Prince || L.S

020

Harry maakte geen geintje. Alles keert weer terug naar hoe het was, maar het voelt niet meer vertrouwd. Ze weten beiden dat er meer is, weten beiden wat er gebeurd is en wat hun gevoelens zijn. Louis vindt het niet makkelijk. Ongemakkelijk schuift hij wat heen en weer in ''zijn'' stoel. Het is warm en het leer plakt aan zijn benen en rug. Harry is buiten bezig met de paarden, maar Louis heeft geen zin in de zon. Het plakkende leer heeft op dit moment echter ook niet zijn voorkeur. Louis trekt zich los uit de stoel en legt zijn boek op de zitting. Met een zucht loopt hij wat rond in het huisje en drinkt een beker water. Het verkoelt hem voor een paar seconden. Dan opent hij de voordeur en gaat hij op de veranda zitten. Het is warm, maar de overkapping biedt hem bescherming tegen de zonnestralen. Harry daarentegen staat volop in de zon. De paarden draven in een rustig tempo om hen heen, een bijna dagelijkse gebeurtenis nu het te warm is om lange ritten te maken. Harry merkt hem op en Louis zwaait even. Harry glimlacht en richt zich dan weer op de paarden. Louis leunt wat achterover, steunt op zijn handen en sluit even zijn ogen. Er steekt een klein briesje op en opgelucht ademt Louis in. Zijn huid koelt vrijwel meteen een beetje af en zijn glimlach verbreed.
'Geniet je ervan?'
Louis opent een oog en kijkt op naar Harry. Die glimlacht op hem neer.
'Zeker,' antwoordt Louis dan.
Harry steekt zijn hand uit en Louis neemt hem aan, waarna Harry hem omhoog hijst. Heel even staan ze dichterbij elkaar dan ze in tijden hebben gedaan en Louis staart Harry in de ogen. Dan kucht Harry en is het moment weer verbroken. Louis neemt een stap naar achteren en glimlacht dan ongemakkelijk.
'Dus... wat wil je nu doen?' vraagt hij dan.
Harry haalt zijn schouders op. 'We kunnen naar het meer even verderop?'
Louis knijpt zijn ogen samen. 'Een meer? En dat vertel je me nu pas?'
'Ik wist niet dat je zo van meren hield,' grijnst Harry.
Louis rolt zijn ogen en geeft hem een zachte duw.
'Je weet best dat het een andere reden heeft.'
Harry haalt zijn schouders op en loopt het huisje in. Louis volgt hem en neemt plaatst op het bed in de slaapkamer. Harry trekt een tas uit de kast en stopt er wat spullen in.
'Wie heeft gezegd dat ik meeging?' vraagt Louis lachend.
Harry kijkt hem aan, trekt een wenkbrauw op en keert zich dan weer terug naar de kast. Louis grinnikt en laat zich achterover vallen. Hij hoort Harry nog wat rond rommelen en dan is het stil.

'Harry?' Louis is te lui om zijn ogen te openen, 'Harry?'
Het blijft stil en Louis fronst. Zou er iets gebeurd zijn?
'Waaaaarrggg!'
Er klinkt een schreeuw en voordat Louis doorheeft wat er gebeurd wordt hij bedolven onder een goede tachtig kilo aan Harry.
'Oempf.'
Harry's gezicht is dichtbij en Louis staart in zijn groene ogen. Het is even stil en dan beginnen ze te lachen.
'Ga van me af, Harry. Je bent zwaar.' Louis duwt wat zwakjes tegen Harry's armen aan, maar als hij eerlijk is, is het gewicht wel fijn. Wel warm, en dus moet Harry echt gaan voordat het bed klotst van het zweet.
'Harry alsjeblieft, dadelijk ben ik alleen nog maar een plasje zweet.'
Harry lacht en krabbelt overeind, hij steekt zijn hand uit en Louis neemt hem dankbaar aan.
'Dat kunnen we niet hebben natuurlijk, misschien moeten we je even afkoelen.'
'Graag,' antwoordt Louis.
Harry knikt en tilt de ingepakte tas van de grond.
'Zullen we dan maar?'
Louis knikt gretig en Harry leidt ze naar buiten. Hij sluit de deur en priegelt de sleutel achter de loszittende steen. Louis kijkt toe en bedenkt zich dan dat dit in Engeland niet geprobeerd hoefde te worden. Daar zou de sleutel binnen twee minuten gepakt zijn en zou het huis leeg zijn als ze terug zouden komen. Louis is blij dat dit Engeland niet is.

De tocht naar het meer is niet lang en wanneer ze er arriveren is het leeg, op enkele eendjes na.
'Tadaaa!' Harry spreidt trots zijn armen en laat tegelijkertijd de tas op de grond vallen.
Het water spiegelt de zonnestralen en Louis moet zijn ogen iets dichtknijpen. Het meer klotst wat heen en weer, maar is over het algemeen rustig. Het water is helder en Louis kan niet wachten om er een duik in te nemen.
'En?' vraagt Harry nadat hij geen antwoordt krijgt.
Louis kijkt op en glimlacht. 'Het is prachtig. Is het koud?'
'Maar een manier om daar achter te komen.' Harry grijnst en Louis deinst achteruit.
'Hell no.'
'Hell yes.' Langzaam komt Harry dichterbij en Louis draait zich vliegensvlug om.
'Ik ga zelf wel!' Hij rent richting de waterkant en weet het water te bereiken voordat Harry hem bereikt.
'Ha! Ik win!' roept hij triomfantelijk. Hij neemt zijn eerste stap in het water en zakt opgelucht wat in elkaar. Het water is heerlijk verfrissend en Louis voelt zich meteen tien keer beter.
'Niet eerlijk!' hoort hij Harry roepen.
Louis draait zich om en steekt zijn tong uit.
'Heel volwassen.' Harry neemt zijn eerste stappen het water in en zucht opgelucht.
'Beter, niet?'
Harry knikt en waadt naar diepere wateren. 'Veel beter.'
Louis kijkt toe hoe Harry kopje onder gaat en met druipende haren weer boven komt. Louis kan niet ontkennen dat het iets doet. Harry is knap, en iedereen weet dat water knappe mensen nog knapper maakt. Louis slikt even en Harry kijkt om.

'Kom je niet?'
'J-ja, ja ik kom.' Louis waadt richting Harry en dompelt zichzelf onder.
Louis kan zichzelf bijna horen sissen, zo verkoelend is het water op zijn verhitte huid. Wanneer hij weer boven komt staart Harry hem met een glimlach aan.
'Heb ik je al vertelt dat ik je echt heel knap vindt?'
'Harry...'
Harry zucht. 'Ja, ik weet het. Terug naar zoals het eerst was, maar Lou...'
Louis slikt en neemt een stap dichterbij. 'Harry, ik...'
Harry pakt Louis' handen, waadt dichter naar hem toe totdat hun torso's elkaar nog net niet raken.
'Ik kan het niet voor mezelf ontkennen, Lou. Je bent de mooiste die ik ooit gezien heb.'
Harry's ogen stralen een zachtheid uit die Louis nog niet eerder gezien heeft. Zijn ogen schieten kort naar Harry's lippen en Louis vraagt zich af hoe het zou zijn om die lippen te zoenen.
'I-ik kan ook niet ontkennen dat er iets is, Harry, maar-'
'Waarom kunnen we het dan niet gewoon proberen?' vraagt Harry zacht. Het is niet meer dan een fluistering die over zijn lippen komt en Louis slikt weer. Waarom zouden ze eigenlijk niet?
'Mag ik?'
Louis kijkt toe hoe Harry's ogen naar zijn lippen schieten en slikt weer.
'J-ja,' fluistert hij dan zacht.
Harry's ogen glinsteren en voordat Louis doorheeft wat er gebeurd, kussen ze.