Choose me{ALMOST DONE}

Chapter 16 - Airplane

A/n: sorry voor niet uploaden ugh. Daarom een iets langere chapter!! Xx

Geschrokken kijkt iedereen naar Jimin
(Niet de mensen om ons heen).

Jimin's ogen vergroten. Meteen stappen er twee forse mannen op Jimin af en beginnen hem te fouilleren. Als ze niks vinden, worden al zijn koffers uitgeladen. Kleren, riemen, deo's, parfums, een tandenborstel... van alles komt voorbij.

De laatste koffer wordt uitgeladen. Als een gek halen de mannen alle spullen eruit, totdat iets zilvers glinstert..

Het is een pistool.

Een van de mannen kijkt Jimin diep in de ogen en vraagt: 'Waarom heeft u dit bij?'

Jimin slikt. 'H-het is ter z-zelfbescherming.'

Het is schattig als hij stottert, denk ik. Ik schud abrupt mijn hoofd en richt me op de situatie.

Onverwachts haalt de man het pistool uit elkaar. Gespannen wacht iedereen af wat er zal gebeuren...

Er zitten geen kogels in.

De man overlegt met zijn collega. Allemaal staan we doodstil op onze plek. Niemand veroert nog maar één spier.

'Uw paspoort graag', zegt een van de mannen. Jimin doet wat hij zegt.

Daarna lopen de twee mannen synchroon weg. Nog steeds heeft niemand iets bewogen. Als de mannen uit het zicht zijn, draaien de meesten zich naar Jimin.

'Waarom moet hij het nou weer verpesten..', mompelt Taehyung geïrriteerd.

De andere jongens geven hem een dodelijke blik. Jimin zakt mentaal in, zie ik. Hij kijkt me met een schuin oog aan, maar ik kijk weg.

'Y/n...', hoor ik hem zeggen. Ik knijp mijn ogen dicht van de cringe.
Why now...

Ik kijk langzaam terug, omdat ik het anders zielig vind. Ik geef hem een geruststellende glimlach. Ik krijg een gespannen lach terug.

Even later komen de mannen weer terug en overleggen weer.

Uiteindelijk richt de man zijn blik weer op Jimin en zegt: 'Niks mag nog door de douane als hij piept. Laat staan een pistool. Hopelijk heeft u géén kogels bij, want u bent bij deze érg gematst. We hebben uw identiteit gebruikt om te zien of u een strafblad heeft voor meer onheil. Dat is niet zo. U mag verder lopen. Prettige reis.'

Ik slaak een zucht. Zo te zien de andere ook. Wat een opluchting.

Na een tijdje stappen we het vliegtuig in. Ik zit naast Shirley.

Are you ready to let('s) go?

—————

Time skip: 6.30 uur
Airport Seoul

Met wallen van hier tot Tokyo (wat nu niet heel ver weg meer is), sta ik met mijn koffers in mijn handen, in Seoul.

I can't believe it. Sinds ik geobsedeerd ben met k-pop, wilde ik al naar Seoul. Of nou ja, in ieder geval Zuid-Korea.

He're I'm standing!!! Ik ben zo blij dat ik hie-

'Bevalt het, y/n?', vraagt Hoseok plotseling.

Het zou fijner zijn geweest als je me even mijn happy thoughts had laten afmaken, Hoseok. Maar je bent veel te aardig, dus ik kan dat niet tegen je zeggen. 

'Ja hoor, het bevalt', zeg ik met een glimlach. Ik kom soms echt over als een trut!

Met een simpel glimlachje komt hij naast me lopen en begint van alles te vertellen over Seoul, Zuid-Korea, everything.

Gehoorzaamd luister ik.

Het is best veel informatie waar ik van kan leren. 'En uuhm.. ik wilde je vragen of je vanavond mee wilt naar een chique restaurant met mij', vraagt Hoseok op het laast. Daar kan ik natuurlijk geen nee tegen zeggen!

'Sure!', antwoord ik terug. Een brede lach verschijnt op Hobi's gezicht. Vanzelf word ik ook blij. Hij geeft me plots een knuffel, maar ik knuffel terug. Zijn gezicht verbergt hij in mijn haar.

'Hey yo, tortelduifjes! We hebben niet de hele dag!'  Met een ruk draaien we ons om en kijken in het gezicht van Taehyung. Hij is lichtelijk geïrriteerd.

'Ach, Tae, laat ze nou gewoon. Je komt niet iedere dag zo'n knapperd tegen.'
Ik bloos van Jungkooks opmerking. Hij knipoogt nog naar me en loopt daarna verder met Taehyung. Ook slaat hij nog een arm om hem heen.

A/n: vkook hehehe

———

'Wat vind je van ons huis, y/n? Zie je jezelf al producen hier?', vraagt Namjoon. Hij slaat een arm om me heen.

Ik bloos: 'ik vind het ge-wel-dig.' Ik glimlach breed. 'Houden zo', antwoordt hij, voordat hij wegloopt, richting zijn kamer.

'Hey y/n, zal ik je kamer laten zien?', vraagt Jimin, die hier opeens uit het niets staat.

'Yeah, sure', zeg ik. Samen stappen we een beeldige kamer in. Jimin geeft me een backhug en vraagt: 'do you like it, jagi?'

Ik grinnik. 'Tuurlijk!'
Hij geeft me een kus op mijn hoofd en laat zichzelf neerploffen op de bank. 'Ik wist niet dat Jin zo'n goede smaak heeft voor banken', zegt Jimin uit het niets. Ik schiet in de lach van de manier waarop hij het zegt.

'Hey, Jiminie, ik heb vanavond een afspraak met Hobi, dus ik ga me gereed maken, allright?'

Jimin kijkt me fronsend aan. 'Een date zul je bedoelen?', vraagt hij ietwat geïrriteerd. Ik schud mijn hoofd. 'Hoe kom je daar nou weer bij? We zijn gewoon vrienden.'

Hij zucht en kijkt op zijn horloge. 'Ik moet er ook vandoor', laat hij weten.

Zonder gedag te zeggen loopt hij de kamer uit. Ik haal mijn schouders op en loop richting de badkamer om me klaar te maken voor vanavond. Ik ben zo moe, dat ik eigenlijk niet veel zin heb. Maar het heeft niet veel zin om nu nog af te zeggen.

———

Ik draai mijn kamer op slot. Zodra ik ben  omgedraaid, kijk ik recht in het gezicht van Taehyung. 'Wat ga je doen, y/n?', vraagt hij verbaast. 'Ik ga eten. Dat is het doel van het leven toch?', zeg ik. Een klein lachje is af te lezen van zijn gezicht, maar verandert al snel in iets neutraals. 'Eet smakelijk', zegt hij.

Zijn ogen doorboren de mijne zo erg, dat ik verlegen word. 'D-dankje', antwoord ik met een blos op mijn wangen.

Plots raakt hij het puntje van mijn neus aan met zijn wijsvinger en loopt daarna stug door.

Ik knipper even met mijn ogen en loop dit keer écht naar de uitgang.

Als ik buiten ben, zie ik Hoseok van top tot teen helemaal stralen. Ik zet een brede lach op en zeg: 'laten we gaan.'
Hij pakt plots mijn hand en antwoordt: 'mee eens, y/n.'

Samen lopen we richting het restaurant. Ik grinnik en knijp steviger in zijn hand.

Even later staan we voor het restaurant. Wow, het ziet er erg duur uit. Mijn ogen inspecteren ieder deel van het prachtige gebouw.

Opeens blijven ze hangen op iets: Een oude bekende van het verleden...