Nisan, 2018
"Annecim.." Eylem üç buçuk yaşındaki küçük kızının seslenişiyle arabasının dikiz aynasından koltuğunda oturan kızına bakıp gülümsedi. "Efendim bebeğim.." deyip tekrar dikkatini yola verdi. "Telefonunu verir misin babamla konuşmak istiyorum." Eylem Zeynep'e kısa bir bakış attı. "Hayatım.. Baban gittiğimiz yerde olacak. Hem o da yoldadır rahatsız etmeyelim değil mi?" Eylem kızına bakmasa da sıkıntıyla pembe yanaklarını şişirdiğini duyabiliyordu. "Geçen sefer de gelmemişti anne. Ya gelmezse..." Eylem kızının söyledikleriyle hafifçe içini çekti. Her ne kadar kızına güven vermek istese de sevgili eski eşinin kahrolası toplantıları yüzünden kızına verdiği sözü tutmaması olasıydı. Sabah uyanır uyanmaz ilk işi Fethi'yi aramak olmuştu ama telefonu kapalıydı. "Bebeğim baban gelmese bile ben varım yanında.." diye mırıldanıp arabayı kreşin organize ettiği pikniğin yapılacağı patika yola çevirip ilerlemeye devam etti.
"Anne bu bahar partisi ama... Anneler ve babalarla yapılıyor." Eylem Zeynep'in iyice huysuzlanmaya başlamasıyla gülümsemeye çalıştı. "Tamam... Beş dakika içinde piknik alanına gireceğiz. Gittiğimiz de babanı ararız bebeğim şimdi araba kullanıyorum." deyince Zeynep de daha fazla ısrar etmeden dışarıyı izlemeye başladı. Eylem kızına dediği gibi bir kaç dakika içinde piknik alanına gelip arabasını park ettikten sonra emniyet kemerini çıkarttı. Arabadan inip kızının da kapısını açtıktan sonra onunda kemerlerini çıkartınca Zeynep büyük bir enerjiyle arabadan indi. "Aaaa babam bizden önce gelmiş anne baksana!" Zeynep bağırarak koşmaya başlayınca Eylem de omzunun üzerinden baktığında Fethi'nin yere çöküp kollarını açmış vaziyette kızını beklediğini gördü. "Babacım..." Zeynep bir kaç saniye içerisinde babasının kollarına atılınca Fethi de kızını kucaklayıp ayağa kalktı. "Bebeğim... Çok özledim babacım ben seni." Fethi sevgi taşan bir sesle konuştuktan sonra geri çekilip kızının minik burnuna bir öpücük bıraktı.
"Biliyor musun babacım gelmeyeceksin diye çok korktum." Zeynep masum bir sesle konuşup başını babasının omzuna yaslayınca Fethi de derin bir iç çekişle gözlerini kapatıp kızını daha sıkı sarmalarken kokusunu içine çekti. "Olur mu öyle şey bebeğim? Ben sana verdiğim hangi sözü tutmadım? Akşam da sinemaya gideceğiz hatta hamburger bile yiyeceğiz. " deyince Zeynep babasının omzundan kalkıp parlayan gözlerle bakmaya başladı. "Birlikte uyuruz değil mi bu akşam?" Fethi kızının Eylem'e benzeyen tez canlı tavırlarıyla hafif bir kahkaha atıp başını aşağı yukarı salladı. "Tabii ki babacım baba kız akşamımız.." deyip kızını kucağından indirdi. "Hadi koş bakalım arkadaşların oyun oynuyor bizde geliyoruz eşyaları alıp anlaştık mı?" deyince Zeynep babasını onaylayıp arkadaşlarının yanına koştu. Eylem kızı babasından ayrılana kadar onları izledikten sonra hafifçe yutkunup arabasının bagajını açıp hazırladığı yemek sepetini eline aldı. "Selam..." yanı başında duyduğu ses ve burnuna dolan parfüm kokusuyla içini çekmemek için kendini zor tuttu.
"Selam... Gelmeyeceksin sandım ben. Telefonun kapalıydı..." Eylem'in mırıltısıyla Fethi kadının elindeki ağır sepete uzanıp aldı. "Evet işlerim vardı telefon kapanmış farkında değildim." Eylem hafifçe kaşlarını kaldırıp yutkunduktan sonra arabasının bagajını kapattı. "Yani... İşlerimle alakalı şirkette sabahladım. Başka bir şey değil." Fethi'nin durumu düzeltmesiyle Eylem içinin rahatladığını hissetse de bu durumu karşısındaki adama belli etmek istemedi. "Şirketinle ilgili veya bir kadınla ilgili işlerin beni alakadar etmiyor Fethi rahat olur musun? Biz boşandık." kadının can yakan gerçeği bir kez daha yüzüne vurmasıyla Fethi dudaklarını dişledi. "Biliyorum... Yine de yanlış anlamanı istemiyorum." Eylem parmağındaki eklem yüzüğüyle oynayarak başını sallayıp arka koltuktan çantasını da aldıktan sonra arabasını kilitledi. "Ateş'lerin yıldönümü yarın unutmadın değil mi?" Fethi'nin sözleriyle Eylem hafif bir kahkaha attı. "Unutmam ne mümkün... Davetin her detayında Nazlı'nın yanındaydım." deyince Fethi de gülümsedi. "İzin verirsen yarın akşam ben alayım seni evden... Zeynep de bende kalır annem ilgilenir biliyorsun." Eylem yanında yürüyen adama kısa bir bakış atıp derin bir nefes aldı. "Zeynep sende kalır akşam sorun değil ertesi gün kreşe senden gider. Teklifine gelecek olursak böyle bir şeye gerek yok kendim gelirim. Yanlış anlaşılmalara neden olmaya gerek yok." deyince Fethi bir an da durup genç kadına baktı. "Seni seviyorum yanlış anlaşılacak bir şey yok." dedikten sonra Eylem'in bir şey demesine izin vermeden yürümeye başladı.
