Prince || L.S

002

'Moeder, is dit werkelijk nodig?' vraagt hij met een zucht. Het pak dat hij aan heeft kriebelt. Zijn moeder knikt en geeft een diamanten haarband aan haar dochter.
'Dat is het zeker. Het is al veel te lang geleden dat wij ze hebben bezocht.'
'Maar moeder...'
'Niks te maar moeder, Louis. Wij gaan, of je het nu leuk vindt of niet.'                                                 Louis' broer Ed lacht en Louis stuurt hem een dodelijke blik. De jongen trekt zich er niks van aan. 'Felicity, doe die haarband nu in.'                                                                                                                         Louis rolt zijn ogen en doet de strik rond zijn nek goed. 'Ik snap niet wat er nu zo bijzonder aan hen is.'                                                                                                                                                                                     'Ze zijn een goede familie voor een eventueel huwelijk,' zegt zijn moeder bars.
Louis sputtert. 'Wat?'
'Je hoorde me wel, Louis William.'
'Moeder, ik ben pas tweeëntwintig, waarom zou ik nu al moeten trouwen?' vraagt hij luid.
Zijn moeder kijkt hem enkel streng aan en Louis zucht diep, maar zegt niks meer. Dan opent de deur naar hun kamer en stapt een jongen naar binnen. Zijn zwarte haar is in een kuif omhoog gekamd en zijn jukbeenderen zien er zoals altijd perfect uit.
'We moeten nu echt gaan, koningin. We missen het diner al als we nu weggaan.' Louis' moeder knikt en verzamelt drie van haar kinderen om zich heen. De tweeling is al bij hun babysitter.
'Luister goed, jullie. Als we daar aankomen, gedragen jullie je naar de regels. Niet schelden,' ze kijkt Louis even aan en Louis rolt zijn ogen, 'de familie met u aanspreken, net zoals de overige aanwezigen. Louis, Felicitiy, gedraag je op je allerbest. De huwelijken hangen ervan af.' 

'Wat?' zegt Felicity verrast, 'ik word uitgehuwelijkt?'
Haar moeder knikt.
'Zeker. De kroonprins zit in een lastig parket en dit is de perfecte oplossing voor beide families. '
'Maar moeder, Felicity is nog veel te jong!' protesteert Louis. Zijn moeder staart hem aan en Louis richt zijn blik naar de grond.
'Goed, dan gaan we maar eens.' De vrouw loopt de kamer uit en de twee jongens en het meisje volgen haar. Ze gaat de kamer ernaast meteen weer in en Louis staart naar het haardvuur.
'Ehm.' Vervolgens kijkt hij naar het pak dat hij aanheeft. Hij ziet hoe Zayn een handvol met poeder pakt, die in het vuur werpt en er vervolgens in stapt. Hij verdwijnt binnen enkele seconden. Met open mond staart Louis naar het vuur.
'Wat.'
Zijn moeder gebaart naar hem. 'Jouw beurt, Louis.'
Onzeker pakt hij een handvol poeder. Hij kijkt om naar zijn moeder, die gebaart dat hij het erin moet gooien.

Hij doet zoals opgedragen en kijkt toe hoe het haardvuur langzaam blauw wordt.
'Stap erin,' draagt zijn moeder hem op. Louis doet als gezegd en stapt het haardvuur in. Met een ruk verdwijnt hij en Louis heeft het idee dat zijn maag ondertussen in zijn mond zit. Bijna meteen daarna wordt hij door een haard uitgespuugd. Zayn vangt hem op.
'Hallo, Lou.'
Louis schudt zijn lichaam even uit, kijkt dan of hij alles nog heeft. Dat is het geval, zelfs zijn pak heeft niks.
'Goed dan,' mompelt hij. Hij klopt voor alle zekerheid zijn pak nog even af. Zayn trekt hem snel bij de haard vandaan en zijn zusje struikelt naar buiten. Zayn vangt haar snel op, trekt haar weg en Ed verschijnt.
'Hey, Lou,' grijnst de jongen, 'alles goed? Niet overgegeven?'
Louis rolt zijn ogen en Eds grijns verbreed. Dan verschijnt ook Jay.
'Goed, laten we gaan. We zijn al te laat.'

X

'De Engelsen?' fluistert Harry. Zijn moeder knikt en de jongen draait zich weer om. De vrouw voorop heeft een streng gezicht, versterkt door het feit dat ze haar haar heeft opgestoken. Achter haar lopen drie jongeren. De middelste jongen draagt een zwart pak, met een witte blouse en een zwarte strik. Links van hem loopt een meisje, die Gemma's leeftijd lijkt te zijn. Ze draagt een diamanten haarband in haar haar, dat is gevlochten en over haar schouder hangt. Aan de rechterkant van de jongen loopt een andere jongen. Zijn haar is rood en hij draagt een pak gelijk aan die van de middelste. Dan scant Harry het gezicht van de jongen in het midden. Ogen, met de kleur van een oceaan, kijken op dat moment op en ontmoeten Harry's groene.
Harry knippert snel achter elkaar en dan staat de familie al voor de Styles'.
'Johanna Tomlinson,' begroet Robin de vrouw. De vrouw knikt naar hem en gaat licht door haar knieën.
'Robin Styles.'
'Geweldig om je weer eens in Fantasia te zien.'
Johanna knikt en gaat weer rechtop staan. 'Ik vond het wel eens tijd worden om een bezoekje te brengen.'
Robin knikt en legt zijn vingertoppen tegen elkaar. 'Wij zullen morgen zaken bespreken, vandaag vieren we feest.'
De vrouw knikt en gebaart dan naar haar kinderen. 'Dit is mijn zoon Ed, mijn zoon Louis en mijn dochter Felicity.'
De gehele Styles familie knikt naar de kinderen.
'Goed, laten wij dan nu feest vieren,' zegt Robin. De vrouw verdwijnt onmiddellijk de zaal in, terwijl de kinderen even blijven staan.

Uiteindelijk verdwijnen ook de jongens de zaal in, terwijl het meisje onzeker blijft staan.
'Vraag haar ten dans,' fluistert Harry's moeder, 'zorg ervoor dat ze zich wat op haar gemak gaat voelen.'
Harry knikt en staat op, om vervolgens de twee treden naar beneden te nemen. Hij staat stil voor het meisje en steekt zijn hand uit, waarna hij licht buigt.
'Mag ik deze dans van u?'
Het meisje bloost en legt haar hand in die van Harry. Harry glimlacht en strekt zich weer, ziet hoe hij ruim twee koppen boven haar uitsteekt. Dan trekt hij haar mee de dansvloer op, haar hand stevig in de zijne.

Ze dansen een tijdje en als Harry zeker weet dat ze wat ontspannen is, begint hij te praten.
'Felicity, is het toch?'
Het meisje knikt en Harry glimlacht.
'Hoe oud ben je?' vraagt hij. Ze maken ondertussen een rondje.
'Zestien,' zegt ze zacht. Harry knikt en laat haar een rondje onder zijn arm door draaien.
'Mijn zusje is ook zo oud.' Hij gebaart naar Gemma, die even verderop met Liam aan het dansen is. Felicity glimlacht.
'Dank je wel,' fluistert ze. Harry glimlacht.
'Voor wat?' Ze haalt haar schouders op en laat zich door Harry dippen. De mensen klappen beleefd als het lied is afgelopen.
'Gewoon. Niet zo opdringerig zijn en zo. En ervoor zorgen dat ik me een beetje op mijn gemak voel.'
'Geen probleem, Felicity.'
'Fizzy. Je mag me wel Fizzy noemen.' Harry glimlacht en knikt.
'Fizzy.'

Dan wordt Harry op zijn schouders getikt. Als hijomkijkt, ziet hij de jongen van eerder staan. Zijn blauwe ogen kijken naar hemop en Harry merkt dat hij zeker een kop groter is.
'Zou ik mijn kleine zusje even mogen lenen?'
'Louis,' zeurt Fizzy zacht, 'ik ben niet klein.'
Louis haalt enkel zijn schouders op enHarry knikt.
'Natuurlijk mag je haar lenen. Ze is jouw familie.'
Louis glimlacht en neemt Felicity's hand.
'Dank je wel, zeer aardig van je. Harry toch?' Harry knikt en Louis glimlacht,waarna hij en Felicity in de menigte verdwijnen.