Yanlışlarım, kusurlarım varsa affola. Keyifli okumalar. 🤗💕
🌸21. BÖLÜM🌸
Sessizlik...
İçimi gıcıklatan, ekstra şüphe uyandıran derin ve karanlık bir sessizlik.
Dairemin içine hâkim olan duygu tam olarak buydu.
Başka zaman olsa en çok hoşuma gidecek şey kesinlikle bu sessizlik olurdu ama şimdi değildi. Maruz kaldığım his, Kuzey'den ve manasız tavırlarından bile daha sinir bozucu bir şeydi.
Daireme sessizce süzülen Kuzey'i takip ederken silahım kullanıma hazırdı.
Kuzey, içeri girmeden önce tekrar tekrar "Yanlış bir şey yapma," diyerek beni uyarmıştı. Ne de olsa buradaki patronun kendisi olduğunu zannetmeye devam ediyordu. Ben de mecburen itiraz etmiyordum ve ona ayak uydurmaya devam ediyordum.
Tabii ki şimdilik...
Çakma patronum mekanik hareketlerle evin lambalarını tek tek yakıp oda oda dolaşırken gayet dikkatli ve hızlıydı.
En sonunda her tarafı dolaşıp evin temiz olduğuna karar verdiğinde adımlarını yavaşlattı.
Etrafı gözleriyle incelemeye devam ederken kısık bir sesle "Gözüne çarpan bir şey var mı?" diye sordu.
Ev derli topluydu. Hiçbir eşyanın yerinde gözle görülür bir değişiklik olmasa da detaylara odaklanmaya çalıştım.
Yavaş yavaş her tarafı dolaşıp keskin bakışlarla bir şeyler aradım ama bulamadım.
"Yok gibi."
"İyice bak!" diye homudandı. Otoriter olmasının yanında huzursuz ve sabırsızdı.
"Ben de öyle yapıyorum zaten."
Öfkeyle çıkışmamı gram umursamadı. Direktiflerine devam etti. "En küçük bir değişiklik bile görürsen işimize yarayabilir."
"Biliyorum ama bu şekilde bir yere varabileceğimizi hiç sanmıyorum."
Başını salladı. Haklı olduğumu biliyordu. "Merkeze bildiriyorum. Sen incelemeye devam et. Ama sakın hiçbir şeye dokunma!"
Uyarısı laçkaya dönmüş sinir sistemimi tümden çökertti. "Bana hiçbir şey bilmiyormuşum ve korunmaya muhtaç biriymişim gibi davranmayı kes artık!"
Ciddi bir ifadeyle birkaç saniye gözbebeklerini gözlerime sabitledi. Bir şeyler söylemek istiyor gibiydi ama hiçbir şey söylemedi. Onun yerine telefondan bazı numaraları tuşlayıp kulağına götürdü ve arkasına dönüp telefondaki kişiye durumu anlatmaya başladı.
Şimdi de beni yok mu sayıyordu yani? Bu adamın sözleri de sessizliği de beni deli ediyordu!
Sinirimi ondan çıkarmaya can atsam da bunu yapmadım. Kuzey Aras'ın taktiğini uygulamaya çalışıp ben de onu yok saymayı denedim.
Saatler sonra evimin altı üstüne getirilmişti lâkin hiçbir iz bulunamamıştı. Kapıda zorlama yoktu. Anahtarla açılıp girilmişti. Herhangi bir parmak izi, bir başkasının varlığını kanıtlayacak tek bir detaya dahi rastlanılmamıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bela Çiçeği (YENİ HİKAYE)
Romansa"Sen tüm belaların arasında inadına açan bir çiçeksin. Bela çiçeğisin..." Tüm hakları saklıdır. İznim olmadan çoğaltılması halinde yasal işlemlere başvurulacaktır!
