Choose me{ALMOST DONE}

Chapter 4 - Boyz with fun

P.O.V: Y/N
Het was al aardig druk in de concertzaal.

Gillende mensen, schijnende ARMY-bombs, lichtstralen..

Shirley en ik keken goed of er nog plaats was vooraan, want dan staan we dichter bij BTS en dat zou geweldig zijn.

Toevallig was er nog ruimte voor ons op de eerste rij! We lachten uitbundig naar elkaar en gingen direct staan.

Nu is het een kwestie van wachten, totdat de show begint.

~ DRIE KWARTIER LATER: 19.25 uur. ~

'Dames en heren, nog een paar minuten totdat de show begint. Wij verzoeken u vriendelijk om te blijven staan waar u staat voor het beste zicht. Zou u zich aan de volgende regels wilden houden-'

Ugh, dat is al de zoveelste keer dat ze dat omroepen. Mijn zenuwen zijn nog erger dan een uur geleden.

'Dat waren de regels. Geniet nu van uw concert!'

Het wordt stil in de zaal. Dit was nog niet eerder omgeroepen. De stilte wordt verbroken door een stem, de stem van Namjoon:

'Sometimes, life is hard. You have to go threw it. You have to Love Yourself. Tonight, we're gonna let that happen. Free your mind, and go further...'

De zaal werd gevuld door de melodie van DNA. Zeven schimmen verschenen op het podium en hun lichaam beweegt alle kanten op. Het is fascinerend.

Iedereen, inclusief ik, riep:
Kim Namjoon !
Kim Seokjin !
Min Yoongi !
Jung Hoseok !
Park Jimin !
Kim Taehyung !
Jeon Jeongguk !
BTS !

Eigenlijk zou ik doof moeten worden van het gegil om me heen, maar omdat ik zelf ook gilde, viel het mee.

Na het nummer DNA komt Best Of Me. Ik ga helemaal los.

Het nummer komt tot een eind en Namjoon houdt de microfoon tegen zijn lippen aan en zegt:
'Hallo, wij zijn BTS. Nederland laat je horeeeeeeeen!'

A/N: BTS spreekt in dit verhaal Nederlands, want dit boek is ook Nederlands.

Luid gegil is te horen in de zaal.

Namjoon praat verder: 'Het is een grote eer om in het prachtige Amsterdam te zijn, we vonden dit-'

Mijn focus om Namjoon vervaagt door iets in mijn ooghoek. Ik kijk naar rechts en kijk recht in het gezicht van Jimin.

Diezelfde ogen, diezelfde lach, diezelfde puffy face met blonde, wilde haren.

Wacht.

Vanmiddag, was dat Jimin?

Ik beet op mijn lip. Jimin zag het. Hij deed hetzelfde.

Met een knipoog erbij.

Op dat moment werd ik doof door andere meiden die naast mij hun longen uit hun lijf schreeuwden, omdat ze dachten dat Jimin naar hun keek.

Was dat ook zo?

Vast wel.

Meteen keerde Jimin ons de rug toe en ging klaarstaan voor het volgende nummer, want de muziek was al begonnen.

Silver Spoon

Mijn lievelingsnummer.

Ik vergat wat er net was gebeurd en swingde mee op het nummer.

~

'Het nummer dat we nu gaan opvoeren is, *hijg*, Just One Day. Daarvoor hebben we iemand nodig die redelijk kam zingen en een beetje dansen. *hijg*, natuurlijk kunnen jullie dat allemaal, maar er is niet genoeg plek op het podium, haha.'

Iedereen keek gespannen naar Jungkook.

Ook ik.

Jungkook ging heel de zaal af om ook maar één iemand te kiezen.

Hij kwam onze kant op.

Onze ogen ontmoetten elkaar. Hij begon te glimlachen.
Hij strekte zijn vinger uit en wees naar mij.

Naar mij.

Ik slikte en keek om me heen. Allemaal jaloerse blikken. Alleen Shirley lachte breed en zei met haar ogen dat ik moest gaan.

Jungkook stak zijn hand uit naar mij.

Voorzichtig pakte ik zijn hand, die warm en een beetje bezweet was, but I don't care.
Eenmaal op het podium voelde ik ogen van alle kanten op mij gericht.

Het enige waar ik me op focuste, is mijn taak. W-wat moest ik eigenlijk doen?

A/n: Laat gerust een reactie achter!!