Prince || L.S

027

Week 4

1 dag voor de deadline

'Lou.'
Louis voelt hoe Harry hem kust op de lippen, dan de hals, schouders. Louis glimlacht, laat zijn vingers door Harry's haar gaan en trekt zijn hoofd omhoog.
'Goedemorgen,' glimlacht hij.
Louis plaatst een kus op de lippen van zijn verloofde en rekt zich dan uit. Hij kijkt toe hoe Harry het bed uitstapt, ziet hoe de zon de slaapkamer inschijnt en Harry's silhouet omstraalt. Hij glimlacht en rolt naar zijn buik. Hij rekt zich weer uit, trekt een van de kussens naar zich toe en drukt het stevig tegen zich aan.
'Opstaan, slaapkopje. We moeten opschieten,' zegt Harry zacht.
Hij kijkt om en kijkt toe hoe Louis het bed bezet houdt. Het liefst zou hij er zo weer bij kruipen, maar ze moeten echt opschieten willen ze voor de deadline op het kasteel zijn.
'Lou...'
Louis zucht en stapt dan ook het bed maar uit.
'Nou, laten we maar gaan dan.'
Harry glimlacht, loopt om het bed heen en legt zijn handen om Louis' middel.
'Goedemorgen, babe,' fluistert hij zwoel.
Louis glimlacht en plaatst een kus op Harry's lippen.
'Nou moet je me niet gaan lopen afleiden, Styles.'
Harry grijnst. 'Jij leidt mij af, met je prachtige verschijning.'
Louis rolt zijn ogen en wurmt zich uit de omhelzing. 'Ik kom net uit bed. Ik ben net een opgeblazen koe.'
Harry lacht en grijpt Louis bij de pols. 'Voor mij ben je perfect.'
Louis maakt een braakgeluid en Harry lacht weer. Hij kijkt toe hoe Louis vervolgens de kamer verlaat en laat zijn blik hangen op diens billen.
'Yum.'
'Styles!' roept Louis luid, 'ogen omhoog!'
Harry grijnst en laat zich weer op het bed vallen. Hij kan niet omschrijven hoe blij hij zich op dit moment voelt. Hij kan ook niet ontkennen dat hij nerveus is, maar Harry heeft het idee dat hij nu alles wel aan kan. Hij is vooral blij om Louis straks al man naast zijn zijde te hebben.

'Beter ben je aangekleed als ik die kamer weer in kom,' klinkt Louis' stem vanuit de badkamer.
Het water is net uitgezet en Harry hoort hoe de jongen de badkamer doorkruist. Zo snel als hij kan springt hij het bed weer uit.
'Hoe kan ik nou aangekleed zijn, als ik de badkamer nog niet in ben geweest?'
Louis opent de badkamer deur en rolt zijn ogen. 'Niet mijn probleem.'
Harry lacht en loopt de badkamer in, ondertussen een tik op Louis' billen gevend.
'Hey!'
'Zorg jij nou maar dat je klaar bent als ik zo klaar ben.'
'Jaja,' antwoordt Louis vlug, 'komt echt wel goed.'
Hij laat de handdoek naar de grond vallen en kleedt zich zo snel als hij kan aan. Dan trekt hij de kisten uit de hoek van de kamer en slaat ze open. Even kijkt hij om zich heen, denkt terug aan de afgelopen maanden en is dan toch een beetje verdrietig dat ze hier weggaan. Terwijl hij zijn kleding netjes opvouwt, roept hij naar Harry in de badkamer.
'Hey Haz?'
'Ja?' klinkt er vragend tussen het gekletter van het water door.
'We komen hier toch nog wel eens terug?'
Het water wordt uitgezet en niet veel later opent de deur van de badkamer. Harry stapt de slaapkamer weer in, waterdruppels lopen langs zijn borstkas en hij draagt niet meer dan een handdoek om zijn middel. Louis moet zichzelf tegenhouden, anders had hij de jongen meteen besprongen.
'Hoezo? Vindt je het zo leuk hier?'
Louis haalt zijn schouders op en richt zijn blik weer op zijn kleding. 'Weet niet.'
Hij hoort Harry zachtjes lachen. 'We kunnen hier best terugkomen als je dat wilt.'
'Mooi, ik wil dat wel.'
Harry lacht zachtjes en Louis glimlacht. Dan stopt hij de tweede stapel met kleding in een kist en slaat deze dan dicht. Wanneer hij zich weer omdraait om de tweede kist te pakken, is Harry al aangekleed.
'Hulp nodig?' vraagt Harry.
Louis haalt zijn schouders op. 'Als jij nou ontbijt maakt, gooi ik onze kleding wel in de kisten.'
Harry plaatst een kus op Louis' wang en loopt dan de slaapkamer uit.
'Je bent een schat!' roept hij vanuit de keuken.
'Weet ik!' roept Louis lachend terug.

Alle kleding zit al in kisten wanneer Louis wordt geroepen voor het ontbijt. Het is niet veel meer, maar het maakt Louis niet veel uit. Morgenochtend zit hij toch aan het enorme ontbijt in het kasteel. Hopelijk. Nerveus bijt hij op zijn lip en kijkt Harry aan.
'Waar denk je aan?' vraagt die serieus.
'Wat als het Niall niet lukt om weg te komen?' deelt Louis zijn zorgen.
Harry glimlacht en legt een geruststellende hand op die van Louis.
'Niall regelt wel wat, die kan je daar echt wel mee vertrouwen.'
'Laten we het hopen, want ik wil niet te laat komen en daarmee alles verpesten.'
'Dat gebeurd niet,' zegt Harry zelfverzekerd, 'eet je ontbijt maar gewoon op.'
Louis knikt en neemt de eerste happen van het ontbijt. Net als hij die achter de kiezen heeft, wordt er op de deur geklopt. Harry gebaard dat Louis moet blijven zitten en staat dan zelf op om de deur te openen. Niet lang nadat de deur open is, wordt het kleine huisje gevuld met de enorme personaliteit van Niall.
'Goedemorgen lovebirds!' roept hij luid.
Louis grijnst en beantwoordt de opgestoken hand van Niall met een harde high five.
'Hey! Goed je weer te zien.'
Niall neemt plaatst op de bank, maar niet nadat hij een stuk brood pakt, en knikt.
'Zeker, zeker. Betere omstandigheden deze keer.'
Louis lacht zachtjes en springt dan blij op als ook Zayn binnen komt.
'Hey man.' Hij geeft Zayn een knuffel en Zayn geeft deze maar al te graag terug.
'Goed je weer te zien.'
'Ja, goed om jou ook weer te zien,' antwoordt Louis met een glimlach.
Dan steekt hij zijn hand op en wiebelt met zijn vingers.
'Kan jij het geloven? Had je dit ooit gedacht toen je bij ons in dienst kwam?'
Zayn lacht en bestudeert de ring om Louis' vinger. 'Zeker niet.'
'Nou, ik dus ook niet,' lacht Louis, 'maar kom zitten, neem wat te eten.'
De rust keert weer terug in het huisje en ditmaal zitten er vier personen aan het ontbijt.