Niebezpieczny Henryk : Dwa Światy

5. Czasami nie wiadomo, kiedy odpuścić

*Charlotte*

Zostałam oddelegowana przez chłopaków, żeby pogadać z bratem Vanessy i ustalić, ile wie o wypadku Reya. Wiem, że jestem najmądrzejsza z nich wszystkich, ale czemu akurat ja? Stałam właśnie na korytarzu szkolnym i obserwowałam chłopaka z ukrycia. 

- Yyyy, Charlotte? - nie wiem skąd, za mną pojawiła się Vanessa. Przestraszona aż podskoczyłam. 

- Nie strasz mnie tak nigdy więcej! - skarciłam przyjaciółkę. 

- Wybacz. Co tu robisz? - i co niby mam jej odpowiedzieć? Przecież nie powiem, że obserwuję jej brata, bo wyjdzie na to, że mi się podoba. Chociaż muszę przyznać, że jest całkiem niezły. 

- Yyyy, no wiesz... - już miałam wymyślić co odpowiedzieć, kiedy wcześniej obserwowany przeze mnie chłopak do nas podszedł.

- Hej siostra! 

- Cześć Chris! 

- A ty to kto? Chyba cię już wcześniej widziałem. - chłopak zwrócił się do mnie. 

- To jest Charlotte. No wiesz, jest z grupki, z którą zaczęłam się kumplować. - wyjaśniła za mnie, Vanessa. 

- Cześć! - przywitałam się z chłopakiem, uśmiechając się przy tym. 

- Hejka, jestem Christian, starszy brat Vanessy. 

- Czy to nie ty interesujesz się tym wypadkiem z laboratorium sprzed prawie trzydziestu lat? - zagadałam, chcąc ustalić to, o co prosił Rey. 

- Vanessa już wam mówiła? Jestem bardzo blisko odnalezienia tego faceta. - pochwalił się Chris, a jego siostra spojrzała na niego z politowaniem. 

- Ta, jasne. Już ci mówiłam, że ten chłopak na pewno już tutaj nie mieszka. - stwierdziła dziewczyna, chociaż wczoraj go widziała, jednak nie jest tego świadoma. 

- Zobaczysz, że go znajdę. To tylko kwestia czasu. - oznajmił pewny swego. 

- A co udało ci się już ustalić? - zainteresowałam się wiadomo z jakich przyczyn. 

- Wiem, że ma na nazwisko Manchester, jest po trzydziestce i mam w notatniku jego adres. 

- Jak to, wiesz, gdzie mieszka?! - wystraszyłam się. 

- Jeszcze nie, ale mam listę jego potencjalnych adresów i kiedyś na pewno do niego trafię. - chłopak trochę mnie uspokoił, jednak nie całkiem. 

- A mogłabym zobaczyć ten notatnik? - zapytałam z miłym uśmiechem. 

- Jasne. - brat mojej przyjaciółki podał mi zeszyt, a ja natychmiast zaczęłam go przeglądać. Sporo adresów było już wykreślonych. Widać, że Christian nie próżnuje. Przeleciałam wzrokiem pozostałe i zatrzymałam się na Składzie Rupieci, który znajdował się na dziesiątej pozycji. Musimy wykombinować, jak sprawić, żeby Chris nie domyślił się, kim jest Rey. - Widzisz siostra, twoją kumpelę interesują moje starania. Powinnaś brać z niej przykład. 

- Powinnam nie tylko w tej kwestii. - przyznała, a ja w tym czasie niechętnie oddałam Chrisowi notatki. Dobrze byłoby przyjrzeć się im bliżej w kwaterze, ale póki Vanessa nie jest wtajemniczona w to, co robimy w pracy i kim jest Henryk, będzie to niemożliwe. Nie jestem głupia i wiem, że Niebezpieczny chciałby powiedzieć jej prawdę. Niby znają się kilka dni, ale widać, że mają się ku sobie. Z rozmyśleń na temat tajemnicy i relacji łączącej moich przyjaciół, wyrwał mnie dzwonek dający nam do zrozumienia, że mamy udać się na lekcje i tak też zrobiliśmy. 

W kwaterze po lekcjach 

- I co, wiesz już coś? - spytał Rey od progu. 

- To wy sobie pogadajcie, a ja idę potrenować. - powiedział Henryk i zniknął za drzwiami. Jak się można domyśleć, Jasper został na górze pilnować sklepu.