Prince || L.S

037

De tijd vliegt voorbij, en voordat Louis het weet is het eind januari. Vol ongeloof kijkt hij terug naar de vervlogen tijd, denkt terug aan het huwelijk, het feest, aan hoe hij en Harry samen hebben gelachen, gehuild en gevreeën. Even is hij stil, kijkt in de spiegel naar zijn eigen reflectie en haalt dan diep adem. Eigenlijk is alles in een treinvaart gegaan toen ze Robin hadden afgezet. Vier weken later waren ze getrouwd, drie weken lang hebben ze daarna in het huisje vlakbij Irea gezeten en voor twee weken hebben ze zich voorbereid op het laatste puntje van de bucketlist. Harry's inhuldiging. En nu is het zover. De laatste horde die ze moeten nemen voordat ze aan een toekomst samen kunnen beginnen. Het is dichtbij, en Louis kan niet wachten totdat die laatste horde genomen is.

De twee jongens staan nogmaals in een gevulde zaal, naast elkaar en in pak. Ditmaal is het echter niet voor hun huwelijk, maar voor de inhulding van Harry. Louis voelt aan dat Harry nerveus is en pakt zijn hand vast. Geruststellend geeft hij er een kneepje in en Harry glimlacht naar hem.
'Dank je.'
'Ik houd van je,' fluistert Louis.
Harry's glimlach verbreedt en richt zijn blik op de vloer. Louis kijkt toe hoe zijn man diep ademhaalt en dan richting de tronen kijkt.
'Daar zitten wij straks,' fluistert Harry.
Louis knikt, herinnert zijn paniek nog toen hem werd meegedeeld dat hij ook de titel van koning zou gaan dragen. Gelukkig is die paniek allang vervlogen.
'Yup. Ben je er klaar voor?'
Harry knikt en Louis pakt zijn hand wat steviger vast.
'Mooi. Laten we gaan dan,' fluistert hij.
De twee beginnen hun tocht door de zaal, en worden gadegeslagen door vele ogen. Velen kent Louis niet, enkele wel. Zoals Sasha, die er net zo trots bij zit als op hun huwelijk. Of Rapunzel, die ook een brede glimlach draagt. Louis glimlacht en richt zijn blik weer op de tronen. Ze zijn leeg, zoals ze al een aantal weken, maanden zijn. Anne staat voor de twee tronen, een tevreden glimlach op haar lippen. Robin is nergens te bekennen. Al een aantal weken niet. Na het huwelijk is hij met de noorderzon vertrokken en hebben ze hem niet meer op het kasteel gezien. Louis schudt even kort zijn hoofd en richt zijn aandacht weer op de taak voorhanden.

Wanneer ze bij de tronen zijn aangekomen, draaien ze zich om en kijken ze de zaal in. Honderden mensen kijken terug. Anne neemt een aantal stappen naar voren, heft haar handen en het lage geroezemoes dat door de zaal ging, valt weg.
'Welkom allen. Vandaag zijn we wederom bijeen gekomen voor een gebeurtenis die maar eenmaal in iemands leven plaatsvindt.'
Ze draait zich om en glimlacht naar haar zoon.
'Harry. Vandaag is dan eindelijk de dag waar ik al vanaf je geboorte op gewacht heb. Vandaag wordt je officieel koning.'
Anne legt een hand op Harry's wang. 'Ik ben trots op je, zoon.'
Harry glimlacht en Anne keert zich weer richting de zaal.
'In de afwezigheid van de vorige koning, die eigenlijk deze taak hoort te vervullen, zal ik als titeldraagster koningin deze taak in zijn plaats vervullen.'
Anne gebaart naar een tafel ietwat links van de tronen. 'Laten we beginnen.'
Anne en Harry nemen plaats en Louis neemt zijn plek naast Harry in. Hij is nerveus, maar hij heeft een vermoeden dat Harry wel wat nerveuzer is.
'Met het ondertekenen van deze papieren bevestigen wij de overdracht van de macht.'
Anne zet haar handtekening en schuift het papier door naar Harry. Die kijkt Louis even aan en Louis knikt. Hij ziet hoe Harry even diep ademhaalt en dan staat zijn handtekening met een aantal snelle halen op het papier. Hij is officieel koning.

Na het ondertekenen van het papier, wat nog wat langer duurt omdat de raad ook moet tekenen, worden de twee de tronen op gedirigeerd. Louis pakt Harry's hand vast en hij ziet hoe zijn man iets ontspant. Hij ziet ook hoe Niall en een andere dienaar van de Styles' de zaal binnenkomen met twee kussentjes. Beiden zijn gesierd door een kroon. Louis haalt even diep adem, moet zichzelf eraan herinneren dat hij alleen de titel draagt en verder niets hoeft te doen. Anne richt zich weer tot de zaal.
'Met de kroning van mijn oudste zoon, bevestigen wij de overdracht van de macht en zal het niet langer meer kroonprins Harry zijn, maar koning Harry.'
Ze wenkt Niall en pakt voorzichtig de kroon van het kussentje. Met een aantal stappen staat ze naast Harry. Louis kijkt toe hoe Harry zijn blik strak op de zaal gericht uit, zijn wenkbrauwen samengetrokken. Louis heeft het idee dat Harry alle druk al op zich heeft genomen.
'Met het plaatsen van deze kroon op je hoofd, neem je de verantwoordelijkheid om het land met de juiste hand te besturen. Met het plaatsen van deze kroon neem je de verantwoordelijkheid om streng maar rechtvaardig te zijn. Met het plaatsen van deze kroon neem je de verantwoordelijkheid om koning te zijn.'
En dan is het gebeurd. Harry draagt de kroon, de handtekening staat onder de overdracht. Hij is koning, en Louis heeft het voorrecht om naast hem te staan.

Zodra de kroon zich rust op de krullen van Harry, barst de zaal uit in een oorverdovend applaus. Harry glimlacht en kijkt Louis aan. Louis glimlacht terug.
'Ik houd van je,' fluistert hij.
'Ik ook van jou,' fluistert Harry terug.
Het vervliegt in het geluid van de zaal, maar Louis weet wat er gezegd is. Hij kijkt toe hoe Harry een hand heft, hoort hoe de zaal stil valt en voelt een ontroering in zijn binnenste. Harry wordt een geweldige koning, dat weet hij nu al.
'Ik dank jullie allemaal voor de enorme steun die ik afgelopen jaar heb gekregen. Zonder al die steun zou ik hier niet staan. Ik zou hier echter ook niet staan als ik niet getrouwd was met de allerliefste jongen die ik ken. Daarom ben ik vereerd dat ik hem de titel van koning mag geven.'
De andere dienaar houdt het kussentje omhoog en Harry pakt de kroon er vanaf. Hij is iets kleiner en minder opzichtig dan die van Harry, maar het is nog steeds een kroon. Louis voelt zich vreemd, weet dat hij voorbestemd is voor een kroon zoals die van Harry, maar nu heeft hij niets liever dan het kleinere kroontje. Hij glimlacht.
'Met deze kroon bindt je je voor altijd aan mij en mag je nooit meer weg,' grapt Harry.
De zaal lacht en Louis lacht mee.
'Ik zou toch nooit weg willen,' zegt hij zacht.
Er gaat een collectieve ''awh'' door de zaal en Harry kijkt hem met liefdevolle ogen aan. Met een glimlach plaatst hij de kroon op Louis' hoofd, en Louis is nog verbaasd over het gewicht. De kroon is zwaar en opeens is Louis' blij dat hij de grotere kroon niet op hoeft.
Hij spiekt opzij, ziet hoe Anne net een traantje wegpinkt. Hij glimlacht naar haar en Anne legt een hand op haar hart. Het is goed zo.
'Dan ben ik enorm vereerd om u voor te mogen stellen aan de nieuwe koning en koning!' roept Anne enthousiast.
De zaal klapt en Harry pakt Louis' hand vast.
'Ben je klaar om onze toekomst te ontdekken?' vraagt Louis zacht.
'Met jou?' vraagt Harry,

'Altijd.'

-------------

Dat was het dan, het verhaal van Louis en Harry is uit. Ze zullen nog lang en gelukkig leven....toch?

Ik wil jullie allemaal bedanken voor het meelezen, dit was een van mijn favoriete verhalen om te schrijven. Het heeft even geduurd voordat hij er stond zoals hij nu staat, maar het was een geweldige reis om te maken. Graag zie ik jullie bij alle verhalen die nog komen gaan.

xx