Fethi salon da tek başına oturmaya başladığından beri on dakika geçmişti. Bu sürede de kadının evinin salonunu inceleyip sessizce beklemişti. Eylem de üzerini değiştirip fincanlara taze demlediği kahvesinden koyup salona girdi. Adamın çaprazındaki kanepeye oturup fincanları da ortadaki masanın üzerine koyduktan sonra az önce üzerine örttüğü pikeyi koltuğun kenarına koydu. "Kusura bakma... dağıldı birazcık salon..." kadının sakin sesi Fethi'nin gülümsemesine neden olurken hafifçe başını iki yana salladı. "Asıl sen kusura bakma... Habersiz geldim..." Eylem sessizce adamı onaylayıp bakışlarını salonun çeşitli köşelerinde dolaştırırken Fethi gözlerini kadının üzerinden bir an olsun çekmiyordu. Kadının intikam için yaptığı şeylerden şimdi çok utandığını görebiliyordu ama zaten Fethi de bunun hesabını sormak için kadının evine gelmemişti. "Eylem..." kısa bir sessizliğin ardından mırıldanınca Eylem de "Hııı..." diye mırıldanıp bakışlarını adama çevirdi.
"Ben konuşmak için geldim..." Eylem rahat olmaya çalışarak kahve fincanına uzanıp bir yudum aldıktan sonra adamın yüzündeki morluğa ve dudağındaki kurumuş kan izine baktı. "Kaza mı geçirdin yoksa başka bir şey mi oldu?" Eylem'in sözleriyle Fethi'nin eli dudağına gidip hafifçe dokunduktan sonra can acısıyla yüzünü buruşturarak elini geri çekti. "Bir arkadaş dersimi verdi desek daha doğru olur..." Eylem'in kaşları şaşkınlıkla çatılırken Fethi de kahvesinden bir yudum aldı. "Barış'la konuştuk..." açıklamasıyla birlikte Eylem de adamın yüzündeki izlerin Barış tarafından bırakıldığını anladı. "Yanlış anlama... Buraya Barış'ın zoruyla geldiğimi de sakın düşünme... Ben otel de seni bulamayınca onun yanına gittim. Seni bulmak zorundaydım. Barış ilk başta bir şey söylemek istemedi. Ben biraz sinirlerini bozunca dersimi verdi ama bende senin adresini alabildim." beceriksiz bir gülüşle bakışlarını kadının üzerinde dolaştırırken Eylem de ciddiyetle adama bakıyordu. "Niye geldin?" kadının ani sorusuyla Fethi de rahatsızca yerinde kıpırdanıp derin bir nefes aldı.
"Özür dilemek, af dilemek için geldim Eylem... Seni çok fazla incittiğimin farkındayım. İnan böyle olsun istemezdim." Eylem sakin bir ifadeyle arkasına yaslanıp kolunu da kanepenin başlığına koyduktan sonra elini çenesinin altına getirdi. "O gece olanların ne kadarını hatırlayıp da özür dilediğini merak ediyorum." deyince Fethi tedirgin bir ifadeyle başını yana eğdi. "O geceye dair aklımda tek bir kare bile yok Eylem tabii kokun dışında... Ama ertesi gün uyandığım da bir şeyler olduğunu anladım. Bir kadını incittiğimi anladım." deyip başını önüne eğince Eylem de yerinde kıpırdandı. "İkimiz de çok sarhoştuk o gece... Karşılaştığımızda da çok sarhoştuk sen benden daha kötü durumdaydın. Barın herkesten uzak köşesinde saatlerce de seninle içtik. Sonra sen odada da devam etmemizi teklif ettin bende kabul ettim. Odana çıktığımızda da içtik tabii... Sonrası klasikti... Herşey olup bittiğinde bana pantolonunun cebindeki cüzdanından istediğim kadar para alabileceğimi söyledin." Fethi yüzünü buruşturarak gözlerini kapattı. Hayatı boyunca şu an ki kadar utanç verici bir an yaşadığını hatırlamıyordu.
"Özür dilerim... Senin gibi bir kadını incittiğim için kendimi asla affetmeyeceğim Eylem... Çok özür dilerim senden.." Eylem adamın sözleriyle gözlerini devirmeden edemedi. "Hiç bir kadını incitmemen gerekir Fethi..." deyince genç adam yerinde toparlanıp hafif kadına doğru yaklaştı. "Başka kadınlar değil ama sen umurumdasın şu an da... Bak ben... Bunları sana anlatmanın doğru olmadığını biliyorum ama hep bu şekildeydim. Aşk, sevgi bunları kafama takmadan bunları kafasına takmayacak kadınlarla oldum her zaman... Ama sen... Sen benim kalbini kırdığım, incittiğim ve bunun için kahrolduğum tek kadınsın emin ol... Sana bunları yaşatmak istemezdim." Eylem buruk bir gülümsemeyle başını salladı. "Ben seni ilk gördüğüm de on sekiz yaşındaydım biliyor musun? Barış'ın doğum gününde görmüştüm seni... Sonrasında defalarca karşılaştık aslında ama sen dört sene öncesine kadar farkında değildin varlığımın. Nasıl bir adam olduğunu nasıl kadınlarla birlikte olduğunu da biliyorum emin ol bana bunların açıklamasını yapmak zorunda değilsin." Fethi kadının sert duvarları arasında bir ışık bulmaya çalışsa da bir türlü başarılı olamıyordu. Bu durum da daha çok canının sıkılmasına neden oluyordu.
