Choose me{ALMOST DONE}

Chapter 28 - We are bulletproof

'T-Taehyung... je weet wie dat is toch? Of nee laat maar... dat kan je niet weten natuurlijk.'

Taehyung kijkt me met een frons aan.
'Wie is het dan? Ken je hem??'

'Ach, het is niet belangrijk', zeg ik om discussies te voorkomen, maar Taehyung wil kennelijk iets anders horen: 'zeker is het wel belangrijk! Vertel het me nu, of ik sla je', zegt hij met een grijns op zijn gezicht, 'op je kont.'

Ik schraap mijn keel. 'Chanyeol is een bekende uit het verleden. We mochten elkaar absoluut niet.. het is een lang verhaal. Maar eeh.. ik geloof niet dat hij hierachter zit.'
Taehyung schudt zijn hoofd. 'Tuurlijk wel, ik zoek nu meteen op of er meerdere zijn én of ze rijk zijn.'
Binnen een mum van tijd heeft Taehyung een antwoord: het is de enige echte Park Chanyeol...

Plots staat Taehyung op, geeft me een por en zegt: 'kom, we gaan die flikker een bezoekje geven.'

'NEE! Ik ga echt niet naar hem toe... lok het alsjeblieft niet uit, Tae. Ik wil geen problemen.'

'Wil je dan wel je hele leven op het internet staan?!'
Ik slik. 'N-nee, maa-

'Sta dan op en kom mee.' Hij steekt beide handen uit en ik pak ze met moeite vast. Met een ruk trekt hij me omhoog en vouwt zijn armen om me heen. Ik knuffel terug, maar word afgeschrikt door een harde klap op mijn ass.
Ik kijk Taehyung boos aan en hij lacht.

'Die kreeg je nog tegoed.'

Op dat moment wil ik mijn mond openen om iets te zeggen, maar hij houdt zijn hand ervoor. 'Shhh... zeg maar niks.'

Zodra hij zijn hand weghaalt, roep ik:
'Ieuww! Pedo! Never do that again!'
Taehyung lacht en zegt: 'dat zien we nog wel.' Hij geeft me een knipoog, waardoor ik hem sla op zijn bovenarm. Taehyung moet lachen van mij plotselinge actie.

—

Plaats: ergens in het midden van Seoul
Tijd: 12.47 uur

Met knikkende knieën sta ik - samen met Taehyung - voor het huis van Chanyeol.
Of nou ja, ik sta met knikkende knieën.

'Y/n, doe je zonnebril en je hoed op en loop gewoon achter me aan. Je bent mijn assistente die me helpt om dure pakken te verkopen, oké?'
Ik knik.

Taehyung staat letterlijk strak in pak voor het grote hek en drukt op de bel.

'Wie bent u?', vraagt een zware bromstem. Zo te horen is het meneer Park niet zelf.

'Een hele goeiemiddag, u spreekt met Lee Suyon, expert in pakken op maat! Samen met mijn assistente zou ik graag onze nieuwste collectie pakken willen introduceren. Meneer Park krijgt een gratis pak!'

'Sorry, meneer Park is niet geïnteresseer-

Zijn zin wordt onderbroken door wat gefluister op de achtergrond. De man spreekt opnieuw:

'Meneer Park zou u graag willen ontvangen, hij heeft een nieuw, fris pak nodig.'

Het hek gaat langzaam, maar snel open. Taehyung zegt de laatste dingetjes tegen me en we lopen daarna zenuwachtig naar binnen.
Voor de voordeur staat een forse man met een pak en een zonnebril op. 'Loopt u mee', bromt hij.
Ik kijk heel het huis rond. Alles is wit, groot en modern.

Mijn adem stokt in mijn keel als ik Chanyeol zie zitten op een van zijn banken. Met zijn ene been over de ander, om precies te zijn.

'Annyeonghaseyo', begroet Taehyung hem. Ik buig alleen. Chanyeol zit bevroren op zijn bank.

'Wat hebben jullie me te bieden?', vraagt hij nors.

Taehyung wenkt naar mij. 'Laat het meneer Park maar zien, assistente.'

Ik knik en loop langzaam naar de grote doos die op tafel staat. Taehyung had toen we thuis waren een wit pak uit Namjoons kast gestolen.

Ik overhandig de doos aan Chanyeol en hij rukt het uit mijn handen zonder bedankje. Ik val bijna achterover vanwege zijn harde aanpak. In mijn ooghoek zie ik Taehyung zwaar geïrriteerd kijken. Hij wenkt me weer en ik weet wat dat betekent.

'Excuseer me, ik moet naar het toilet', zeg ik met een hoog stemmetje, zodat Chanyeol niet kan horen dat ik het ben.

De bewaker signaleert dat ik met hem mee moet. Als ik voor het toilet sta, blijft hij ook staan. Ik kuch.

Hij blijft staan.

Ik kuch nog eens, maar hij blijft staan.

'M-mag ik privacy?', vraag ik. De man zucht. Uiteindelijk geeft hij me een knikje en loopt weg, terug de kamer in. Dit is mijn kans.

Zo snel als ik kan zoek ik naar een computer. Ik loop verder de gang in en kom in een kamer terecht met wel zes computers. Ik ga achter de eerste zitten en zie dat ie is vergrendeld.

Tot drie keer toe probeer ik een wachtwoord te reden, maar tevergeefs, het lukt niet.

Mijn oog valt op een laatje onder de pc. Meteen trek ik de la open en zie een papiertje liggen. Daarop staan zes codes. Ik typ de eerste code in.

Nee... nog steeds vergrendeld.

Nog een kans, anders is de pc geblokkeerd.
Het zweet breekt me uit van de spanning en ik typ de laatste code in, in de hoop dat dit de juiste is..

JA! Ik ben binnen. Snel open ik zijn documenten om te zien wat het inhoudt.

Een schok adrenaline giert door mijn lijf als ik op foto's terechtkom van niet alleen mijzelf, maar ook van iedereen waar ik mee om ga.

Zelfs van mijn familie.

Ik kijk naar de datum onder de foto van mijn familie. Die is een jaar geleden genomen. Ik geloof mijn ogen niet.
Wat is dit?!

'YAH! WAT DENK JE DAT JE AAN HET DOEN BENT, HUH?'

Ik draai me om en sta oog in oog met de bewaker. Hij tilt me zonder moeite op en rent naar de huiskamer.
De bewaker haalt mijn zonnebril en hoed van mijn hoofd af.

Chanyeol wijdt zijn ogen. 'Y/n?! What the heck?!'

'Deze dame was zomaar even op jouw computer aan het speuren', meldt de bewaker. Chanyeol staat op en komt naar me toegelopen.

Voordat hij me kan bereiken, is Taehyung me voor. Hij laat Chanyeol op de grond vallen en duwt een vuist in het gezicht van de bewaker. Daarna schreeuwt hij:

'REN ACHTER ME AAN!'

Zonder iets te zeggen ren ik achter Taehyung aan. We passeren de deur en openen het hek, richting de auto.

Ik spring zowat in de auto. Als mijn deur nog open is, geeft Taehyung al gas.

A/n: sorry als Chanyeol zo'n bad guy is in het verhaal, maar ik heb er iets op bedacht!

Niet vergeten te stemmen en te reageren xD