Prince || L.S

029

'Dus,' begint Robin, 'jullie dachten echt dat dit ging gebeuren?' 

Hij kijkt ze om de beurt aan, een strenge blik in zijn ogen. Louis slikt en kijkt Harry even aan. Die glimlacht hem bemoedigend toe en richt zich dan tot zijn vader.
'Dit gaat gebeuren, of je het leuk vindt of niet. Over vier en een halve maand ben ik tweeëntwintig, en dan is die troon van mij,' bijt Harry hem toe.
Zijn blik is gevuld met vuur en Louis bijt op zijn lip. Harry is knap zo, wanneer hij gepassioneerd is en ergens voor wilt vechten. Louis zou hem zo doen. Hij schudt beschaamd zijn hoofd en probeert zich te focussen op het probleem voor hen, namelijk Robin.
'Harry, groei eens op. De troon is geen plek voor een homo.'
Louis ziet hoe Harry's kaken zich spannen en voelt zelf ook de woede door zijn aderen stromen.
'De troon is een plek voor een mens, en dat ben ik nog steeds,' zegt Harry hard.
Zijn kaken zijn nog steeds gespannen en Louis haalt zelf diep adem om zijn woede te verdrijven.
'Wij zijn nog steeds mensen, hoogheid,en Harry heeft een geboorterecht op de troon. Aan de eis is ook voldaan, want wij zijn verloofd en gaan trouwen, of u dat nou leuk vindt of niet,' draagt Louis zijn steentje bij.
Robin kijkt de twee aan, lacht dan. 'Jullie denken echt dat dit gaat gebeuren?'
Hij is even stil en staart ze dan aan. 'Oh god, jullie denken echt dat dit gaat gebeuren?'
Louis rolt met zijn ogen. 'Welkom in de werkelijkheid.'
Hij hoort hoe Harry hard lacht en staart Robin aan. Die vouwt zijn handen ineen en staart de twee jongens aan, ogen af en toe afdwalend naar de ring om Louis' vinger. De stilte is oncomfortabel, maar Louis durft hem niet te breken.

Harry durft dat echter wel.
'Wat is nou precies het probleem, vader? Ik heb aan de eis voldaan en ook nog eens met liefde.'
Robin kijkt zijn zoon aan. 'Ik wil niet dat jij dit land naar de afgrond brengt met je levensstijl.'
Louis rolt maar weer eens met zijn ogen en staat dan op. Hij staart Robin recht in de ogen aan en steunt met zijn handen op het bureau.
'Als dit je standpunt blijft, dan zal ik terugkeren naar Engeland. Mijn moeder zal niet blij zijn te horen dat je een vrijwillige samensmelting van onze huizen tegen houdt,' zegt Louis bot.
Hij draait zich om en verlaat de kamer. Als zijn moeder daar had gezeten, had ze hen zeker weten gesteund.
'Wie denkt hij wel niet dat hij is,' fluistert hij gefrustreerd, 'zo laat ik me niet behandelen.'
Louis loopt een beetje rond in de hal en probeert zichzelf te kalmeren.
'Geen goed gesprek?'
Opgelucht zucht Louis en laat zich in de armen van Zayn vallen.
'Maat, je weet niet half hoe erg ik je gemist hebt.'
Zayn knuffelt Louis stevig terug en kijkt hem dan aan. 'Ik heb jou ook gemist.'
De twee nemen plaats op een van de trappen en Louis zucht weer.
'Ik snap niet dat Robin zo closed-minded kan zijn. Het is toch juist goed dat Harry eindelijk iemand heeft gevonden en de troon kan overnemen?'
Zayn haalt zijn schouders op. 'Zo zou ik ook denken, ja.'
'Nou, blijkbaar niet,' zegt Louis, 'Hij is zo bot en vol met haat. Het maakt me zo oncomfortabel. Laten we het over iets anders hebben.'
'Zoals wat?' vraagt Zayn nieuwsgierig.
Louis wiebelt zijn wenkbrauwen. 'Zoals jij en Niall.'

'Er is niks tussen ons,' zegt Zayn al hevig blozend.
Louis lacht en knijpt zijn vriend in zijn wang. 'De kleur van je wangen zegt me iets anders.'
Zayn grinnikt en slaat Louis' hand weg. Dan heft hij zijn handen.
'Oke, oke. We hebben het erg gezellig samen en dat is alles wat ik er over ga zeggen.'
Louis grijnst breed. 'Ik ben blij voor je.'
'Mooi, kan je er nou over ophouden?' Zayn is weer rood.
Louis slaat een arm om Zayn's schouder en gaat even door zijn haar.
'Natuurlijk. Zolang jij maar gelukkig bent, ben ik dat ook. Nou ja, voor het grootste deel.' Louis werpt een blik op de deur van de bibliotheek en voelt zijn woede alweer opkomen.
Dan opent diezelfde deur en komt Harry naar buiten. De deur wordt met een harde klap weer dichtgegooid en Harry rolt zijn ogen. Dan spot hij Louis en met een glimlach op zijn gezicht komt hij naast de twee jongens op de trap zitten.
'Hey.'
'Hey,' glimlacht Louis.
Hij kan het niet helpen. Elke keer als hij Harry ziet voelt hij zijn mondhoeken al optrekken.
'Geen goed gesprek?' herhaalt Zayn z'n woorden van enkele minuten eerder.
Harry schudt zijn hoofd en haalt een hand door zijn haar.
'Het lijkt hem niet echt door te dringen dat ik gelukkig ben en dat dit hoe dan ook gaat gebeuren. De eis is voldaan, zodra Louis en ik onze verloving aankondigen, is er geen weg meer...'
Harry's ogen lichten op en Louis herkent die blik maar al te goed.

'Wat is je plan?'
'Maar natuurlijk! Zodra wij onze verloving aankondigen is er geen weg meer terug. Zeker niet zo dicht voor de officiële deadline van zijn aftreden, mijn tweeëntwintigste verjaardag. Dan moet hij wel, want dan is de troon van mij en kan hij er niks meer aan doen. Het is traditie.'
Harry springt op en trekt Louis met zich mee.
'Hee, wat gaan we doen?' vraagt Louis bezorgd.
Harry trekt hem snel met zich mee en Louis zwaait nog even snel naar Zayn, die met een lach op zijn gezicht achterblijft.
'Harry?'
'We gaan naar onze aankondiger, die moet het nieuws vandaag nog verspreiden, dan kan mijn vader er niks meer aan doen.'
'Maar, Harry. Harry, hee. Harry!'
Louis trekt zich los en dwingt Harry tot stilstand. Niet-begrijpend kijkt Harry achterom.
'Niet?' zegt hij dan twijfelend.
Louis glimlacht. 'Even diep ademhalen.'
Harry doet als opgedragen en dan pakt Louis zijn hoofd tussen beide handen en kijkt hem recht in de ogen aan.
'We gaan dit doen. Maar we moeten er goed over nadenken hoe je het naar buiten wilt hebben. Wil je echt dat je aankondiger het doet, waarna het een eigen leventje kan gaan leiden door het land?'
Harry schudt zijn hoofd.
'Wil je er controle over hebben?' vraagt Louis dan.
Harry knikt. Louis laat Harry's hoofd los en plaatst een kus op zijn lippen.
'Wat gaan we dus doen?'
'De aankondiger laten rond spreiden dat ik een aankondiging wil doen en het morgen zelf doen.'
Louis knikt instemmend en pakt Harry's hand dan vast.
'Klaar voor?'
Harry glimlacht. 'Met jou? Altijd.'
Louis maakt een kokhals geluid. 'Te klef, Styles.'
Harry lacht en pakt Louis' hand steviger in de zijne. 'Je houdt ervan.'
Met twinkelende ogen kijkt Louis Harry aan en drukt zich dichter tegen hem aan.
'Als je dat maar nooit vergeet.'