Prince || L.S

006

De volgende morgen wordt Harry wakker door geluiden in zijn kamer. Verward opent hij zijn ogen en draait zich half om.
'Niall?'
De jongen kijkt even op. 'Goedemorgen.'
Dan gaat hij weer verder met wat hij aan het doen was. Harry draait zich verward naar zijn rug en gaat rechtop zitten. Hij kijkt even toe hoe Niall zijn kast leeg trekt en in kisten stopt.
'Wat ben je aan het doen?'
Verward wrijft Harry in zijn ogen, waarna hij de dekens wegslaat.
'Pakken.'
'Pakken voor wat?' Harry staat op, onbewust van zijn schaars geklede toestand, en trekt Niall een stukje bij de kisten vandaan.
'Ten eerste, mooie boxer. Ten tweede, pakken voor Irea.'
Harry kijkt even naar beneden, ziet dat hij inderdaad alleen maar een boxer draagt en haalt zijn schouders op. Dan lijkt het tweede deel pas door te dringen.
'Wacht, Irea?'
Niall knikt en gaat weer vrolijk verder met het inpakken van de kisten.
'Vertrek ik vandaag al?'
Niall kijkt even op zijn horloge.
'Over twee uur om precies te zijn.'
Harry gaat op zijn bed zitten, hoofd in zijn handen. Diep ademt hij in en uit, om dan een woedende klap op zijn bed te geven.
'Verdomme. Goed gespeeld, pap, goed gespeeld.'
Hij springt op en grabbelt een stapeltje met kleren uit zijn steeds leger wordende kast. Niall gaat ongestoord door met inpakken.

Wanneer Harry volledig opgefrist en aangekleed zijn slaapkamer weer instapt, is zijn kast al volledig leeg. De deuren en laatjes staan open en geven zicht op de lege planken. Harry schudt zijn hoofd en kijkt naar het meubilair in zijn kamer.
'Nou, zie jullie over een jaar. Denk ik.'
Hij haalt zijn schouders op en verlaat zijn kamer. Dan pas lijkt het lawaai van een kamer even verderop in de gang tot hem door te dringen.
'Wat de hel?! Zayn, ik beveel je nu te stoppen. Wat ben je aan het doen?!'
Harry snelt naar de kamer en stapt naar binnen. Louis staat boos aan de voet van zijn bed, terwijl zijn bediende al zijn spullen in kisten stopt.
'Zayn!' Louis balt zijn vuisten en slaat boos op Zayn's rug. Die gaat onverstoord verder met inpakken. Boos stampt Louis met zijn voet op de vloer en Harry lacht zachtjes. Met een ruk kijkt Louis op.
'Jij.'
'Ik.'
'Wist je hiervan? Waarom heb je me niks gezegd?'
Louis stapt dichterbij en kijkt Harry boos aan.
'Ik wist hier ook niets van, vertrouw me. Ik werd vanmorgen wakker met Niall die m'n kasten leeg trok. Blijkbaar vertrekken we over zo'n twee uur naar het buitenhuis.'
'Wat?' roept Louis boos. Hij duwt Harry aan de kant en stampt de hal op.
'Mijn moeder gaat hier zo'n spijt van krijgen.'
Harry kijkt hem even na, besluit dan dat het misschien verstandiger is hem tegen te houden en loopt hem achterna. Bij de trappen haalt hij de jongen in en pakt hem bij zijn bovenarm beet.
'Hee!'
Boos trekt Louis zich los en fronst.
'Waarom deed je dat?'
'Ik denk dat het niet zo verstandig is om je moeder uit te gaan kafferen. Wij hebben immers besloten dat we naar het buitenhuis wilden. Ik had gewoon preciezer moeten zijn met de vertrekdatum. Dat was mijn enige fout, het gaf mijn vader een opening om weer de baas te worden.'
Louis zucht en laat zijn schouders vallen.
'Ja, oké. Kunnen we er echt niks aan doen?'
Harry schudt zijn hoofd.
'Ik ben bang van niet.'
Louis steunt op de balustrade en ademt diep in en uit. Harry legt een hand op zijn schouder.
'Sorry.'
'Het is oké.'

Zo'n twee uur later zijn alle kisten van beide jongens in de koets geladen en is het tijd voor Harry en Louis om te gaan. Twee paarden staan al ongeduldig te trappelen en de man op de bok steunt verveeld met zijn kin in zijn hand.
'Gebeurt dit echt? Oh shit, man.'
Louis haalt snel een hand door zijn haar en dan nog een keer en nog een keer. Harry glimlacht kort bij het aanzicht van een gestreste Louis en loopt langzaam naar hem toe, handen in zijn zakken.
'Hee, Louis?'
De jongen kijkt op en Harry legt een hand op zijn schouder.
'Blijven ademen. Het komt wel goed.'
Louis knikt en laat dan een ''oef'' geluidje uit. Zonder dat beiden het aan hadden zien komen, heeft Louis een armvol van zijn zusje. Ze huilt en Louis klopt wat onhandig op haar rug.
'Het is al goed, het is al goed.'
Hij plaatst een kus op haar haar en het meisje kijkt met een betraand gezicht op.
'Waarom doe je dit?'
'Om jou te beschermen, pop. Jij mag nog even lekker van je jeugd genieten.'
Harry kijkt het met een lichte glimlach aan, maar dan heeft ook hij een armvol van zijn zusje. Ze geeft hem een stevige knuffel en Harry knuffelt haar terug.
'Dank je wel, Harry,' mompelt Gemma zacht.
Harry klopt op haar rug en glimlacht.
'Geen probleem, zus.'
Gemma wiebelt even met haar wenkbrauwen en dan lachen broer en zus luid. Vervolgens neemt Harry ook afscheid van zijn broer en moeder, waarna hij voor zijn vader komt te staan.
'Tot over een jaar, vader. Geniet nog maar even van je troon.' Harry glimlacht liefjes en draait zich dan om, waarna hij de koets instapt. Louis volgt even later en de twee kijken elkaar even aan.
'Nou, daar gaan we dan.'
Louis knikt en haalt diep adem.
'Daar gaan we dan.'
De koets begint langzaam vooruit te rollen en Louis slaat zijn armen rond zijn middel.
'Daar gaan we dan,' mompelt hij zachtjes.
Harry kijkt hem onzeker aan.
'Alles oké?'
Louis knikt en wrijft even snel onder zijn ogen.
'Prima.'
'Het is oké.'
'Oké.'
Louis begint zachtjes te snikken en verbergt zijn gezicht in Harry's schouder. Die slaat beide armen om Louis heen en sust hem zachtjes. De koets versnelt ondertussen, rijdt over de houten ophaalbrug en laat het kasteel achter zich. De wielen maken vrijwel geen geluid op de aarde en de bomen razen aan de ramen voorbij. Na een tijdje ebben Louis' tranen langzaam weg.
'Sorry.' Louis wrijft in zijn ogen en haalt diep adem.
'Nee, het is echt oké. Ik snap je wel. Ik bedoel, dit is mijn land, ik weet de weg hier, ik ken het hier. Jij bent hier nog nooit geweest en opeens moet je er een jaar blijven met iemand die je vrijwel niet kent, zonder je familie. Echt waar, het is oké als je huilt.'
Louis glimlacht.
'Dank je.'
'Geen probleem.'
Louis glimlacht weer en kijkt dan naar buiten, waar de bossen aan de koets voorbij schieten. Misschien is dit toch niet zo slecht.