I can't see you (deel 2)✔ - BTS DUTCH FF

3. Foto

//ALICE POV//

Taehyung nam mn telefoon op toen ik even weg was. Ik kwam binnen en hij keek meteen om "Mae waar ben je?" Het was even stil terwijl Taehyung en ik elkaar aankeken "We komen eraan" en hij hing op.

Taehyung en ik zitten nu in de wachtkamer terwijl Mae geholpen wordt. Haar rechterschouder is uit de kom en word nu weer teruggeplaatst, ook word ze verder onderzocht naar andere beschadigingen in het lichaam, omdat ze had vertelt dat ze ook met haar buik hard tegen de rand van de salontafel kwam.

Ik hou Taehyung's hand stevig vast, ik was geschrokken van het verhaal dat Yeonna haar zus zomaar aanvalt. Maar Mae zei nog niet tegen ons waarom ze is aangevallen, er zou toch wel een reden achter zitten?

"Alice, gaat het?" Hoor ik naast me en ik kijk om naar Taehyung die me bezorgt aankijkt "Prima.. hoezo?" "Je ziet wat wit" zijn hand duwt een plukje haar achter mijn oor en zijn duim gaat even over mijn wang.

We hoeven bijna niks tegen elkaar te zeggen, we begrijpen elkaar al als onze ogen elkaar ontmoeten. Ik leun naar achter tegen de stoel en laat mijn hoofd op Taehyung's schouder vallen, mijn ogen voelen zwaar aan.

Wij allemaal slapen ontzettend slecht omdat de politie nog steeds niks van Hoseok heeft gevonden. Zelfs alle ARMY's in Zuid-Korea en een paar uit het buitenland zijn gaan zoeken naar hun idool.

Het geeft me een warm gevoel dat we een grote familie zijn, maar ik wil niet dat het op deze manier word laten zien. Het kan toch ook op een veel leukere manier dan dit?

De deur voor ons gaat open en Mae komt eruit lopen met de dokter. Ze heeft een mitella om die haar arm goed stilhoudt. "Mae!" Ik sta op gevolgt door Taehyung "Hoe is het?" Voordat Mae kan praten begint de dokter al uit te leggen.

"Ze heeft geen beschadigingen verder, haar schouder was alleen uit de kom. Ze moet nu voor 3 weken de mitella dragen en dan weer terugkomen" zegt hij en we zeggen dan gedag. Ik geef Mae meteen een knuffel "Gelukkig gaat het goed met je"

Een half uur laten zitten we thuis op de bank, dan andere jongens zijn benieuwt wat er nou is gebeurt en luisteren aandachtig. "Maar waarom viel Yeonna je opeens aan dan?" Vraag ik en Mae slikt.

"Ik had haar mobiel gepakt toen ze wegliep.. ze kreeg een bericht en.." opeens vullen haar ogen zich met tranen. Ik kijk haar aan "W-wat Mae?" Ze legt haar hoofd tegen mijn schouder en ik sla mijn armen om haar heen.

Yoongi die aan de andere kant van haar zit legt zijn hand op haar rug en aait even om haar ook gerust te stellen. Dan begint Mae te praten.

"Ik las een gesprek tussen mijn zus en een vreemd iemand. Ze hadden het over het ontvoeren van iemand en die vreemde stuurde een foto" snift ze "Het klopte allemaal. De tijdstippen van wanneer de vreemde zal toeslaan om iemand te ontvoeren. Het klopte"

"Wat klopte er? En de foto, wat stond erop?" Vraagt Jin en Mae huilt verder op mijn schouder. Ik kan er niet goed tegen als familie of vrienden van me huilen, ik krijg dan ook altijd tranen in mijn ogen.

Ik sluit ze voor even en voel de grote hand van Taehyung op mijn schouder en knijpt er kort in. "Mae? Wat stond er op de foto?"

Mae laat me langzaam los en gaat recht zitten. Ze kijkt de jongens aan, als laatste mij en dan naar haar schoot. "H-het was een foto van iemand..." haar adem stokt even "Van wie?" Vraagt Yoongi die zijn hand niet van haar rug heeft gehaald. Ze kijkt dan op, ogen vol tranen

"Van Hoseok"