Prince || L.S

024

Week 1
27 dagen voor de deadline

'Is dit echt wat we gaan doen dan?' vraagt Louis een paar dagen later.
De ontbijttafel staat vol met brood en fruit en Harry zet net de laatste dingetjes neer.
'Denk het wel?'
Ze lachen en Louis schudt zijn hoofd. 'Dit is echt te bizar voor woorden.'
'Hey, we leven tenminste niet in de middeleeuwen, waar dit gewoon een gedwongen huwelijk zou zijn tussen twee mensen die elkaar nog nooit hebben gezien.'
Louis trekt zijn wenkbrauw op. 'Dit is misschien dan niet een compleet gedwongen huwelijk, maar de middeleeuwen zijn het toch echt wel.'
'Hey! Ons land hecht gewoon waarde aan menselijk contact,' pruilt Harry.
Louis giechelt en vouwt zijn vingers rond die van Harry. 'Ik weet dat ons land daarvan houdt, maar technologie heeft er wel voor gezorgd dat ik op de wereld sta, dus het zal altijd een plekje in mijn hart hebben.'
Harry lacht en geeft een kus op Louis' vingers. 'En daar zal ik altijd blij om zijn, maar nu ben je van mij en dit land en mag technologie ver buiten de landsgrenzen blijven.'
'Behalve in de ziekenhuizen,' vult Louis aan.
Harry rolt zijn ogen. 'Natuurlijk.'
Ze zijn even stil als ze de eerste happen van het ontbijt nemen, enkel het geluid van buiten klinkt. Wanneer beiden halverwege zijn, wordt de stilte weer verbroken.
'Hoe gaan we dit spelen?' vraagt Louis dan.
Vragend kijkt Harry op van zijn ontbijt. 'Hoe bedoel je?'
Louis haalt zijn schouders op. 'We kunnen je vader hier niet zomaar mee weg laten komen.'
'Dat klopt... waar wil je naar toe?'
'We kunnen dit denk ik op twee manieren spelen,' begint Louis voorzichtig, 'of we spelen dit snel, wat inhoudt dat we dus eigenlijk binnen nu en een dag je vader laten weten dat we dit doorzetten...'
Harry lijkt te snappen waar Louis naar toe wilt, want hij vult de zin naadloos aan. '-of we spelen dit langzaam, en vertellen het hem pas vlak voor de deadline, als hij al denkt gewonnen te hebben.'
Louis knikt. 'Precies.'
Harry grijnst en plaatst weer een kus op Louis' hand. 'Dit is waarom ik van je houd. Briljant.'
Het is even stil en Louis neemt van de gelegenheid gebruik om nog een hap van zijn ontbijt te nemen.
'Dus, wat wil je doen?'

'Ik denk dat we mijn vader het beste kunnen terugpakken door dit zo langzaam mogelijk te spelen. Laat hem maar denken dat hij gewonnen heeft. Ik kan niet wachten om zijn gezicht te zien als hij beseft dat ik eindelijk mijn recht kom opeisen.'
Louis knikt. 'Zo denk ik er dus ook over. Maar wat doe je met Liam?'
Harry is even stil, neemt een hap van zijn ontbijt. 'Ik denk dat Liam mij wel snapt. Hij weet ook dat dit mijn geboorterecht is.'
'Ik denk wel dat je het er met hem over moet hebben,' geeft Louis toe.
'Dat zal ik ook wel doen. Als dit alles voorbij is. Ik kan niet riskeren dat er iets lekt richting vader.'
Louis haalt zijn schouders op. 'Daar heb je ook wel weer gelijk in.'
Harry glimlacht. 'Ik heb altijd gelijk, dat weet je toch?'

De middag wordt ingeluid met een rustige rit richting het dorp. Harry doet een aantal inkopen en Louis sleept zichzelf er achteraan. Het liefst had hij gewoon rustig op de veranda gezeten met een boek, maar hij wilt ook niet verhongeren omdat ze niks meer in huis hebben. Louis zucht en volgt Harry richting het volgende winkeltje. Het is een klein bakkerijtje, en naast zijzelf is er maar een andere klant. Louis kijkt eens rond, laat zijn blik op de andere klant rusten. Ze komt het bekend voor en Louis knijpt zijn ogen wat toe.
'Sneeuwwitje?' stoot hij dan zacht uit.
Harry kijkt op en lacht. 'Hey.'
De vrouw kijkt op en een lach verschijnt op haar gezicht. 'Harry! Wat leuk je te zien.'
Louis opent en sluit zijn mond, weet uiteindelijk niks te zeggen en kijkt Harry maar aan. Die glimlacht en begroet de vrouw met drie kussen op de wangen.
'Hoe is het met?' vraagt Harry geïnteresseerd.
De vrouw steekt vrolijk van wal met een verhaal over het leven en Louis staart verveelt naar de uitgestalde manden. Hij weet vrij zeker dat zij sneeuwwitje is, maar waarschijnlijk is zij, net als Rapunzel, gewoon een normale inwoner van Fantasia, wiens verhaal is gekocht door Disney.
Louis wordt uit zijn gedachten gerukt door Harry's stem.
'Oh, wat onbeleefd. Dit is Louis, hij is mijn... ehm... vriendje.'
Het laatste woord is zacht gesproken, maar geeft Louis nog steeds een warm gevoel. Hij glimlacht en steekt zijn hand uit.
'Hoi.'
De vrouw glimlacht en Harry legt een hand op haar schouder.
'Louis, dit is Sasha, maar jij kent haar waarschijnlijk als Sneeuwwitje.'
De vrouw lacht en schudt Louis' uitgestoken hand. 'Aangenaam.'

De drie verzetten hun gesprek naar een van de herbergen in de stad. Met een flinke pul met bier voor de neus stelt Harry de twee goed aan elkaar voor.
'Louis, dit is Sasha. Ze is de dochter van een van de medicijnvrouwen op het kasteel. We zijn zo'n beetje samen opgegroeid.'
Sasha lacht. 'Klopt. Ik heb hem gezien toen hij zichzelf nog onderkotste.'
Louis lacht. 'Dat had ik ook wel willen zien.'
Harry rolt zijn ogen en kijkt Louis dan met een glimlach aan. 'En Sasha, dit is Louis. Hij is mijn vriendje.'
Sasha glimlacht en legt een zachte hand op die van Harry.
'Ik ben blij dat je eindelijk gelukkig bent, maar dit is niet zomaar ontstaan denk ik?'
Harry bloost en Louis slaat zijn ogen neer.
'Hoe weet je dat?' vraagt Louis dan onzeker, 'is het zo duidelijk?'
Sasha haalt haar schouders op. 'Ik ben met Harry opgegroeid en ik ken de koning. Hij zou het nooit toestaan dat Harry een relatie zou beginnen met een jongen.'
'Waarom zit ik dan hier?' vraagt Louis scherp.
Sasha lacht. 'Dat wil ik ook wel weten.'
'Oke, oke. Dat is wel weer genoeg. We zijn hier op contract,' zegt Harry vlug.
Sasha trekt een wenkbrauw op. 'Contract?'
Ze klinkt verbaasd en Louis kan het haar niet kwalijk nemen. Als hij dit verhaal zelf zou horen, zou hij waarschijnlijk net zo reageren.
'Mijn vader wilde dat ik ging trouwen met Louis' zestienjarige zusje en zijn moeder wilde dat hij ging trouwen met Gemma,' vat Harry het kort samen, 'wij wilden allebei niet met zo'n jong meisje trouwen en toen stelde mijn vader voor dat ik dan maar met Louis moest trouwen.'
Sasha's wenkbrauwen schieten bijna over haar haarlijn en met open mond kijkt ze beiden aan.
'Hoe kan je pa dat ooit gedaan hebben? Ik dacht dat hij je niet accepteerde?'
Harry haalt zijn schouders op. 'De troon veiligstellen was waarschijnlijk belangrijker. Of het verbinden van onze huizen, ik heb geen idee.'
'Ik denk het veiligstellen van de troon,' draagt Louis zijn steentje bij, 'anders zou hij nu niet dat met Liam flikken.'
Sasha laat haar blik tussen de twee jongens schieten. 'Wat flikt ie?'
Harry en Louis wisselen even een blik, moeten ze hun idee nu wel delen? Louis trekt een wenkbrauw op en Harry knikt lichtjes. Hij vertrouwd Sasha.

'We kregen drie dagen geleden bericht dat Liam verliefd is,' begint Harry.
Sasha klapt enthousiast in haar handen. 'Oh wat leuk! Eindelijk heeft hij iemand gevonden, heeft hij echt verdiend.'
'Shhh, het verhaal is nog niet afgelopen,' sist Louis zacht.
Sasha slaat haar handen voor het rood gestifte lippen en Harry lacht zachtjes.
'Ik ben ook blij voor Liam hoor, wat vader flikt is alleen niet cool. We kregen dus drie dagen geleden dat bericht en daar had vader voor de grap ook maar meteen een deadline aan vast gegooid.'
Sasha trekt een wenkbrauw op.
'We zitten hier vlak bij in het zomerhuis, omdat we op Harry's voorwaarden eerst een jaar wilde nemen om elkaar te leren kennen,' neemt Louis het verhaal over, 'en daarna zouden we besluiten of we gingen trouwen of niet. Nou ja, onderweg zijn Harry en ik dus verliefd geworden.'
'En nu wilt mijn vader dat we de beslissing versnellen of hij zet Liam op de troon,' maakt Harry het verhaal af.
Sasha staart de twee met open mond aan. 'Dat meen je niet.'
Louis knikt. 'Helaas menen we dat wel.'
'Hoe lang?' vraagt Sasha dan zacht.
Harry zucht diep. 'Een maand.'