Bela Çiçeği (YENİ HİKAYE)

14- KUTSAL AMAÇ

Herkese merhaba. 🙃 Sizlere hasta yatağımdan sesleniyorum. Bugün biraz daha iyi olsam da çok ağır bir gribal enfeksiyonun pençesine düştüm ve bu bölümü kafam çok da iyi olmayarak tamamladım. Hatalarım kusurlarım varsa şimdiden affınıza sığınıyorum o sebeple.

Bir de şu "YENİ BÖLÜM" faslına kısacık değinmek istiyorum. Bu konuda gerçekten bir çoğunuzla anlaşamıyoruz. Yeni bölümün düzenli aralıklarla gelmesinin şartı çok açık: +75 oy ve FARKLI kişilerce yapılmış +30 yorum. Hiçbir şey yapmadan her şeyi devletten beklemek olmaz. Lütfen siz de elinizi taşın altına biraz koyun. Yazan her insan gerçekten ortaya çıkardığı her mahsüle inanılmaz emek veriyor. Bu emekleri hiçe saymayın.

Son olarak geri dönüş yapamadığım yorumlara kendimi biraz daha toparlayınca yanıt vereceğim. Lütfen kusuruma bakmayın.

Keyifli okumalar. ❤ ❤

🌸BÖLÜM 14🌸

Mevzu bahis Kuzey Aras olunca şaşırmamak imkânsızdı!

İlk günden bu güne değişen tavrı, anlam veremediğim davranışları ve şuan sesini bile çıkarmadan bana alışverişte eşlik etmesi oldukça kafa karıştırıcıydı.

Ya bu adama büyü falan yapmışlardı ya da taktik değiştirmişti.

Yoksa benim tanıdığım Kuzey Aras bu değildi.

Perdelerini indirince kedi gibi bir adam mı oluyordu ya da içinde her an saldırmaya meyilli bir aslan mı, yatıyordu?

Onu çözemiyordum.

Yıllardır karşılaştığım bilmem kaç bilinmeyenli denklemlerin arasında en çözümsüzü galiba Kuzey Aras'tı!

Allah'ım ben olamıyorum ama sen aklıma mukayyet ol, lütfen!

Alışveriş merkezindeki mağazaların birinin önünden geçerken vitrinde gördüğüm bir elbiseyle önce durakladım sonra kafamın içindeki düşünce bulutu yerle bir oldu.

Aradan birkaç saniye geçtikten sonra Kuzey'in "Neden sırıtıyorsun?" sorusuyla içine düştüğüm paralel evrenden gerçek dünyaya dönüş yaptım ve ancak o zaman gerçekten de sırıttığımın farkına vardım.

Ama bunu umursamadım. Sırıtmaya devam ettim. "Çok güzel değil mi?"

İşaret ettiğim şeye baktı. Bir müddet bakışları elbisenin üzerinde takılı kaldı. Önce ağzının içinde anlamadığım bir şeyler homurdandı. En sonunda da "Değil," demeyi başardı.

Şaka yapıyor olmalıydı. Şaşkın şaşkın yüzüne baktığımda suratındaki ifadeden hiç de şaka yapmadığını anlamam uzun sürmedi.

Eh, neticede zevkler ve renkler tartışılmazdı ve onun beğenmemiş olması beni alakadar etmezdi. Ben beğenmiştim ve olay burada bitmişti. Hem bu elbise şu aralar en çok ihtiyacım olacak şeydi. Kutsal bir amaca hizmet edecekti.

Onu umursamadan "Bu elbiseyi alacağım," diyerek mağazaya girmek için hareketlendiğimde bileğimden sertçe tutup beni durdurdu.

"Alma!"

Tek kelime söylemiş, bakışlarıyla beni yerime çivilemiş, tüylerimi diken diken etmişti.