I can't see you (deel 2)✔ - BTS DUTCH FF

4. Op zoek

Mae is sinds 3 dagen bij ons, ze slaapt in Hoseok's kamer. Nadat ze had gezegt dat ze een foto van Hoseok had gezien via de chat gingen we meteen naar de politie. De informatie die ze weet kan natuurlijk de zaak helpen om hem te vinden.

"Alice" hoor ik voor als ik de was sta te strijken. Ik kijk op en zie Mae in de deuropening staan "Hey" zeg ik en Mae stapt naar binnen. Ze heeft gigantische wallen onder haar ogen van het slechte slapen.

"Ehm.. ik wil even met je praten.." mompelt ze en ze komt voor de strijkplank staan. Ze trekt aan een los touwtje van haar mitella met haar vrije hand en kijkt naar de bloes die ik aan het strijken ben "Wat is er?" 

"J-jou tweelingbroer was toch ook ontvoerd?" Zegt ze en ik stop met strijken. Waar wil ze naartoe? "Ja.." zeg ik zacht en kijk haar aan, zij staart nog steeds naar de bloes "D-denk je.." ze kijkt nu op naar me "Dat ze hetzelf-"

"Mae nee" mompel ik "Het is een hele kleine kans dat dat gaat gebeuren" "Maar zo is het bij jou ook gegaan" ze krijgt weer tranen "Hij was weg, en na een paar dagen dood".

Ik durf niks te zeggen, ik weet ook niks om te zeggen. "Ik ben bang" zegt ze na een korte stilte "Ik ook Mae, iedereen... de jongens, zijn ouders, zijn vrienden, ARMY's.. maar we moeten de hoop niet opgeven"

Ik loop naar haar toe en geef een knuffel, terwijl ik rekening met haar arm hou. "We gaan hem vinden oke? Positief blijven, zo ben je toch?" Ze lacht door haar tranen heen "Kijk, daar ben je weer"

Als ik weer verderga met strijken spookt het idee wat zij had door mijn hoofd. Bryan is ook- Nee niet nu, het gaat niet gebeuren. De politie hadden die jongens opgepakt en die zitten nu achter het tralies, waar ze horen. 

//HOSEOK POV//

Ik lig slap op de tafel, ik kan niks bewegen. Ik weet niet wat ze doen met me, maar het is slecht. De avond dat ik ontvoerd werd... Mae.. 

--9 dagen geleden--

"Mae" zeg ik als ze haar huis in loopt en ze draait zich om "Hm?". Ik kijk naar haar bruine ogen die glinsteren door het licht van de lantaarnpalen op straat. Haar jurkje vormt haar lichaam heel goed en kan mijn ogen er bijna niet vanaf houden. 

"Hobi?" ik schrik op en slik, niet wegdromen Hoseok.. "Ehm.. ik heb nog wat voor je" ik haal een klein zakje uit de binnenzak van mijn jasje en geef het aan haar "Ik hoop dat je het mooi vind". 

Ze kijkt naar het zakje en opent het, haar ogen worden groot als ze haar cadeau ziet en haalt het er voorzichtig uit. "Hobi, wauw" de zilveren armband die ik heb gekocht schittert in het licht "E-en?" ik hoop dat ze het mooi vind.

"Het is prachtig!" ze pakt het kleine hangertje in de vorm van een rolschaats en kijkt naar mij "Dankjewel" ze geeft me een knuffel en we lachen even. Ik ben blij dat ze het mooi vind en als ze me loslaat probeert ze de armband om te doen, maar ze kan het niet dichtmaken met het slotje. 

"Ik help wel" zeg ik en ze houdt haar pols iets naar voren. Voorzichtig maak ik het armbandje vast en ik slik, zal ik het vragen? Ik heb het tegen mezelf beloofd dat ik haar vanavond zou vragen, dit is mijn laatste kans.

"Mae, nog 1 ding" zeg ik en ze kijkt me vragend aan "W-wil..." ik zucht. KOM OP HOSEOK! Doe niet zo MOEILIJK! 

"Wil je mijn vriendin zijn?"

Ze kijkt me voor een paar seconden aan, het duurde een eeuwigheid, wat gaat ze zeggen? Mae geeft me dan een stevige knuffel, ze kijkt op en we kijken in elkaars ogen. Automatisch ga ik iets naar voren en geef haar een kus, en zij zoent me terug.

Ik neem aan dat dat een ja is. 

Wat later loop ik de hoek om, helemaal in dromenland. Mijn eerste kus... en ook nog verkering.. allebei met een meisje waar ik helemaal gek op ben.

Opeens word ik in een laantje getrokken en een hand gaat over mijn mond "Welterusten" zegt een vreemd iemand en dan wordt de wereld zwart.