I can't see you (deel 2)✔ - BTS DUTCH FF

33. Alleen

Dit is aan het begin dat Taehyung in het resort kwam

//TAEHYUNG POV//

Ik zit hier nu ongeveer een week. Het is aan de ene kant zwaar, maar aan de andere kant niet. De mensen die me helpen zijn heel vriendelijk maar ik voel me hier zo raar.

Er lopen hier veel verschillende mensen rond. Sommigen die praten continu tegen zichzelf of staren alleen voor zich uit als een kastplantje. Dan val ik nog gelukkig nog mee.

De behandelingen beginnen te helpen zeggen de mensen. Ik werd vannacht gillend en zwetend wakker, het blijkt een goed teken te zijn.

Ik had een douche genomen en ben snel naar beneden gegaan voor het ontbijt. We eten hier allemaal tegelijk.

Ik loop nu wat rond in het resort om de tijd te doden tot het eten. Je kan hier niet tv kijken, bellen, appen of andere contacten leggen met de buitenwereld. Dat vind ik nog het zwaarste van dat allemaal.

Ik ga de grote glazen deur door naar buiten en loop langs de rand van het zwembad, het is de laatste tijd heerlijk weer dus misschien kan ik vanmiddag even gaan zwemmen. 

De grote palmbomen gaan rustig heen en weer door de wind en ik zie verderop een meisje zitten. Ik zag haar gister ook al lopen op mijn verdieping, ze zag er aardig uit. 

Zal ik haar aanspreken? Misschien kunnen we vrienden worden zodat ik niet helemaal alleen ben. Ik besluit op haar af te stappen en ga voor het bankje staan waar ze op zit.

Het meisje kijkt op, ze heeft kort haar en heeft het donkerpaars geverfd en geknipt in een leuk model. "Hey, kan ik naast je komen zitten?" vraag ik en ze schuift iets opzij met een verlegen knikje. 

Ik ga naast haar zitten en kijk naar voren, het is een mooi uitzicht hier. "Waarom zit je hier?" vraagt het meisje en ik kijk om "Ik had rare dromen, hier helpen ze me" ze kijkt even om "Nooit gedacht dat Kim Taehyung hier zal komen" 

Ik lach even "Ken je me?" "Bijna elk tienermeisje in kent BTS wel" zegt ze ook met een lach en ik zie dat ze kuiltjes heeft. "Waarom ben jij hier dan?" vraag ik en ze kijkt weer weg.

"Ik werd gek" zegt ze en ik frons "Ik gebruikte drugs, ik werd door mijn ouders gedwongen om het hoogste niveau te doen op een speciale school, maar het lukte niet. Ik vluchtte en kwam bij verkeerde mensen terecht" 

Het meisje kijkt weer om "Ik werd gek van mezelf, ik voelde me slecht tegenover mijn ouders maar ik had geen keuze. Ik begon mezelf te snijden" ik kijk naar haar arm die ze me laat zien. 

Haar arm is best getint, maar je ziet allemaal witte streepjes, daar moet ze zich denk ik hebben gesneden. "Wat-" mompel ik "Wat rot voor me" zegt ze na me en ze lacht "Dat zei iedereen, maar helpen deden ze niet" 

We blijven nog even praten. Ze is best aardig maar gaat over een week weg, ze is klaar met de behandelingen hier en gaat wonen bij een pleeggezin omdat ze nog 16 is. Ze kan niet terug naar haar ouders.

Als ik op mijn kamer op bed zit moet ik denken aan Alice, wat zal ze nu doen? Het is net na etenstijd. Meestal zitten we dan in de huiskamer tv te kijken met de rest, haar hoofd op mijn schouder en armen om me heen. 

Of we zijn aan het spelen met Yeontan, dat is ook altijd leuk. Gelukkig mocht ik 2 foto's meenemen, ik heb er 1 van Alice met Yeontan op schoot en 1 van de jongens. Ik ben nog maar een paar dagen hier maar mis ze nu al verschrikkelijk.

Ik pak een kussen en begin het te knuffelen terwijl ik op mijn zij lig. Ik sluit mijn ogen en bedenk dat Alice tegen me aan ligt, hopelijk mis ik haar dan iets minder. En zo val ik ook in slaap.