I can't see you (deel 2)✔ - BTS DUTCH FF

2. Spoor

/MAE'S POV//

Hobi is al 4 dagen lang zoek. Ik ben 4 dagen lang verdrietig, non-stop. Ik heb niet tegen Alice of de andere jongens gezegt dat Hoseok me bij de deur, net voordat hij wegging, heeft gevraagd of ik zijn vriendin wilde zijn. Toen zoende hij me. En toen was hij weg..

Dit hoort toch niet? Ik heb geen tranen meer over van het huilen. Waarom moet ik nou al het ongeluk van de wereld hebben?

Ik zit op de bank voor me uit te staren. Waar zal Hoseok zijn? Is hij inderdaad ontvoert? Misschien is hij zelf wel gevlucht voor iets, voor mij, voor BTS, voor iets anders? Ik weet het allemaal niet meer. De politie is ook hard op zoek naar hem maar er is nog geen spoor, dat maakt het extra erg.

"YO! Wil jij nog iets te drinken?" Vraagt Yeonna en knipt met haar vingers om aandacht. Oja, Yeonna is gister blijven logeren bij me. "J-ja is goed" mompel ik en ze sloft naar de keuken toe.

Ook haar heb ik niks vertelt over Hobi, eigenlijk heb ik haar niet eens vertelt dat ik BTS ken en een vriendin heb gemaakt. Ze zou me dubbel en dwars uitlachen, ik zie het al helemaal gebeuren dus hou mn mond maar. Dat is beter... voor mn geest EN lichaam...

Yeonna komt terug met wat te drinken en zet het voor me neer. Ze is vandaag redelijk nuchter gelukkig. Ik zit op mijn mobiel en probeer mezelf af te leiden maar het lukt niet, ik zit te veel met Hoseok in mn hoofd.

Op een gegeven moment loopt ze weg en gaat de trap op. Dan trilt haar mobiel die op de salontafel ligt en het scherm licht op. Ik kijk ernaar en kan mezelf niet tegenhouden, wie zal haar een bericht sturen?

Er staat een nummer, geen naam, op het vergrendelscherm en degene heeft een foto gestuurd. Ik kijk naar de gang en zie niemand aankomen, zal ik het bericht openen? Ik wil weten wat ze doet.

Ik druk dubbel op het bericht waardoor het scherm zonder enige code opengaat, verbaast kijk ik naar haar mobiel en weer naar de gang. Dan zie ik een chat van haar en degene die de foto heeft gestuurd.

6 dagen geleden

"Hey, dit is Yeonna?"

"Noona voor jou. Heb je al een slachtoffer opgepakt?"

"Nog niet, morgenavond sla ik toe"

"Doorgaan anders krijg je je geld niet"

"Ja noona"

5 dagen geleden

"Noona ik heb iemand gevonden en meegenomen"

"Goed zo, ik kom over een paar dagen. Het moet niet te verdacht worden, vooral mn zusje zit weer op mn huid"

"Oke"

1 minuut geleden

"Ik kom vanavond naar SZS. Ik wil een foto van degene, is het een man of vrouw?"

"Man, ik stuur een foto"

Ik tik op de foto nadat ik aandachtig de gesprekken heb gelezen. Mijn ogen worden groter en groter naarmate ik de foto langer bekijk.

De foto is erg donker maar je ziet iemand zitten. Geen schoenen aan, een nette broek die is gescheurd op een paar plekken, een witte bloes met zwarte en rode vlekken erop en half open. Ik kan zijn gezicht niet goed zien maar herken het haar uit duizenden.

Tranen wellen op in mijn ogen als ik me realiseer wat er aan de hand is. "Mae?" Hoor ik dan voor me en Yeonna staat voor me "Y-yeonna.." mompel ik en sta ook op, alleen de salontafel staat tussen ons in.

"Wat doe je met mijn mobiel?" Sist ze en ik slik, ik moet heel snel weg en een smoes verzinnen voordat- "WAT DOE JE MET MIJN MOBIEL IN JE HAND?" Schreeuwt ze en ik begin te trillen "E-er kwam een bericht binnen en-" "EN JE GING HET LEZEN HE" Ik slik en strek mijn hand uit om de mobiel terug te geven.

"Sorry ik had het niet moeten doen, ik wilde het alleen teruggeven" ze pakt mijn arm en trekt me naar voren en stapt opzij. Ik kom hard op mijn zij terecht en precies met mijn oksel op de rand van de houten salontafel.

Een pijnlijke steek gaat door mijn schouder en ze trekt me aan mijn trui omhoog "WAT HEB JE GELEZEN" Ik druk mijn lippen op elkaar en de tranen rollen over mijn wangen. Yeonna drukt me tegen de muur en schudt me heen en weer "ZEG DAN TRUT!"

Op een of andere manier kom ik los uit haar greep en ren snel weg naar de voordeur. Zo hard en snel als mijn benen ren ik naar buiten, mijn rechterschouder steekt bij elke stap die ik zet maar ik ren door.

Ik wil weg van dat huis. Voor het eerst denk ik dit definitief "IK HAAT MIJN ZUS, IK WIL HAAR NOOIT MEER ZIEN!" Gil ik terwijl de tranen over mijn wangen gaan alsof ze een race houden met elkaar.

Ik stop uiteindelijk bij het park en ga zitten op een bankje. Hijgend bel ik Alice maar iemand anders neemt op "Met Taehyung" klinkt het "Tae help me"