Prince || L.S

034

Het duurt even voordat de raad tot een beslissing komt en Louis kan het niet aan.
'Harry, wat als dit niet genoeg is? Wat als ze beslissen dat je vader mag blijven zitten?'
Harry legt een geruststellende hand op Louis' schouder.
'Ik denk niet dat ze dit zomaar laten gaan, Lou. En mag hij blijven zitten, dan zal ik net zolang blijven doorzoeken totdat ik een manier heb om hem af te zetten, beloofd.'
Louis haalt even diep adem en knikt dan. Harry legt ook zijn andere hand op Louis' schouder en Louis voelt zich meteen al een stuk beter. De warmte van Harry's handen trekt zijn lichaam in, neemt zijn plekje rond Louis' hart en Louis glimlacht.
'Je bent de beste, dat weet je toch?'
Harry grijnst. 'Ik had al wel zo'n vermoeden ja.'
De twee jongens lachen en Louis neemt plaats op een van de traptreden. Hij kijkt de hal rond en zucht dan. Alles wat er tot nu toe gebeurd is, voelt voor hem zo onwerkelijk.
'Als ik dit allemaal geweten had...' Louis' stem sterft weg en hij kijkt nog eens de hal rond.
'Had je het dan nog steeds gedaan?' vraagt Harry zacht.
Louis kijkt op, haalt zijn schouders op. Ziet hoe Harry op zijn lip bijt en geruststelling nodig heeft. Louis gaat hem niet voorliegen, maar gelukkig hoeft dat ook niet.
'Ja. Want het betekent dat ik bij jou kan zijn.'
Louis meent het ook. Alles wat hij heeft meegemaakt is het waard, want aan het eind van de reis is hij samen met een van de liefste, knapste en gevoeligste jongens die hij kent.
Hij ziet Harry glimlachen, ziet tranen in diens ogen springen.
'Dat is zo lief.' Harry kucht even.
Louis steekt enkel zijn armen uit en Harry komt naast hem zitten, begraaft zijn gezicht in Louis' schouder.
'Het spijt me dat je deze shit moet doorstaan, maar ik ben blij dat je van mij bent.'
Louis' voelt Harry's warme adem tegen zijn nek en gaat door Harry's haar. Ze zijn stil, meer woorden hoeven ze nu niet te delen.

De deur naar de raadskamer opent en Geppetto stapt naar buiten. Hij wenkt de twee jongens, die gespannen opspringen en de man naar binnen volgen. De raad zit nog steeds aan de tafel, gezichten strak en emotieloos. Louis voelt de zenuwen aan zijn maag knagen. Hij volgt Harry naar de kop van de tafel, waar ze in het volle zicht van de raad staan. Louis pakt Harry's hand vast, voelt hoe Harry hem een geruststellend kneepje geeft. Zijn hart maakt overuren.
'We zijn na grondig overleg tot een beslissing gekomen die ons pijn aan het hart doet, maar wat wel de juiste beslissing is,' begint Geppetto, 'We hebben besloten dat het in ieders beste interesse is als wij koning Robin vanaf nu uit zijn taak ontheffen en de troon over laten gaan op de eerst volgende opvolger, wat in dit geval kroonprins Harry is. Aangezien kroonprins Harry aan de eis voldaan heeft, zien wij geen reden om hem over te slaan. Gefeliciteerd, Harry. Je wordt koning.'
Het is even stil en dan dringt het pas echt tot Louis door. Hij zucht, opgelucht en kijkt Harry met een glimlach aan.
'We hebben het gedaan.'
'Ik word koning,' stamelt Harry stomverbaasd.
'Je wordt koning!' roept Louis enthousiast.
Hij vliegt zijn vriendje om de nek en plaatst een diepe kus op zijn lippen. De raad klapt en beschaamd trekt Louis zich terug. Hij friemelt wat met zijn kleding en kucht dan.
'Juist.'
Geppetto staat op en doorkruist de kamer. Hij slaat een hand op Harry's schouder en schudt hem de hand.
'Gefeliciteerd, Harry. Je hebt het verdiend. Zou je je vader naar ons toe willen sturen? Ons werk is nog niet gedaan.'
Harry knikt en Louis leidt hem de kamer uit. Eenmaal in de hal slaakt Louis een luide kreet.
'We hebben het gedaan!'
'Ik word koning,' stamelt Harry nogmaals.
Louis grijnst breed en geeft Harry een knuffel.
'Ik word koning,' zegt Harry dan blij, 'het is gelukt!'
Louis knikt en Harry kijkt hem met twinkelende ogen aan. Voordat Louis het doorheeft, heeft hij Harry's lippen al op de zijne. Louis slaat zijn armen rond Harry's nek en zoent de jongen vrolijk terug. Ze hebben het gedaan, het is ze gelukt.

Ze hoeven niet te raden wanneer Robin het nieuws heeft gekregen, want een tijdje later klinkt er een luide schreeuw die bijna door het hele kasteel te horen is. Louis en Harry kijken elkaar even aan.
'Hmm, wat zou dat nou zijn?' zegt Louis.
Zijn stem trilt. Harry schudt zijn hoofd.
'Ik ben zo dood.'
Louis pakt de handen van zijn verloofde vast.
'Ik ben bang dat ik degene ben die eraan gaat.'
Harry kijkt hem aan.
'Ik denk dat we er allebei aangaan.'
'Dat, dat klinkt als een waarheid,' fluistert Louis.
De deur naar hun kamer klapt open en met een schreeuw springt Louis achteruit. Harry duikt voor hem en houdt Louis beschermend achter zich.
'Shit! Ik ben het maar, rustig!'
Louis ontspant meteen zodra hij het Ierse accent hoort en stapt achter Harry vandaan.
'Shit, Niall. Je liet ons schrikken.'
'Sorry, dat was niet mijn bedoeling. Maar ehm wat de fuck?'
Harry wrijft wat over zijn nek, en friemelt met zijn andere hand wat aan de rand van zijn shirt.
'Eh ja, laten we zeggen dat mijn vader niet helemaal blij is.'
Louis kijkt Harry aan, rolt met zijn ogen.
'No shit.'
Niall kijkt de twee met grote ogen aan.
'Bedoel je....?'
Harry grijnst en Niall's ogen worden groot.
'Nee?!'
'Ja,' knikt Harry.
Niall springt hem enthousiast om de nek en Louis lacht, deelt Niall's blijheid.
'Je hebt het gewoon geflikt, vriend! Holy shit!' roept Niall luid.
Harry lacht, knuffelt zijn vriend kort terug en schudt Niall dan van zich af.
'Ja. Ik kan echt niet geloven dat ik het gewoon gedaan heb, maar ik ben zo opgelucht,' geeft Harry toe.
'Ja, kan ik begrijpen,' antwoordt Niall.
'Maar goed.' Harry klapt in zijn handen. 'Nu kunnen we pas echt gaan beginnen.'
De drie jongens grijnzen naar elkaar en Louis kan niet wachten totdat hun toekomst in werking gaat