Prince || L.S

030

De volgende dag komt sneller dan Louis had verwacht en de zenuwen gieren door zijn lichaam. Harry lijkt dit te merken, want voordat Louis het doorheeft heeft Harry hem al stevig tegen zich aangetrokken. De lakens voelen koel aan Louis' lichaam en Harry's lichaam stuurt hem enkel warmte toe. Louis ontspant wat, voelt de zenuwen wat gaan liggen en draait zijn hoofd om Harry aan te kunnen kijken. 

'Oké?' vraagt Harry bezorgd.
Louis knikt. 'Jawel. Beetje nerveus voor vandaag.'
'Goed nerveus toch?' vraagt Harry bezorgd.
Louis glimlacht en knikt en Harry plaatst een kus op Louis' slaap.
'Mooi.'
De twee vallen in een comfortabele stilte en Louis houdt ervan. Houdt van het feit dat ze zo samen kunnen zijn, houdt van het feit dat Harry zo warm is en houdt van het feit dat hij zo comfortabel is met Harry om zich heen. Aan het begin van dit avontuur had hij dit nooit gedacht, maar hier is hij, gelukkiger dan ooit en een jongen aan zijn zij. Louis glimlacht en maakt het zich nog wat gemakkelijker in het bed dat de twee delen.
'Heb je er zin in?' vraagt hij dan zacht.
Hij voelt hoe Harry zijn schouders ophaalt.
'Zolang mijn vader maar niks meer kan doen aan ons,' hoort hij Harry zeggen.
Louis kantelt zijn hoofd en kijkt Harry aan. 'Is dat de enige reden dat je dit zo snel doet?'
Harry schudt zijn hoofd. 'Nee, nee! Ik wil dit wat wij hebben van de daken schreeuwen, dat heeft de bovenhand.'
'Mooi,' fluistert Louis zacht.
Hij plaatst een kus op Harry's lippen en nestelt zich dan verder in de armen van zijn vriendje.

De rust wordt verstoord door twee kloppen op de deur. De twee jongens kijken elkaar even aan.
'Binnen!' roept Harry dan.
De deur opent en Niall stapt naar binnen. Hij kijkt de twee even aan en glimlacht dan.
'Goedemorgen.'
Louis knikt naar hem en stapt ondertussen de veilige bubbel van het bed uit. De vloer is koud onder zijn voeten en hij wiebelt even met zijn tenen. Dan kijkt hij weer op.
'Ik ben blij dat je een onderbroek draagt,' lacht Niall.
Louis lacht met hem mee en maakt zijn weg naar de badkamer, waar hij nog net opvangt hoe Niall Harry update over de gang van zaken. De flarden van het gesprek vallen weg als Louis de deur naar de badkamer sluit en hij ademt diep in. De zenuwen steken weer de hardnekkige kop op. Louis bekijkt zijn spiegelbeeld in de spiegel, vindt daar echter niet iets wat match met zijn gevoelens. Zijn ogen stralen en zijn huid lijkt gezonder dan ooit. Is dit wat liefde met je doet? Nee, dit is wat goede seks met je doet, fluistert een stemmetje in zijn hoofd. Louis schudt met een glimlach zijn hoofd en draait de waterkraan open.

Het pak voelt niet fijn aan. Louis is gewend geraakt aan het dragen van vrijwel geen tot geen kleding in Irea. Het pak voelt zwaar en beklemmend en Louis trekt aan de halslijn.
'Niet fijn?'
Harry's stem verbreekt zijn gedachten en Louis kijkt op. Louis haalt zijn schouders op en friemelt wat met de mouwen.
'Gewoon wat onwennig. Het is een tijd geleden dat ik een pak aanhad.'
Hij ziet een twinkeling in Harry's ogen.
'Wat?'
'Niks. Ik moest alleen terug denken aan de laatste keer dat je een pak droeg.'
Louis trekt een wenkbrauw op en denkt terug aan de laatste keer dat hij een pak droeg.
'Wat, je verjaardag?'
Harry knikt en legt zijn handen op Louis' heupen. 'Je zag er zo lekker uit.'
Louis voelt zijn wangen rood worden en slaat zijn ogen neer.
'Vindt je?'
Hij voelt Harry's vingers onder zijn kin en kijkt dan recht in de groene ogen van zijn vriendje.
'Ja, echt. En je ziet er nog steeds lekker uit in een pak.'
Voordat Louis doorheeft wat er gebeurd heeft hij Harry's lippen al op die van hem en hij ontspant. De zoen is anders dan anders, ontspannen en gevuld met liefde. Louis glimlacht en voelt hoe Harry hetzelfde doet. Louis kijkt zijn vriendje aan en pakt zijn hand vast. Harry glimlacht en ze kijken elkaar in stilte aan. Louis bestudeerd Harry's gezicht, vindt een klein beetje zenuwen in zijn ogen. Louis glimlacht en geeft een geruststellend kneepje in Harry's hand.
'Zijn jullie er klaar voor?' klinkt Niall's stem.
Voor de verandering klinkt deze rustig en Louis kijkt op. Niall glimlacht en ook in zijn ogen lijkt Louis zenuwen te ontdekken.
'Ja.' Harry's stem klinkt beknepen.
Niall knikt enkel en begeleidt de twee jongens naar het grote balkon aan de voorzijde van het kasteel.

Terwijl ze onderweg zijn moet Louis denken aan zijn moeder. Ze gaat hem een flinke draai om de oren geven als ze erachter komt dat Fantasia het eerder wist dan zij. Ach ja, nu kan hij er niets meer aan doen. Hij kan zich in ieder geval vast voorbereiden op de onvermijdelijke draai om de oren.
'Waar denk je aan?' vraagt Harry zacht.
'Aan hoe mijn moeder me gaat slaan als ze hierachter komt.'
Harry trekt een wenkbrauw op. 'Wat? De verloving of dat Fantasia het eerder wist dan zij?'
'Neem een gok.'
Het is even stil en Harry schudt dan lachend zijn hoofd.
'Bereid je maar vast voor op een draai om de oren.'
'Ja, dat dacht ik dus ook.'
De twee lachen even zacht en richten hun blik dan weer op Niall, die hen in een flinke pas nog steeds voorgaat.
'Niall, waarom gaan we eigenlijk zo snel?'
Niall antwoordt niet en Harry kijkt Louis even aan. Die haalt zijn schouders op.
'Niall?' vraagt Louis dan ook.
De jongen kijkt even om, een schuldige blik op zijn gezicht.
'Euhh, jullie zijn misschien niet de enige die vandaag een aankondiging doen...'
Het is even stil en Harry vloekt dan zacht.
'Shit, Niall. Had je dat niet iets eerder kunnen zeggen?' roept hij boos.
Hij begint aan Louis' hand te trekken en niet-begrijpend kijkt Louis hem aan.
'Wat? Wat is er aan de hand?'
'Mijn vader, dat is wat er aan de hand is! We moeten er eerder zijn, we moeten gaan! Kom op nou!'
Harry trekt nog steeds aan zijn hand en het kwartje valt bij Louis. Ook hij vloekt even en zet dan een sprintje in.
'Verdomme, Niall!' roept hij nog even.
Dan sprinten de twee al door de hallen van het kasteel.
'Sorry! Het spijt me!' roept Niall terug.
Hij sprint met de twee jongens mee en Louis vloekt weer. Hier had hij dus even niet op gerekend, maar bij nader inzien was het te verwachten. Robin is wel het type om echt alles op alles te zetten.

Wanneer ze de laatste hoek om komen, liggen de balkondeuren binnen handbereik. Louis is daar maar wat blij om, want zijn conditie is helaas niet meer wat het was. Hij had het voetballen nooit op moeten geven. Zijn blik schiet naar links, een van de andere hallen in, en kruist dan met die van Robin.
'Harry!'
Harry volgt Louis' blik en kijkt dan recht in de ogen van Robin. Harry vloekt en doet er nog een schepje boven op. Met zijn allerlaatste longinhoud volgt Louis. Het is hem het uiteindelijk wel waard, want ze zijn de eerste die de balkondeuren bereiken. Hijgend buigt Louis zich voorover, zoekt steun op zijn eigen knieën en krijgt een blikveld gevuld met rood tapijt.
'Dat was niet oké,' hijgt Harry.
Louis kan alleen maar knikken. Ook Niall bereikt de balkondeuren en werpt een schichtige blik achterom.
'Robin komt eraan. Je moet nu dat balkon op.' Zijn stem klinkt schor en Louis kan de lucht door Niall's keel horen gieren. Louis is blij dat hij niet de enigste is met een slechte conditie.
'Laat me heel even op adem komen,' zegt Harry.
Louis knikt instemmend en gaat weer rechtop staan.
'Laten we dat alstublieft nooit meer doen.'
'Beloofd,' zeggen Niall en Harry in koor.
Louis knikt en geeft Harry dan een duw richting de deuren van het balkon.
'Nu moeten we echt opschieten, want ik kan je vader al bijna in mijn nek voelen hijgen.'
Harry knikt en pakt Louis' hand stevig vast.
'Oké, laten we dit varkentje even wassen.'