Chapter(17)
2 Years Later ..
..
..
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေနေရာင္ျခည္က မ်က္ႏွာေပၚကို က်ေရာက္လာတာမို႔ အိပ္ေနရာမွ ႏိုးလာရသည္။
ေနေရာင္ျခည္က်ေရာက္တယ္ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Dorm မွာေတာ့ မဟုတ္ ..
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ChanYeol အခန္းက ေနေရာင္မဝင္ဘူးရယ္ ..
အခုေရာက္ေနတာ Hyung ရဲ႕ အိမ္မွာ ..
အင္းေပါ့ .. တစ္နည္းအားျဖင့္ သူ
မရွိတဲ႔ 2 ႏွစ္အတြင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ပတ္ကို သံုးခါေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အိမ္မွာပဲ သူ႔အခန္းထဲမွာပဲ အိပ္ျဖစ္သည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ဧည့္ေတြ႕ခြင့္မရေတာ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ သြားေတြ႕ၿပီးေတာ့လည္း အလြမ္းေျဖမရ .. ဖုန္းကလည္း အၿမဲဆက္လို႔ မရဘူးေလ ..
အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးေတြ႕တုန္းက သူ႔ကို ခြင့္ေတာင္းၿပီး ဒီလိုမ်ိဳးပဲ အလြမ္းေျဖခဲ႔ရတယ္။
သူ႔အခန္းထဲမွာပဲဆိုေတာ့ သူ႔အေငြ႕အသက္ေလးနဲ႔ ..
အနည္းဆံုးေတာ့ ဒီတိုင္း လြမ္းေနတာထက္စာရင္ သူ႔အခန္းထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္ဆိုတဲ႔ အသိေလးနဲ႔ သူ႔ကို လြမ္းေနတာက ပိုၿပီးေကာင္းပါေသးတယ္ေလ။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း သူ႔အခန္းထဲမွ သူ ငယ္ငယ္တုန္းက ႐ိုက္ထားတဲ႔ပံုေလးေတြ ၊ အမွတ္တရေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတဲ႔ Photo Album ေလးေတြကိုေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္မရွိ ၾကည့္မိပါသည္။
အဲဒီ႔ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ၾကည့္ရင္း သိရတာဟာ Hae Eun Noona နဲ႔ သူနဲ႔က ေတာ္ေတာ္ကို ခင္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
သူ မူလတန္းကတည္းက ေတာက္ေလွွ်ာက္ တကၠသိုလ္က ပံုေတြ Gathering ပံုေတြအထိ အကုန္ပါတယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သံေယာဇဥ္ကလည္း မေသးဘူးဘဲ။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ေနာက္က်ရင္ သူနဲ႔အမွတ္တရေလးေတြကို Photo Album ေလး တစ္ခုနဲ႔ သိမ္းထားဦးမွပါ။
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ဒီေန႔က သူ ျပန္လာမယ့္ေန႔ ..
