"Eylem... İyi misin güzelim?" genç kadın Fethi'nin sesiyle hafifçe irkilerek baktı. "Bilmem..." deyip hafifçe omzunu silkince Fethi de yüzündeki gülümsemeye engel olamadı. "Selin yetiştirir değil mi çantamı?" Eylem bir yandan endişeyle mırıldanırken bir yandan da havalimanındaki panodan Mardin uçağının saatine bakıyordu. "Yetişir merak etme hem daha iki saatimiz var..." Eylem hafifçe içini çekip dudaklarını dişledi. "Yokluğumun farkına varmışlardır..." Fethi gülümsemeye çalışarak genç kadının omzunu okşadı. "Ehhh resmen seni üzerinde bir yazlık elbise ayaklarında terliklerle kaçırdım. Bir zahmet fark etsinler..." deyip göz kırpınca Eylem de kıkırtısına engel olamadı. Aynı anda Fethi'nin telefonunun çalmasıyla Eylem de dikkatle bakmaya başladı. Fethi telefonunu cebinden çıkartıp hemen açtı. "Alo Selin geldin mi?" diye mırıldandı. "Biz girişin solundaki cafede oturuyoruz gel hadi..." deyip telefonu kapattı.
İki dakikanın sonunda Eylem'in kız kardeşi Selin elinde küçük boy valiz ve el çantasıyla koşar adım yanlarına geldi. "Abla... " Selin'in endişeli sesiyle Eylem de ayaklanıp kardeşine sarıldı. "İyiyim merak etme..." deyip ayrıldı. "Hadi oturun hanımlar.." Fethi'nin sesiyle iki kadında otururken Fethi yanlarından geçen garsona kahve siparişlerini verdi. "Abla ne oluyor Allah aşkına?" Selin'in meraklı sesi Eylem'in yerinde rahatsızca kıpırdanmasına neden oldu. "Anlatırım... Asıl sen anlat fark ettiler mi?" deyince Selin olumsuz anlamda başını iki yana salladı. "yok fark etmediler daha... Sen zaten erken gitmişsin otele... Kuaförün filan ancak gelmiştir belki... Bende otel odasındaki çantanla balayı için hazırladığın bavulu kaptım geldim hemen... Ama Emir delirecek abla... Keşke konuşsaydın..." Eylem Emir'in adını duyunca gerilmesine engel olamazken önündeki kahve fincanını sıkıca kavradı. "Gerek yok... Yüz yüze gelmek istemiyorum..." diye mırıldanırken Fethi ayaklandı. "Eylem kimliğini ver güzelim... Ben uçak biletlerini alıp geleyim." deyince Eylem de çantasından çıkarttığı kimliği Fethi'ye uzattı.
"Nereye gideceksiniz abla?" Fethi'nin yanlarından uzaklaşmasıyla Eylem kardeşinin elini tuttu. Karabayır'a... Fethi'nin görev yaptığı yere gidiyoruz." Selin'in yüzü endişeyle kasılırken içini çekti. "Abla sen ne yapacaksın orada Allah aşkına? Annemlerle konuşalım tamam evlenmekten vazgeçtiysen geçtin yani ne olacak? Annem mi bir şey diyecek babam mı? Bizim için senin mutluluğun herşeyden daha önemli..." Eylem gülümseyerek başını salladı. "biliyorum Selin... Ama kimseye bir şey anlatacak açıklama yapacak halde değilim ki bende... Bir süre herkesten uzaklaşmaya ihtiyacım var." Selin ablasını onaylayan bir ifadeyle başını salladı. "Anlıyorum ama tamamen herkesten uzaklaşmış sayılmıyorsun Fethi abi yanında olacak." Eylem hafifçe başını sallayıp içini çekti. "Belki de... Herkesten uzaklaşıp onun yanında olmaya ihtiyacım vardır." Selin ablasının yıllardır içinde tuttuğu aşkın bilinciyle buruk bir şekilde gülümsedi.
İki saatin sonunda uçak havalandığında Eylem derin bir nefes aldı. "Resmen kaçak gelinim şu anda..." fısıldar gibi sesiyle Fethi de kıkırtısına engel olamadı. "Bende resmen kaçak gelinin yardımcısıyım..." Eylem'in yüzündeki gülümseme küçülürken başını iki yana salladı. "Ne yapacağım peki ben Mardin de?" Fethi dudaklarını büküp düşünüyormuş gibi havaya baktıktan sonra tekrar kadına dönüp göz kırptı. "Karabayır'la Mardin arası pek yok... Bol bol gezersin, fotoğraflar çekersin... Bende operasyonlardan fırsat bulduğum ölçüde seninle gezerim. Hem seni orada inanılmaz kadınlarla tanıştırırım. Bölge halkı için uğraşan komutanımın eşi Güler abla var, kızı Nazlı var... Tim komutanım Yavuz üsteğmenin doktor eşi Bahar var... Onlarla da çok iyi anlaşacağından şüphem yok. Bir süre kalır kafanı dinlersin sonra ne yapacağımıza karar veririz. Şimdi bir şey düşünme sen... Hem hiç kimse olmasa bile ben varım yanında yetmez mi?" Eylem'in yüzü ışıltılı bir gülüşle aydınlanırken başını sallayıp "Yeter..." diye mırıldandı.
