Choose me{ALMOST DONE}

Chapter 24 - Attack on Bangtan

A/n: sorry voor het niet uploaden! Op dit moment heb ik toetsweek. De moeilijkste toetsen zijn voorbij en ik ben er erg moe van. Maarrrrr... hier een chapter!

Met schrik in mijn ogen kijk ik Jimin aan. 'Dit is niet het juiste moment...', zeg ik aarzelend. 'I don't care, jagi.'
Nog steeds heeft hij dat ondeugende, schuine lachje op zijn gezicht.

We worden afgeleid door twee forse voetstappen. Taehyung staat voor ons met een boze blik en zegt: 'wat zei jij, Park Jimin??' Hij moet moeite doen om zich in te houden. Jimin antwoordt zonder moeite: 'tja, ik heb tenminste een indruk achtergelaten. Jij niet he Kim Taehyung??'

Op dat moment pakt Taehyung Jimin stevig bij de kraag en zegt: 'ik ben tenminste al verder gegaan dan jij met y/n.'

Oh nee. Niet zeggen Taehyung, jebal (alsjeblieft). Ik haal mijn handen door mijn haar. Jimin kijkt eerst fronsend naar Taehyung, dan naar mij en weer terug naar Tae.
'Wees eens wat specifieker Kim', zegt Jimin.

No... please don't...

De grijs op Taehyungs gezicht wordt groter. 'We zijn best dichtbij elkaar geweest,' zegt hij, 'heb je genoeg informatie, Park?'

Op achtergrond schrikt iedereen. Sommige doen hun hand voor hun mond.

De snelle ademhaling van Jimin is te horen. Zijn nekader spant weer aan, net als vorige keer. Het maakt me zenuwachtig.
'Wilde ze het zelf?!', vraagt hij boos. Allebei de jongens kijken nu mijn richting op.

Ik wil het liefst nee schudden, omdat ik Jimin niet wil teleurstellen, maar ik kan ook echt niet liegen tegenover Taehyung...
Y/n.. het is je eigen keus. Je wilde het vanochtend nog tegen Jimin zeggen. Wees eerlijk.

Met inmiddels al tranen in mijn ogen, knik ik langzaam met moeite. Veel moeite.

Opeens realiseer ik me dat Taehyung en ik nog niet dát hadden gedaan. Volgens mij wil hij Jimin laten weten dat dat wel zo is.
'M-maar het is niet zo ver gegaan! Taehyung bedoelt het anders dan dat het is!,' zeg ik snel. Jimin kijkt geschokt.

Dan kijkt Jimin Taehyung vuil aan. Zo'n boze blik heb ik nog nooit gezien. Zelf word ik er een beetje angstig van. Hetgeen wat ik nu zie, is een vuist van Jimin die met volle kracht naar het gezicht van Taehyung raast.

Voor ik het weet, spettert Taehyungs bloed op de grond. Ik schrik ervan. Natuurlijk laat Taehyung het hier niet bij zitten en geeft Jimin een harde vuist terug op zijn smoel.

Arghhh.

De andere bandleden rennen zo snel ze kunnen naar de twee jongens om ze te stoppen.
Maar ik, ik ben bevroren. Het enige wat er door me heen gaat is:

Dit komt door mij. Ze vechten voor mij. Ik ben de veroorzaker van deze fikse ruzie.

Een traan stroomt over mijn wang. Na een mum van tijd worden het er meer en meer... totdat ik in huilen uitbarst en mezelf laat zakken, richting de kille grond.

Ondertussen zijn de jongens gelukkig al gestopt. Met een twijfelachtig gevoel haal ik mijn handen voor mijn ogen weg. Hoseok zit voor me met een kleine glimlach. Zonder iets te zeggen buigt hij naar voren om me een knuffel te geven. Net wat ik nodig heb.

'B-bedankt', stotter ik half. Net als in films, sust Hoseok dat het oké is. Hij streelt mijn haar en het laat me op mijn gemak voelen.
Voor even verdwijnen de schuldgevoelens tegenover de jongens. Ik vraag: 'is Shirley hier in de buurt?'

Tot mijn verbazing schudt hij nee. Mijn bloed begint zowat te koken. Waarom is je beste vriendin er niet voor je in dit soort situaties?
'Ze is tussen de opnames door weggeglipt met Jin. Hij had een verassing voor haar ofzoiets.'

Hoe kan ze?! Hoe kan ze zo blind zijn van verliefdheid?!
Onze beëindiging van vriendschap kan ik er nu echt niet bij hebben.
Hoseok neemt me op dat moment terug in zijn armen.

Na een minuut probeer ik te zien wat er aan de hand is. Er wordt namelijk gevloekt. Hoseok zegt nogmaals dat het oké is en loopt daarna richting de anderen.
Ik zie dat Taehyung weg is, waarschijnlijk naar de kleedkamer. Jimin staat met zijn handen in zijn haar. Onze blikken kruisen elkaar. Hij komt naar me toegelopen en mijn hart klopt daardoor sneller.
Snel sta ik op en wacht af wat er gaat gebeuren.

Jimin pakt me vast en drukt een kus op mijn lippen. Het is een snelle, maar langzame, fijne zoen.
Zodra we in elkaars ogen kijken, raak ik zijn wang aan, die een beetje onder het bloed zit. 'Ben je oké?', vraag ik ietwat bezorgd. Hij knikt langzaam. In het hoekje van zijn oog ontstaan tranen. Met verdriet zegt hij: 'y/n, sorry dat je dit moest aanzien... ik- ik hou van je en ik wil niet dat een loser als Taehyung dat verpest. S-snap je?'

Zeker waardeer ik Jimins liefde voor mij. Maar... ik voel me schuldig, omdat ik niet alleen hem leuk vind, maar ook Taehyung.

Ik knik, terwijl ik het niet 100% meen. Daarna geef ik hem een dikke knuffel om hem gerust te stellen. Ook geef ik kusjes op zijn zachte haar.
Mijn moeder deed dat vroeger vaak bij mij als ik verdrietig was.

'Zullen we even een luchtje scheppen, want dan krijgt je wondje wat frisse lucht', stel ik voor.
Jimin kijkt op, veegt zijn tranen weg, lacht naar me en antwoordt: 'ja, dat zou ik graag willen, jagi.'

Ik sein naar Jungkook dat ik even ga wandelen en hij knikt.
Dan komt Taehyung met een pleister op zijn hoofd naar buiten.

A/n: imagine that lol

We wisselen een snelle blik. Vlak daarna glijdt de zijne naar onze handen en weer naar boven. Hij kijkt me teleurgesteld aan. Ik maak een 'het is goed' gebaar, in de hoop dat Tae het begrijpt.
Ik focus me weer op Jimin en we lopen hand in hand naar buiten.

'Eindelijk alleen..', zegt Jimin.
Hij slaat een arm om me heen.

Ik sta op het punt om het te zeggen:

'Jimin, ik moet je wat vertellen.'

A/n: niet vergeten te stemmen xx