425 Gün (Tamamlandı) #Wattsy2018

35; Çatlakların başlaması...

demişti.

Gülümesmiştim. Cevabimi düşünmemiştim. Zaten belliydi.

- Evet !"

dedim. Kucağına alıp öpücüklere boğmuştu. Ağaçların arasından çıkan annesi ve babası yanımıza gelmişti. İşte bunu beklemiyordum. Annesi;

- Beril kızım. Ailemize hoş geldin."

demişti.

Ani gelişen olayların gidişatına ayak uydurabilmeyi öğrenmiştim. Öğrenemediğim nasıl devam ettireceğimdi?

   Annesi ve babası bana sarılırken, sürekli tebrik ediyorlardı.

   Arabadan indirilen mangala ve pişirilecek yiyeceklere baktım. Burnumdan bir gülme efekti geldi. Hosef ve etçilliği...

   Annesi koluma girerek;

- Beyler yemeği hazırlarken, bizde yürüyüş yapalımmı seninle?"

diye sorduğunda Hosef'le göz göze geldim. Tek kaşını kaldırmış annesine bakıyordu. Bu bir uyarıydı. Ama neyi uyardığını bilmiyordum.

- Tabi. Çok güzel olur"

dedim.

Ağaçların arasından geçerek, yavaş yavaş yürümeye başladık.

- Yasemin teyze. Bana bir şey mi söylemek istiyorsun?"

- Çok mu belli ettim, kızım?"

- Eh biraz. Nedir konuşmak istediğin konu?"

- Hosef."

- Peki. Dinliyorum"

- Berilcim, Hosef'i biz ilk defa böyle görüyoruz. Seni o kadar çok seviyor ki... Bu sevginin boyutu bizi korkutmaya başladı. Onun yanındayken; sakinleşiyor ancak srn Malta'dayken adeta bir canavar. Nasıl söylesem; o kadar sinirli ki, kimseyle konuşamıyor. Aç mısın diye sorduğumda bile beni öldürecekmiş gibi bakıyor. Çevresindeki herkesin kalbini kırıyor. En kötüsü de uykudaki hali. Ne oldu benim oğluma böyle?"

- Biliyorum, geçen gece beni boğazlıyordu. Kendine gelmesi baya uzun sürdü."

- Yaaa! Eyvahlar olsun. Demek senin yanında da kabusları devam ediyor. Sen yokken de aynı durumda. Geceleri o kadar çok bağırıyor ki! Yanına gittiğimde çok daha kötüleşiyor. O yüzden kapısından bakıyorum. Ne görüyorsa artık; bağırıyor, yumrukluyor sonra da oturup ağlıyor. Kızım, Hosef benim tek çocuğum. Onu böyle görmek yüreğime ağır geliyor. Ne yapacağım ben?"

- Bilmiyorum Yasemin teyze. Uzak durmayı da denedim. Çok daha kötü oldu. İnanın bende çaresizim. Onu böyle görmek, bana da çok ağır. Ama ne yapayım? Siz söyleyin?"

- Bilmiyorum kızım. Hiç bir fikrim yok"

dediğinde bir yük daha binmişti kalbime. Bir annenin kalbi daha eklenmişti kalbimin üzerine.

   İkimizin de kafası yere bakarken Hosef, yanımıza gelip kolunu omzuma attı.

- Hayırdır kızlar? Matem mi var?"

- Yok oğlum ne matemi. Beril'le sohbet ediyorduk. Mangalı yaktınız mı?"

- Babam yakmaya çalışıyor. En son ne zaman mangal yaktı sevgili kocan?"

- Hımm! Sanırım on beş sene önce falan."

- Belli zaten. Mangal babama bakıyor, babam mangala. Telepati ile yakmayı deniyor herhalde. Bakalım, göreceğiz başarılı olacak mı?"