Het tweede deel van het boek I can't see you!
Lees eerst het 1ste deel van het boek voordat je hiermee verdergaat!
Anders mis je nogal veel info haha
.....
"Waar blijft hij nou?"
"Niet weer... Niet weer"
"Alice?"
.....
"Ik zie aan je dat je alles weer kan zien" zegt Jimin en ik knik "In een week was alles terug" "Maar wat deden ze dan? Die mensen kunnen niet zomaar in je hoofd" zegt Alice en ik schud lachend mijn hoofd.
"Ik kreeg eerst een dag om even uit te pakken en te wennen. Ze hielpen me door veel te praten met me over hoe ik me telkens voel, hoe ik nadenk en wat er vroeger was enzo.
Ze kwamen, toen ik onder een speciale hypnose was, erachter dat ik mezelf juist tegensprak" vertel ik en Jimin en Alice fronsen synchroon.
"Dus jij zei dus.." mompelt Jimin die het al een beetje doorheeft "Ja, ik was die stem in mijn hoofd. Ik was het al die tijd zelf, ik zei tegen mezelf dat ik de keuze moest maken" zeg ik en Alice heeft hem dan ook door "Dat is toch raar?" "Ja, ik weet het. Maar de dromen verdwijnen steeds meer" stel ik haar gerust.
"Je hebt ze nog steeds?" vraagt Jimin verbaast "Nog steeds. Ik ben meerdere keren gillend wakker geworden, ik ben een aantal keer gaan slaapwandelen. Maar ze zeggen dat dat goede tekenen zijn, dat ik ertegen vecht in plaats van stil blijf liggen en me eraan overgeef"
De 2 voor me knikken en ik lach "Maar het is al stukken beter met me. Zullen we gaan eten? Over 5 minuten is het gezamenlijke buffet" "Ja, ik heb trek" zegt Jimin die direct opstaat.
We sluiten aan bij de lange rij die er al staat "Ik zal alvast een tafel zoeken" zegt Jimin die rondkijkt in de drukte "Is goed, ik pak wel een bordje meer voor-" "Nee joh als jullie dan komen haal ik wel" zegt hij voordat ik mijn zin af heb en loopt weg.
Ik lach en zie Alice voor me staan, ik kan me nu niet inhouden om haar een knuffel te geven. Ik sla mijn armen van achteren om haar heen en ze kijkt omhoog "Ik schrik gekkie" ik moet lachen en geef haar een kus op haar hoofd "Ik heb je gemist"
We nemen allebei en bord en nemen allebei iets anders zodat we kunnen delen. "Zie jij Jimin?" vraagt Alice die af en toe op haar tenen staat om naar onze blonde vriend te zoeken maar ik schud mijn hoofd "Nee, ik zie hem nie- laat maar!"
Ik pak haar hand en neem Alice mee door de drukte, normaal zijn het alleen de mensen die hier worden geholpen, maar als iedereen 2 personen uitnodigt wordt het al snel een volle zaal.
"Hehe daar zijn jullie" zegt Jimin en we gaan zitten "We konden je niet vinden ukkie" zeg ik als grap en hij zucht "Ik ga ook eten halen"
//ALICE POV//
Ik kijk naar Taehyung als hij begint met eten en voel een warm gevoel van binnen, een gevoel wat ik heb gemist.
Hij is heel erg opgeknapt, hij is weer zijn vrolijke zelf. "Hier, de aardbeien hier zijn heerlijk" zegt Taehyung die een aardbei voor mijn mond houdt en ik lach.
Ik open mijn mond maar hij drukt het eten tegen mijn neus "Hey, wel goed happen" zegt hij en ik lach "Jij duwt hem in mijn neus!".
Ik hap dan weer maar dan komt de aardbei tegen mij wang "Taetae!" Hij schiet in de lach en ik pak zijn pols om hem stil te houden.
Eindelijk heb ik de aardbei in mijn mond gekregen en ik hum "Lekker!" "Ja he! Ik was verbaast hoe lekker ze waren. Bijna even lekker als die van vroeger op de boerderij" zegt Taehyung enthousiast en hij stopt er ook een in zn mond.
Ik ben heel even stil "Taetae" hij kijkt op terwijl zijn mond vol eten is "Ik heb nog met de psycholoog gepraat.. maar dan voor mezelf" Taehyung fronst "Wat is er dan?"
"Nadat jij weg was kreeg ik soms flashbacks van dingen die ik helemaal niet herkende. Ik vroeg me af of dat de dingen waren die ik ben vergeten en ben naar de psycholoog gegaan" vertel ik en hij luistert aandachtig.
"En?" Ik lach "Het komt beetje bij beetje terug. Ik kan me onze eerste kus bijvoorbeeld herinneren, of dat we gingen verhuizen" Taehyung lacht ook en ik voel zijn hand op mijn been.
"Ik had je bijna alles verteld" zegt hij "En nu begin ik het me herinneren" ga ik verder en Taehyung kijkt kort om zich heen voordat hij me een kus geeft.
Als even later Jimin erbij komt eten we met zn drietjes in stilte. Bij elkaar zijn en niks zeggen is al fijn.
Taehyung en ik zitten samen op zijn kamer, Jimin is wat regelen beneden voor de volgende afspraak. Ik kijk naar de man voor me en hij lacht naar me.
Hij ziet er altijd zo leuk uit als hij lacht. Zijn oogjes die iets kleiner worden. De lijnen om zijn mond. Ik ben blij dat hij hier naartoe is gegaan, hier is hij weer blij geworden. Hij is veel veranderd van binnen, maar zijn lach blijft gelukkig hetzelfde
"In gedachten?" Vraagt Taehyung, ik knik en kruip tegen hem aan "Ik heb het denk ik al eerder gezegt maar ik heb je gemist"
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
