Prince || L.S

032

Louis krijgt eerst een draai om zijn oren als zijn moeder 's middags arriveert. Dan pas krijgt hij een knuffel en een zoen op zijn wang. Hij lacht nerveus en wrijft wat over zijn hoofd.
'Hoi ma.'
'Louis William, je hebt geluk dat je mijn zoon bent en ik van je houd.'
Louis grijnst en geeft zijn moeder nog een knuffel.
'Ik houd ook van jou, ma.'
De twee kijken elkaar even aan en Louis' moeder klopt hem even op de wang.
'Als je maar weet dat ik altijd trots op je zal zijn. Altijd. Ook al heb je me dit niet verteld.'
Louis glimlacht en zijn moeder verschuift haar aandacht.
'Nu, waar is mijn schoonzoon?'
Harry steekt nerveus een hand op en Johanna glimlacht.
'We zijn misschien niet zo goed begonnen, maar ik ben blij dat jij mijn zoon gelukkig maakt.'
Harry glimlacht en Johanna geeft hem een kneepje in zijn schouder. Ook Louis glimlacht weer en kijkt Harry met een twinkeling in de ogen aan.
'Ik doe het met alle liefde,' zegt Harry dan zacht.
Johanna lacht. 'Dat geloof ik graag.'
Louis voelt zich rood worden, krijgt een piepklein, stekend gevoel dat dit misschien niet meer helemaal gaat over onschuldige dingen.
'Oké!' onderbreekt hij de twee dan ook, '-dat is genoeg voor vandaag. Thee, moeder?'

'Je weet dat ik daar geen nee thee-gen zeg.' Johanna knipoogt en Louis kreunt.
'Maa-haaaa.'
Harry lacht alleen maar.
'Dat is echt een beau-tea-ful antwoord,' reageert hij dan.
Louis weet nu al dat hij een leven vol slechte puns tegemoet gaat.
'Ik had het verkeerd, Harry dit gaan we niet meer doen.' Voor de show trekt hij wat aan de ring om zijn vinger en Harry lacht weer.
'Na-ah. Ja is ja. Jij bent nu voor eeuwig van mij.'
Louis kreunt en rolt met zijn ogen. 'Moeder waarom heb je me dit aangedaan?'
Zijn moeder lacht. 'Jij hebt ja gezegd, ik niet.'
'Jij hebt ons meer of meer gedwongen dit te doen, moeder.'
Louis weet niet waarom hij het nu opeens daarover wilt hebben, maar hij kan niet ontkennen dat hij het zich altijd heeft afgevraagd. Hij voelt hoe Harry een kus op zijn hoofd plaatst.
'Ik zal de dienst even laten weten dat wij thee willen hebben.'
Hij verlaat vervolgens de kamer, waardoor Louis en zijn moeder alleen achterblijven. Louis is blij dat Harry zo goed is in het lezen van ruimtes.
Johanna glimlacht alleen maar en Louis weet niet waarom.
'Vindt je het grappig, moeder?' Hij voelt hoe hij langzaamaan boos wordt.
'Mag ik mijn verhaal vertellen, zoon?'
Louis haalt even diep adem en laat zich wat dieper in de stoel zakken.
'Sorry, moeder. Natuurlijk mag dat.'
Johanna glimlacht. 'Toen wij hier naar toe kwamen voor Harry's eenentwintigste verjaardag had ik een zakelijk doel voor ogen. Het verbinden van onze koningshuizen. Je zusje was de beste keus, aangezien ik, en velen met mij, in de overtuiging waren dat de kroonprins van Fantasia op vrouwen viel.'
Louis lacht kort. 'Blijkbaar niet.'
Johanna grijnst. 'Blijkbaar niet nee. Daar kwam ik ook al snel achter toen we hier waren.'
Louis kijkt toe hoe de deur achter Johanna opent en Harry steekt zijn hoofd naar binnen. Bijna onmerkbaar schudt Louis zijn hoofd en de deur sluit weer.

'Ik merkte al snel dat Harry naar je toe werd getrokken en dat vind ik niet zo gek. Je bent knap.'
Louis rolt zijn ogen. 'Je bent mijn moeder, je hoort me knap te vinden.'
Johanna lacht en Louis grinnikt zachtjes mee.
'En om eerlijk te zijn kon ik ook meteen zien dat jij naar hem werd getrokken. Ik heb altijd geweten dat je niet zoals Ed was.'
'Ik heb ook met genoeg meiden gedatet.'
Johanna rolt haar ogen. 'Je weet dat je daar nooit volledig gelukkig was.'
Louis haalt zijn schouders op. 'Misschien heel diep weg gestopt. Harry is degene die me echt gelukkig maakt, daar heb je wel gelijk in.'
Johanna glimlacht. 'Dat weet ik. Ik zie het aan je. En jij maakt hem gelukkig, dat kan ik ook zien.'
Ze zijn even stil, beiden een glimlach op de lippen. Louis is blij dat hij dit gesprek met zijn moeder heeft. Het is een tijd geleden dat ze zo close waren.
'Maar goed. Ik zag dus dat jij het wel leuk vond met Harry. En om eerlijk te zijn wist ook wel dat je nooit zou toestemmen met een huwelijk voor Felicity. Niet dat je daar veel over te zeggen had gehad.'
Louis lacht zachtjes. 'Nee, dat geloof ik graag.'
'En je was het er ook niet mee eens. Dus toen kreeg ik het idee om zakelijk dan maar te mengen met een beetje matchmaking. Ik wilde je eindelijk een keer gelukkig zien. Na de dood van je vader ben je dat nooit meer echt geweest. Bij Harry zag ik een glinstering in je ogen die ik een tijd niet had gezien. En toen kwam ik dus met het idee...'

Het is laat op de avond als de twee jongens eindelijk het bed weer instappen. Louis' moeder ligt op een van de velen gastenkamers die het kasteel rijk is en gelukkig ligt deze ver bij hen vandaan. Louis zucht diep en lang als zijn hoofd het kussen raakt.
'Het was me wel een dag vandaag,' fluistert hij.
Harry knikt en stapt ook het bed in.
'Dat kun je wel zeggen ja.'
De twee zijn even stil. Harry draait zich op zijn zij en trekt Louis dichter tegen hem aan. Louis gaat gewillig en maakt het zich comfortabel in de omhelzing van Harry. Hij wrijft wat over diens onderarm en kijkt zijn verloofde aan.
'Ben je blij?'
'Natuurlijk ben ik blij. Iedereen weet nu hoeveel ik van je houd en zoveel mensen steunen ons. Ik voel me geweldig,' glimlacht Harry.
'Ik houd van je,' fluistert Louis.
Harry glimlacht en kust Louis zachtjes. 'Ik ook van jou. En je moeder.'
Louis lacht. 'Ja, ik ook. Ze is lief. En ze heeft gelijk. Jij maakt me echt gelukkig.'
Louis had Harry vertelt over het gesprek met zijn moeder toen ze onderweg waren naar het diner. Louis kon het niet voor zichzelf houden. Zijn moeder had ze met een reden gekoppeld en Louis is blij dat ze het heeft gedaan, want ze heeft gelijk gekregen. Harry was alles wat hij nodig had.
'Jij maakt mij ook gelukkig,' fluistert Harry.
Ze zijn weer even stil, zo lang dat Louis twijfelt of Harry nog wel wakker is.
'Hey, Harry?' fluistert hij, '-Harry?'
'Wat is er?'
'Denk je dat je vader gaat bij trekken?'
Het is weer stil. Dan; 'Nee. Ik denk van niet. Maar ik ga er alles aan doen om hem van de troon te krijgen.'