Prince || L.S

001

        Buiten straalt de zon en binnen klinkt er gesnurk. Bijna het gehele kasteel ligt nog in diepe slaap, maar een inwoner is al wakker. Met grote ogen zit hij rechtop in bed, een kussen in zijn rug. Naast hem zit een klein, blauw vogeltje dat de naam Perrie draagt.
'Wat ga ik in hemelsnaam doen, Pez?' vraagt hij in paniek. Hij gaat met beide handen door het haar en zijn krullen staan ondertussen rechtop.
'Relax, je hebt nog wel even.'
'Ik heb nog maar een jaar! Hoe kunnen vijf jaar zo snel voorbij zijn gegaan?' roept hij in paniek. Hij springt uit bed en begint te ijsberen.
'Beter nog, waarom lijkt er geen enkele match voor me te zijn? Ik heb het idee alsof ik elke vrouw in het rijk al heb gehad.'
Perrie grinnikt en Harry gooit een kussen naar haar, die ze behendig ontwijkt.
'Maak je nu geen zorgen, Harry. Geniet van je verjaardag, oke? Je wordt maar een keer eenentwintig.'
De jongen zucht en gaat weer op het bed zitten.
'Goed dan.'
Het vogeltje lijkt te glimlachen.
'Braaf zo.'
Harry lacht en staat weer op, om vervolgens wat kleren te verzamelen en in de badkamer te verdwijnen.

         'De gasten zullen wel snel arriveren,' zegt zijn moeder vrolijk. Ze trekt zijn strik goed recht.
'Mam?' vraagt de jongen. Zijn moeder kijkt op en glimlacht.
'Ja, zoon?'
'Wat nu als ik geen match kan vinden voor ik tweeëntwintig word?' Zijn moeder laat haar handen naar zijn schouders glijden, om hem vervolgens voorzichtig een kneepje te geven.
'Jouw prinses zal wel komen, jongen,' zegt zijn moeder.
'Maar wat nu als zij niet komt?' vraagt hij bezorgd.
'Ze komt wel, dat weet ik zeker.'
Harry kijkt haar aan.
'Denk je dat echt?'
Zijn moeder knikt en glimlacht weer, een glimlach die Harry zwakjes beantwoordt.
'Goed dan.'
'Jo, prins Styles. De eerste gasten arriveren op dit moment,' groet een jongen hem vrolijk. Zijn blonde haar staat in pieken omhoog en zijn wangen zijn rood van opwinding.
'Ze zien er weer prachtig uit dit jaar, hoor. En er zijn nieuwe mensen bij, misschien dat de match daar wel tussen zit.' Zijn stem is luid, maar Harry is het ondertussen wel gewend. Niall is al zijn beste vriend sinds dat ze twaalf waren.
'Die zijn veels te jong voor me,' antwoord Harry, 'ze nemen hun dochters pas mee als ze twaalf zijn. Ik ga niet met een twaalfjarige flirten,' zegt hij resoluut. Niall haalt enkel zijn schouders op.
'Goed dan. Zullen we gaan?'
Harry knikt en hij en zijn moeder volgen de jongen de gang op.

          Met zijn vijven wacht de Styles familie voor de deur. Binnen klinkt er een geweldig rumoer.
'Gemma, Liam, jullie lopen achteraan. Harry loopt achter je moeder en ik,' spreekt Robin. De kroon glinstert op zijn hoofd. Het meisje en de jongen knikken en Harry glimlacht naar ze. Robin knikt ondertussen naar Niall, die de deur naar de eetzaal opent en naar binnen stapt.
'De koninklijke familie,' roept hij luid. De zaal valt stil en het gezin stapt naar binnen. Harry glimlacht, laat zijn ogen over de zaal glijden. Niall had gelijk, er bevinden zich inderdaad nieuwe meisjes in de zaal. Dan vangt zijn oog de tafel van de Engelsen. Wederom is deze tafel leeg. Al sinds hij zich kan herinneren, zijn de Engelsen nog nooit op belangrijke gebeurtenissen van de Styles familie geweest. Harry vraagt zich af of dit komt doordat ze de Fantasianen haten of omdat ze simpelweg het poeder niet hebben.
'Harry,' sist iemand luid. Harry wordt uit zijn gedachten getrokken en verdwaasd staart hij zijn broer aan. Hij ziet dat zijn moeder en vader al zitten en gaat snel op zijn eigen plaats zitten. Dan nemen Gemma en Liam ook plaats en klapt de zaal rustig.

        'Goedemiddag, allen,' begint Harry's vader nadat deze op een glas heeft getikt met zijn mes. Harry kijkt naar de klok, ziet hoe deze op vijf uur staat.
'Welkom in Fantasia. Wij zijn uiterst vrolijk dat u gekozen heeft om deze speciale dag wederom met ons te vieren. Vandaag vieren wij dat onze oudste zoon de leeftijd van eenentwintig heeft bereikt.' Harry staat op en maakt een korte buiging. De aanwezigen klappen.
'Ik zal u verder niet vervelen met een lange speech. Geniet u van het diner.' De aanwezigen klappen weer en de deuren gaan open, waarna bedienden de zaal in stromen, platen met voedsel in hun handen. Robin gaat weer zitten en kijkt zijn zoon aan.
'Gaat alles wel goed?' vraagt hij bezorgd. Zijn zoon fronst.
'Niet echt. Pa, i-ik heb nog steeds niemand gevonden,' zucht Harry. Robin geeft hem een klopje op zijn hand.
'Het komt wel goed, zoon. Je hebt nog een jaar.'
Harry glimlacht licht.
'Alles komt goed, oké? Geniet nu maar gewoon van je verjaardag.'
Harry knikt en stopt een hap van het eten in zijn mond.

        Zodra het vijfgangen menu door iedereen is opgegeten, verplaatst het gezelschap zich naar de grootste balzaal die het paleis heeft. Een klein orkest staat al klaar om de muziek te verzorgen. De gasten van over de hele wereld verspreiden zich door de hal en de Styles familie loopt naar het eind van de zaal, waar een klein podium staat. Bovenop staan twee tronen en voor het podium staan nog drie, iets minder, extravagante stoelen. Ze nemen allen plaats, Harry tussen zijn broer en zus, en kijken de zaal in.
'Ik hoop dat u allen van het diner heeft genoten. Ik hoop ook dat u veel plezier zult hebben tijdens dit bal. Wij hebben kamers beschikbaar voor de gasten die liever niet naar huis reizen na vanavond. Veel plezier.' Robin maakt een handgebaar en de muziek begint te spelen. Daarna richt hij zich naar zijn oudste zoon.
'Meng je onder de mensen, kijk over er iemand tussen zit die je misschien interesseert.' Vervolgens richt hij zich tot de zestienjarige Gemma en de achttienjarige Liam.
'Gaan jullie ook maar, maak plezier. Maar denk erom, geen enkele druppel alcohol.'
De twee knikken en de drie staan op. Net op dat moment klappen de deuren open en stapt een vijftal mensen naar binnen. Harry hoort hoe zijn moeder naar adem hapt.
'Ga weg,' fluistert zij. Harry kijkt om, ziet hoe zijn vader en moeder een blik wisselen.
'Wie zijn dat?' vraagt hij zacht. Zijn moeder kijkt hem aan.
'Dat, mijn jongen, zijn de Engelsen.'