Genç kadın timin dinlenme odasındaki taburelerden birinde oturmuş kahvesini içerken bir yandan da pencereden dışarıyı izliyordu. Tim günün boş geçmesinin verdiği rahatlıkla sohbet ederken Fethi ise endişeli bakışlarını Eylem'den çekemiyordu. Genç adam acılarının henüz çok taze olduğunun farkındaydı. Bebeklerini kaybetmelerinin üzerinden daha bir hafta bile geçmemişti. Eylem Fethi'nin yanında güçlü durmaya çalışsa da çok başarılı olamıyordu. Bu durum sadece Fethi'yi değil timi de endişelendirmeye başlamıştı. Fethi omzuna dokunan elle hafifçe irkilip başını çevirdiğinde Ateş'le göz göze geldi. Ateş Eylem'i işaret edip göz kırptı. "Ne oluyor oğlum ben yokken ne oldu?" diye mırıldanınca Fethi de yerinde kıpırdanıp sertçe yutkundu. "Hiç bir şey yok." Ateş inanmaz gözlerle arkadaşına bakmaya deam etti. "Eylem'i iyi görmüyorum ben sürekli dalgın... Üzgün yüzü bir kere bile gülmedi gördüğümden beri küs de değilsiniz başka bir şey var belli" diye mırıldandı. Fethi bıkkınlıkla arkasına yaslanıp hafifçe gözlerini kapattı. "Bir şey yok dedim Ateş... Sadece yorgun bu sıralarda Eylem o kadar." deyip yerinden kalkıp sevdiği kadının yanına ilerledi. "Birtanem..." Eylem adamın seslenişiyle hafifçe irkilerek adama bakınca gülümsemeye çalıştı. "Dalmışım..." diye mırıldanınca Fethi de anlayışla gülümseyip kadının önüne düşmüş saçlarını geriye attı. "Bugün rahat geçiyor eve geç istersen bende akşama gelirim gelirken pizza da alırım hem. Mantarsız..." deyince Eylem de bunu bekliyormuş gibi yerinden kalktı. "Olur bende biraz uyurum sen gelene kadar." deyip askılıktaki kaşesine uzansa da Fethi ondan önce davranıp kadının kabanını giymesine yardıcı oldu. Eylem timle vedalaşıp dinlenme odasından çıkarken Fethi de kendini tekrar kanepeye attı.
"Komutanım kızmazsanız bir şey soracağım" Fethi kardeşi gibi gördüğü Çaylak'ın sözleriyle tek kaşını kaldırıp bakmaya başlayınca Çaylak da hafifçe yutkundu. "Biz endişeleniyoruz sizn için. Yani Eylem de iyi değil yanlış anlama ama bizden sakladığınız kötü bir durum mu var? Yani siz belki söylemek istemiyorsunuzdur Güler ablayı kaybettik, Nazlı hastanede teş komutanım esir düştü diye ama bir derdiniz varsa söyleyin yardımcı olalım derdinizi paylaşalım." Fethi Çaylak'ın sözleriyle gözlerinin dolmasına engel olamasa da sertçe yutkundu. Bir an için aklından başlarına gelen felaketleri anlatmak geçse de Eylem'i düşünerek vazgeçti. "Bir şey yok.. Eylem biraz sıkıntılı sadece... Dediğin gibi kötü şeyler yaşadık o da etkilendi olanlardan dolayı. Ama toparlayacağız güçlü olmak zorundayız." Keşanlı destek olurcasına adamın bacağına vurdu. "Öyle tabii... Hem güçlüdür benim yengem valla hepimiz düşsek o kaldırır bizi biliyorsunuz sanki. Toparlayacaktır. Hem yarın kendi aramızda bir şeyler yaparız bir yemek yeriz yüzümüz gülsün artık değil mi?" Keşanlının fikriyle hepsi hafifçe gülümsedi. "Valla doğru diyorsun Keşanlı Erdem komutanımla da konuşalım Yavuz komutan da gelir hem. Hep üzüntü de mi bir araya geleceğiz biraz moral bulalım." Aşık'ın da desteğiyle Keşanlı daha gülümserken Fethi ayağa kalktı. "İyi bakalım konuşuruz bunu. Benim biraz işim var sonra Eylem'in yanına gideceğim görüşürüz beyler." deyip odadan çıktı.
Genç adam hava yeni yeni kararmışken elindeki anahtarla kapıyı açıp içeri girdi. Evde tek bir ışık yanmazken karşılaştığı sessizlik Fethi'nin kaşlarını çatmasına neden olurken holün ışığını açıp elindeki pizza kutularını kenara bıraktı. Üzerindeki montunu ve ayakkabılarını çıkartıp pizza kutularını mutfağa koyduktan sonra ağır adımlarla salona ilerledi. Işığı açıp salonun boş olduğunu görünce hızlı adımlarla salondan çıkıp uzun koridoru geçtikten sonra aralık yatak odasının kapısından içeri girip ışığı açtı. Dudakları hafif bir nefesle aralanırken Eylem de bacaklarını karnına çekmiş yatağın ortasında uyuyordu. Fethi bakışlarını komodinin üzerine kaydırdığında kutusundan çıkmış ilaç tabletini gördü. Kadını ürkütmemek için yavaşça kadının yanına yatıp yanağından iki kere öptü. Eylem uykusunda adamın varlığını hissederek sırtını adamın göğsüne yaslarken Fethi de kadının yanağına bir öpücük daha bıraktıktan sonra yastığın üzerinde gördükleriyle soluğunun kesildiğini hissetti. Boş yastığın üzerinde kaybettikleri bebeklerinin ultrason fotoğrafıyla bir çift pembe bebek patiği duruyordu. Bu durum adamın gözünden bir damla yaş süzülmesine neden olurken Eylem'in saçlarından öptü. "Fethi..." Eylem uykulu bir sesle konuşurken gözlerini de hafifçe araladı. "Geldim güzelim..." Fethi'nin sessiz mırıldanışıyla Eylem de hafifçe yutkunup yastığın üzerindeki ultrason fotoğrafında ve ailesinden kendisine kalan tek hatıra olan kendi bebek patiklerinde bakışlarını dolaştırdı. "Annemin bana hamile olduğunu öğrendikten sonra ilk bu patikleri almış. Bende ona giydirecektim." sesi titreyerek konuşup elini karnına getirince Fethi içini çekerek kadının boynuna bir öpücük bıraktı. "Hadi gel pizza aldım güzel bir film açıp izleyelim hemde karnımızı doyuralım. Sonra ilaçlarını alırsın." deyip yataktan çıktıktan sonra kadını da elinden tutup yataktan çıkarttı. El ele yatak odasından çıktıklarında ikisi de günlerdir yaşadıkları acıyla nasıl baş edeceklerini halen bilmiyorlardı.
