Prince || L.S

025

Week 2 
19 dagen voor de deadline

'We gaan Sasha wel uitnodigen, toch?' vraagt Louis ruim een week later.
Hij moet toegeven dat hij haar echt aardig vond en is blij dat zij hun mening deelt. Harry kijkt op van zijn boek.
'Wat denk jij dan, tuurlijk nodigen we haar uit.'
Louis knikt tevreden. 'Mooi.'
'Hoezo?' vraagt Harry dan nieuwsgierig.
Louis haalt zijn schouders. 'Weet niet. Ik moest opeens terugdenken naar ons gesprek een week geleden. Ik vond haar wel tof.'
Harry glimlacht en plant een kus op Louis' wang. 'Mooi, want ik had haar hoe dan ook uitgenodigd.'
Louis lacht en pakt zijn boek weer op. Hij probeert zich te focussen, maar het gesprek blijft door zijn hoofd dwalen.

'Een maand?' stoot Sasha verbaasd uit.
Harry en Louis knikken triest en Harry legt een hand op die van Louis. Dankbaar glimlacht hij zijn vriendje toe. Hoewel Louis weet waar hij aan begonnen is, voelt dit toch als meer druk dan ooit tevoren.
'Wat gaan jullie doen?' vraagt ze dan nieuwsgierig.
Louis haalt zijn schouders op en klemt zijn handen rond zijn pul met bier.
'We hebben besloten om het op de spits te drijven, maar Harry is bang dat het onze relatie verpest.'
'Dus jullie gaan de beslissing pas op het laatste moment maken?'
Harry haalt zijn schouders op. 'We gaan het in ieder geval pas op het laatste moment aan vader vertellen.'
Sasha neemt een slok van haar bier en staart de twee bedenkelijk aan.
'Wat als je zelf niet tot een antwoordt kan komen?'
'We moeten wel. Ik zal op die troon komen,' antwoordt Harry vastberaden.
'Dan weet je al wat je moet doen, toch? Ben je daartoe bereid?' vraagt Sasha voorzichtig.

Louis knijpt zijn ogen even dicht en zucht diep. Iedereen zegt dat en Louis is er een beetje klaar mee. Natuurlijk weet hij wat hij moet doen. Daar zijn ze hier immers voor gekomen. En dat ze verliefd zijn is toch alleen maar mooi? Dan is het huwelijk tenminste niet nep, de gevoelens die er bij horen zijn er ook echt. Louis kijkt op en bestudeerd Harry's profiel. Zijn krullen hangen losjes rond zijn hoofd, en zijn wimpers krullen aan het eind. Hij is gefocust op zijn boek en Louis glimlacht. Hij houdt echt van de jongen, de kroonprins van Fantasia, maar wat als Harry gelijk heeft? Wat als hun relatie eentje is die niet bestemd is om te blijven bestaan? Louis zucht weer en klapt zijn boek dicht.
'Alles oké?' vraagt Harry bezorgd.
Louis haalt zijn schouders op. 'Gewoon aan het denken.'
Harry steekt zijn armen uit en Louis kruipt maar wat te graag tegen de jongen aan.
'Waar denk je aan?'
'Alles. Je vader, ons, de deadline.'
Harry plaatst een kus op Louis' hoofd. 'Alles komt wel goed, Lou.'
'Ik weet het. En ik weet wat we moeten doen, maar er zal altijd zo'n stemmetje blijven dat al het slechte naar je toe blijft schreeuwen,' geeft Louis toe.
Harry glimlacht. 'Dat stemmetje betekent niks voor mij.'
Louis rolt zijn ogen en probeert zich los te wurmen uit de omhelzing. Harry houdt hem echter stevig vast.
'Na uh, jij gaat nergens naar toe.'
Louis wiebelt wat heen en weer, maar Harry verstevigd zijn grip op hem alleen maar meer.
'Harry, laat me gaan. Ik knuffel niet met mensen die een te groot ego hebben.'
Harry lacht en kust Louis zachtjes op de lippen. Louis zucht, ontspant en kust de jongen zachtjes terug.
'Je houdt wel van me,' fluistert Harry.
Louis glimlacht en laat zich gewillig nog een keer kussen door Harry.
'Helaas wel,' geeft hij dan toe.
Harry lacht en woelt door Louis' haar. Louis glimlacht en sluit tevreden zijn ogen. Harry is warm en veilig en Louis hoort het stemmetje in zijn hoofd allang niet meer. Ze gaan dit gewoon doen, en ze gaan het nog verdomd goed doen ook.

Het is voor het eerst in maanden dan Harry alleen op pad is. Hij durfde Louis eerst niet alleen te laten, maar nu moet hij wel. Harry wil namelijk niet dat Louis ook maar een klein beetje lucht krijgt van wat hij van plan is. Snow draaft flink door en Harry houdt zijn blik strak vooruit gericht. Als ze dit hele huwelijksding gaan doen, als hij daadwerkelijk de troon gaat bestijgen, Louis naast zijn zij, gaan ze het goed doen ook. De smid in Irea wilde hem maar al te graag ontvangen en Harry is maar wat blij met zijn koninklijke naam. Anders was hij er vrij zeker van geweest dat hij niet op zo'n korte termijn terecht kon. De ring met het koninklijke zegel van Engeland brandt in zijn zak en Harry hoopt dat Louis hem niet mist. Hij moet hem wel meenemen, anders heeft hij geen idee wat Louis' maat is.
Snow zakt terug naar een stevige stap wanneer Irea in zicht komt en Harry haalt diep adem.
'Daar gaan we dan, Snow,' mompelt hij.
Het paardje spitst haar oren en Harry glimlacht. 'Ik kan ook niet wachten, Snow.'
Hij klopt het paardje op de hals en stapt het dorpje binnen.

De smid blaast net het vuur op als Harry binnenstapt.
'Goedemorgen,' wordt hij vrolijk begroet.
Harry groet de smid vrolijk en kijkt toe hoe de smid zijn handen afveegt aan een doek en deze vervolgens uitsteekt. Harry schudt de smid stevig de hand.
'Dank je wel dat je me zo snel wilde ontvangen.'
De smid haalt zijn schouders op;. 'Alles voor de kroonprins.'
'Goed om te weten dat u een voorstander bent,' geeft Harry toe.
Blij dat hij niet opzoek hoeft naar iemand anders, dat zou hem teveel tijd kosten.
'Wat kan ik voor u doen?' vraagt de smid dan vrolijk.
Harry haalt de ring uit zijn zak tevoorschijn en kijkt toe hoe de ogen van de smid groter worden.
'Ik wil graag een ring. Zilver en simpel, niet te dikke band. Dit is de maat.'
Hij overhandigt de ring aan de smid, kijkt toe hoe de man de ring grondig bestudeerd.
'Dit is een mooi staaltje vakwerk,' zegt de man onder de indruk.
Harry haalt zijn schouders op. 'Kan je iets met de maat?'
De smid knikt en overhandigt de ring terug. 'Komt voor elkaar. Wanneer wil je het hebben?'
'Zo snel mogelijk,' zegt Harry vlug.
'Dat gaat extra kosten.'
Harry haalt zijn schouders op. 'Geld is geen probleem.'
De smid haalt zijn schouders op. 'Uw probleem. Dan kan ik maar beter meteen beginnen, niet?'
'Als dat kan, graag. Wanneer kan ik terug komen?'
'Twee dagen, dan moet de klus wel geklaard zijn,' zegt de smid vol vertrouwen.
Harry knikt en schudt de man de hand als afscheidt. Dan vertrekt hij weer, de ring stevig in zijn zak en hoop op een goede afloop van zijn plan.