသကၤာစရာေတြ သိပ္မ်ား
ေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာပဲ´
