425 Gün (Tamamlandı) #Wattsy2018

17; Elimde Değil Seviyorum...

ruhhastasimanyak17 bu hikayem sana. Merakın için teşekkür ederim. Sorduğun sorular için teşekkür ederim. İlgin o kadar tatlıydı ki... umarım çok daha fazla merakla okursun hikayemi. Teşekkürler...

_______________•••_______________

- Mete bee.. İçim huzursuz!"

- Neden ki?"

- Dün gece Hosef'in eski sevgilisi bizi gördü ve yanımıza geldi. Kız aklını kaçırmış gibiydi. Gözlerinde deli bir bakış vardı."

- İnanmıyorum. Karşınıza mı çıktı?"

- Evet. Resmen ateş püskürdü bana ve Hosef'e."

- Peki sen ne düşünüyorsun?"

- Vallahi ne bileyim. Seviyor tamam anladık da, biraz abartı seviyor gibi. Yani böyle yüzüğünü denize falan attı. Amaaan ne bileyim. Hayatımda ilk kez böyle bir şey ile karşılaştım garipti. Birde Hosef'te benim bir milyon resmim var."

- O ne demek Beril?"

Direksiyonu sıkmıştı. Bir solukta olan biten her şeyi anlattım. Aramızda geçen elektriği bile...

- Hımm! Saplantılı bir kişiliği var onu biliyorum da Beril işin ilginç kısmı ne biliyor musun? Hosef hayatının hiç bir döneminde böyle bir ilişkisi olmamış. Yani bu kadar derinlemesine, bu kadar dolu, yoğun. Ne diyorsanız artık!"

- Sapıkça demek istedin galiba?"

- Evet. Saplantılı diyelim."

- O da öyle diyor. Bir dakika sen bunu nerden biliyorsun?"

Sinirlenmiştim ciddi anlamda!

- Ne! Bakma bana öyle. Herhalde araştıracağım. Allah allah! Kıza bak! Saksı mıyım ben?"

dediğinde gülmeye başladım. Bende de biraz dengesizlik vardı galiba?

Sahil kenarında bir sürü oturabileceğimiz, yemek yiyebileceğimiz, oyun oynayabileceğimiz yerler vardı. Denizi en güzel açıdan gören bir kafeteryaya gittik. Sakin sakin güneşin son damlalarının denizle buluşmasını izledik. Kış üzerimize geliyordu.

Namı diğer; "Winter is Coming!".

Ben denize dalmış sünger çıkartma aşamasına girmiştim ki Mete gürültülü bir şekilde ayağa kalktı. Yerimden sıçramıştım.

Bay Jön, sevgilisini karşılamak için ayağa kalkarken bende istemsiz gözlerimi devirmiştim ki kız ile göz göze geldim. O an boğazıma kadar kızarmıştım.

Gelinimizin(!) adı Jane'di. İrlanda'da doğmuş ancak ergenlik çağında İngiltere'ye taşınmışlardı.

Mete ile İngiltere'de tanışmışlar, Mete Türkiye'ye davet edip rehberlik yapmayı teklif etmişti. Şaşkınlık içinde hikayeyi dinliyor, duyduklarım karşısında şok geçiriyordum.

- Vay canına. Ne kadar da şey... Imm güzel"

dedim.

Gerçekten uygun bir sıfat bulamamıştım. Jane; klasik bir İrlandalı, diğer bir deyişle tam bir Irish'di. Kızılımsı saçları uzun, dalgalıydı.

Yüzünde olmazsa olmaz çilleri vardı, gözlerine baktığımda öğürmeme sebep olabilecek mavilikteydi ve kocamandı. Çelimsiz olmasa da vücudu biçimli, hatları yuvarlaktı.