Prince || L.S

011

Nog steeds verbaasd plant Louis zich op een van de stoelen in het huisje van Rapunzel. Haar man, Flynn, biedt hem een kopje thee aan en dankbaar neemt hij het aan.
'Dus jij bent daadwerkelijk Rapunzel?'
Het meisje, of nou ja, vrouw, knikt en neemt ook een kopje thee van haar man aan.
'Dat klopt.'
'En je woont hier?'
Het meisje knikt weer en richt zich dan tot Harry. 'Heb je hem dan ook niets verteld?'
Harry haalt zijn schouders op en neemt een slok thee. 'Dit is toch veel leuker?'
Rapunzel schudt lachend haar hoofd en kijkt Louis weer aan.
'Maar je bent ook een Disneyprinses?' Louis kijkt moeilijk, alsof hij het allemaal nog niet kan bevatten.
'In jullie wereld technisch gezien wel. Denk ik.'
Louis schudt zijn hoofd en wrijft wat over zijn voorhoofd. 'Hier kan ik met m'n hoofd niet bij.'
Rapunzel lacht weer en maakt het zich wat comfortabeler op de bank. Flynn trekt haar wat dichter tegen zich aan en plant een kus op haar hoofd. Dat wil ik ook. De gedachte schiet door Louis' hoofd, maar is net zo snel weer bedolven onder de gedachtes over Rapunzel. Hoe dan?
'Ok, leg het me nog een keer uit, misschien ga ik het dan eindelijk begrijpen.'
Rapunzel glimlacht, maar geeft gehoor aan zijn vraag. 'Ik ben Rapunzel, dit is Flynn en we zijn getrouwd. Ik woon hier al mijn hele leven, maar het Disneyverhaal dat jij kent uit jouw wereld is losjes gebaseerd op mijn leven hier. Schrijvers van Disney komen hier vaak om inspiratie op te doen, en in ruil daarvoor vertellen zij niemand over ons bestaan. Alleen de leiders van jullie wereld weten van ons bestaan. Plus dan natuurlijk de schrijvers van Disney.'
Louis knikt, wenkbrauwen gefronst, en Rapunzel gaat verder.
'Soms krijgen jullie hogergeplaatste mensen weleens een relatie met mensen waarvan je denkt, waar komt die opeens vandaan? Hoogstwaarschijnlijk dat zij dan uit Fantasia komen.'
Louis knikt nog eens. 'Okay, ik denk dat ik het nu eindelijk begrijp.'
Rapunzel lacht. 'Mooi zo.'
'En dit heb je me niet verteld, omdat...?' Louis draait zich naar Harry en slaat hem verontwaardigd op zijn schouder.
'Dit vond ik veel leuker.'
Louis snuift en slaat zijn armen over elkaar. 'Lekker ben jij weer.'
Harry lacht en haalt zijn schouders op. 'Weet je dat ook weer.'

Ze lachen en Rapunzel verschuift haar aandacht naar Harry. 'Nu weet ik alleen nog niet wat hij hier doet. Vertel op! De laatste keer dat ik je sprak, was je net weer op weg naar je grote kasteel hier ver vandaan.'
Harry lacht. 'Is het al zo lang geleden?'
Rapunzel knikt. 'Veel te lang geleden.'
'Hmhmm.' Harry knikt instemmend en neemt nog een slok thee.
Louis volgt en is blij dat het niet meer zo heet is. Zo hoeft hij zijn tong straks tenminste niet in het koude water te dopen. Hij grinnikt om zijn eigen gedachten en focust dan weer op het gesprek tussen Harry en Rapunzel.
'Nou, vertel nou op!' Ze klinkt ongeduldig en Harry glimlacht.
'Best! Hier ga ik al hoor, ik vertel.' Hij laat een stilte vallen en Rapunzel zucht diep.
'Goed, goed! Ik ben hier voor een jaartje, met Louis.'
Rapunzel trekt een wenkbrauw op. 'Zomaar?'
Een blos maakt zijn weg naar Harry's wangen en ook Louis' voelt zijn wangen rood worden.
'Nee.'
Ze werpt een blik tussen de twee. 'Kan je vertellen waarom je hier bent?'
Harry kijkt Louis aan en trekt vragend een wenkbrauw omhoog. Louis knikt en Harry haalt diep adem.
'We zijn hier om te kijken of Louis en ik verliefd worden.'
Rapunzel's wenkbrauwen schieten omhoog en verdwijnen bijna in haar blonde haar. 'Pardon?'
'Nou...het zit zo...' stottert Louis. Hij haalt ook diep adem en begint opnieuw. 'Ik ben de Engelse Kroonprins en mijn moeder is dus de Queen. Zij hoorde dat onze Harold hier in een lastig parket zat. Blijkbaar is hier een traditie dat je moet trouwen voor je tweeëntwintigste wil je op de troon kunnen? Wat ik dus echt paardenpoep vindt, maar goed. Mijn moeder wilde dus mijn jongere zusje uithuwelijken, maar...'
Harry onderbreekt hem. 'En mijn vader wilde dus Gemma uithuwelijken aan Louis hier...'
'Maar ja, wij wilden weer per se de held spelen en hebben ge-onderhandeld en nu zijn we hier.'
Rapunzel werpt alle twee de jongens een blik toe, kijkt dan naar Flynn en zucht diep. 'Oh Harry.'
'Ik weet het, ik weet het. Maar ik kon Gemma dat niet laten doen, ze is te jong.'
'Net zoals mijn zusje trouwens,' zegt Louis erachteraan.
Rapunzel knikt en leunt wat meer tegen Flynn aan. Ze zijn allemaal even stil en Rapunzel verbreekt de stilte na een paar minuten.
'Dus Louis, ben jij gay dan?'
'Nee.' Zijn antwoordt komt snel, maar de verwarring is sneller. Misschien.
'Waarom dan deze deal?'
Hij haalt zijn schouders op. 'Ik wilde alleen mijn zusje beschermen.'

De stilte is bedachtzaam en zwaar en Louis probeert zich te focussen op de rit naar hun huisje buiten Irea. Het draven valt hem minder zwaar dan toen ze een week of drie geleden voor het eerst op het paard stapte, maar het valt nog niet echt mee. Als ze eenmaal thuis zijn, is er nog steeds geen woord gevallen. Louis weet niet wat er mis is gegaan, maar hij heeft het gevoel dat hij daar straks wel achter gaat komen. Ze stijgen af en Harry neemt de paarden mee de stal in. Louis neemt op zijn beurt de zadeltassen mee het huisje in. Terwijl Harry nog bezig is in de stallen, ruimt Louis de inkopen op. Zodra hij klaar is, steelt hij een van de appeltjes en nestelt zich in de grote stoel. Niet veel later knalt de deur open en betreedt Harry het huisje.
'Man, ik moet die deur echt maken.'
Louis knikt instemmend en neemt nog een hap van de appel. Harry maakt het zich ondertussen gemakkelijk op de bank en staart Louis aan.
'Hey, Lou?'
Louis knikt. 'Gooi het er maar uit.'
'Heb je dit echt alleen maar gedaan om je zusje te beschermen?'
En daar is het, datgene waar Louis al op zat te wachten. Hij laat een stilte vallen en kijkt Harry aan. Louis kan niet ontkennen dat dat de grootste reden was voor het aangaan van deze afspraak. Wat Louis echter ook niet kan ontkennen is dat hij van het begin af aan iets zag in Harry. Immers, het eerste wat hem meteen was opgevallen, waren Harry's prachtige groene ogen en hij had moeite te stoppen met staren in die groene kijkers.
'Louis?'
Louis schrikt op en beseft dan dat hij Harry nog geen antwoord heeft gegeven.
'Ja. Nee. Ik weet het niet. Het is zeker een grote factor geweest...' Louis valt stil en staart Harry ongemakkelijk aan. 'Sorry.'
Harry haalt zijn schouders op en glimlacht wat triest. 'Mijn schuld. Ik wist tenslotte dat je geen homo was.'
Hij staat op en loopt richting de keuken. Louis wilt hem volgen, maar krijgt sterk een gevoel dat Harry nu even alleen wilt zijn. Bezorgd zakt hij weer terug in zijn stoel, en neemt een laatste hap van de appel.