Choose me{ALMOST DONE}

Chapter 23 - Blood, Sweat & Tears

A/n: BTS bestaat sinds woensdag alweer 5 jaar❤️ proud of ma boyssss!

'Super tof dat ik mag plaatsnemen in de limousine, Namjoon. Heel cool dat de manager dit geregeld heeft haha', zeg ik. Hij geeft me een knipoog, wat me verlegen maakt.

Ik stap in, onwetend dat Taehyung gelijk naast me wil komen zitten. 'Hey y/n. Mag ik naast jou zitten?', vraagt hij met een ondeugende lach op zijn gezicht. Ik knik. Why not? Taehyung parkeert zijn ass naast me. Bijna op mijn schoot, zeg ik het zelf haha.

'Kijk je uit naar zometeen??', vraagt hij ietwat ongemakkelijk. 'Ja, suree, alleen heb ik nog niet echt een indruk van wat ik moet doen. Jij?'
Taehyung daarentegen knikt. 'Voor mij is het net als anders: dansen en playbacken voor de camera. Natuurlijk is het wel heel gezellig behind the scenes.' Hij lacht, terwijl hij me diep in de ogen kijkt.

Ik lach terug en zeg: 'Haha, Behind The Scenes = BTS!' Tae schudt zijn hoofd. 'Neee, wij staan voor BangTan boyS, slimpie.' Hij knijpt voor de grap in mijn wang. Daarna doet hij mijn haar achter mijn oor, met zijn lange vingers. Hij lacht vriendelijk naar me en kijkt recht mijn ogen in.

Zijn ogen zijn bruin, net als een chocolaatje. Yum yum.

'Gaat het lekker, hyung?' Tae en ik kijken voor ons. Jimin fronst zijn wenkbrauwen. 'Zit je haar weer te versieren, hmm?', zegt Jimin. De jongens geven elkaar een dodelijke blik en draaien zich daarna weer om.

'Laten we maar gewoon genieten van het uitzicht buiten', stel ik voor. Hij knikt.

--

We zijn aangekomen op een ontzettend mooie plek, voor een coole MV. Tijdens de reis vertelde Namjoon dat het voor hun lied 'Anpanman' is, wat over een Japanse superheld gaat. Ze vinden dat ik een meisje moet spelen wat zogenaamd wordt gered door een van de leden, die de Anpanman speelt.

I'm so excited!

Ik wil mijn gordel uitdoen, maar naast me hoor ik: 'Nee, ik doe het wel, y/n.' Okee... sinds wanneer doet iemand anders - in dit geval Taehyung - mijn gordel uit? Best raar haha.

Hij buigt over mijn middel heen, om de gordel los te doen. Nadat een klik is te horen, voel ik dat hij een kusje geeft op mijn arm. Opeens schater ik het uit. Hij kietelt me in mijn buik! 'AAAH! NEE STOP... EEEH IK KRIJG GEEN ADEM!' Taehyung moet ook lachen van mijn lach.

Het stopt uiteindelijk, doordat Taehyung met een harde ruk van me wordt afgehaald. 'Ben je oke, y/n??' Ik kijk omhoog met tranen in mijn ogen van het lachen. Een bezorgd gezicht van Jimin brandt op mijn netvlies.

Mijn gezicht is neutraal geworden. Ik ben geïrriteerd... waarom moeten die jongens elkaar overal mee lastigvallen? 'Ja, ik ben oke, zie je dat niet ofzo?', antwoord ik beduusd. Jimin slikt. Hij verontschuldigd zich. Ik knik en sta op.

'Laten we ons nu focussen op de planning van vandaag, guys.' Ze zijn het met me eens. Ook de andere leden, die er nu genoeg van hebben.

Even later zit iedereen aan een tafel. Hier wordt uitgelegd door de ontwerpers - die hier natuurlijk ook zijn - hoe de MV eruit zal komen te zien en wat de rolverdelingen zijn. Het dansgedeelte hebben de jongens zelf al uitgeplozen in de studio, tijdens hun training. Ik vind het een mooie opstelling.

Op dat moment draait de ontwerper zich naar mij en zegt: 'Voor jou hebben we ook iets tofs: jij bent de hoofdrol. Het is de bedoeling dat je het meisje speelt dat wordt gered door de jongens. Je komt niet herkenbaar in beeld, dus wees maar niet ongerust.'

Ik knik. Ligt het aan mij of is het creepy dat een oudere man mij een knipoog geeft..?

Al snel beginnen de opnames. In het eerste blok ben ik niet nodig, dus haal ik koffie en neem rustig plaats, om te kijken wat er gefilmd wordt. Ik bewonder alles stuk voor stuk.

--

'Tijd voor blok twee! Y/n, ben je klaar?'

Helemaal gereed knik ik en loop richting het groene doek. In deze scène is het de bedoeling dat Hoseok me opvangt. Hij moet vanuit de lucht 'komen vliegen'. Hobi hangt aan een stevig, onzichtbaar touw, zodat het lijkt alsof hij zweeft. Amazing!!

'Laat me niet vallen, Hoseok!!', bevestig ik aan hem. Hij schiet in de lach. 'Waarom zou ik?? I'm a new superhero: Anpanman!', acteert hij. Breed lach ik terug.

In de volgende opname moet Jungkook me optillen. Het moet lijken alsof hij me heeft gered van een ongeluk ofzo. Daarom is er een beetje nepbloed op mijn hoofd gesmeerd.

Als de camera draait lig ik op de grond, klaar om opgetild te worden. De muziek met Jungkooks stem vult de studio. Hij tilt me zonder moeite op. Ik schrik.

Oh nee... hij pakt mijn kont in plaats van mijn dijbeen. Dit is echt super super awkward. Op de achtergrond hoor ik de bandleden lachen. Na een aantal seconden zet hij me onmiddellijk neer. Mijn hoofd is ondertussen zo rood als een tomaat geworden. Snel ren ik richting de toilet.

Bezweet sta ik voor de spiegel. Ik weet dat het niet een heel groot probleem is, maar toch schaam ik me. Het stromende water uit de kraan maakt me iets geruster. Na een diepe zucht zeg ik tegen mezelf: 'Je gaat terug en je gaat je best doen y/n. Laat niet merken dat je je ongemakkelijk voelt.'

Met dat in mijn hoofd loop ik inderdaad terug naar de rest.

Meteen duwt Jungkook me terug het toilet in. 'Arghh.. sorry y/n. Ik bedoelde dat niet zo, snap je-

'Het is goed, Kook. Je bent een lieverd, geloof me. Ik ben echt niet boos. We gaan gewoon verder.' Jungkook lacht naar me, als teken dat hij opgelucht en blij is. Hij geeft me een knuffel. Samen lopen we terug, voor alweer de laatste scène.

Als ik kijk naar de anderen, valt mijn oog op twee ruziënde mensen: Jimin en Taehyung. Alweer... waarom toch??

Snel kijk ik weg als ze allebei mijn richting op kijken. Daarna loopt Jimin naar me toe en duwt me het doek op. 'Kom, de laatste scène begint.'

Ik begrijp het niet en vraag het na aan de creepy ontwerper van de MV. Hij vertelt dat het de bedoeling is dat Jimin mijn pols moet pakken en dat we samen het beeld uitrennen, als einde van de video. Ik bedank hem en ren naar Jimin.

De camera draait. Jimin lacht naar me, op zo'n manier dat ik iets niet vertrouw. 'Ready?', zegt hij opeens. Wat? Waarvoor moet ik ready zijn?

Ineens pakt hij me bij mijn middel. Iedereen kijkt met grote ogen naar ons, maar hij kijkt me aan met een schuin lachje. Zijn gezicht komt dichterbij en hij fluistert in mijn oor : 'Kies mij...'