Chapter(22)
ကိုယ္ႏွင့္မသိေသာသူက မ်ားျပားလွသည္ ..
ဒီႏိုင္ငံမွာ ေမြးတဲ႔ ေယာက္်ားေလးတိုင္း ဒါကို ေတြ႕ၾကံဳရတာပဲ ..
အခ်ိန္တန္ရင္ အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္ Do Kyung Soo ရယ္ ..
Minseok Hyung ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မဝင္ခင္ သိပ္မၾကာေသးတဲ႔အခ်ိန္ကမွ ဝင္သြားတာ ျဖစ္သည္။
ကြာမွ လပိုင္းေလာက္ေပါ့ ..
သူက Ph.D အတြက္ ျပင္ဆင္ေနရလို႔ Suho Hyung က ကြၽန္ေတာ္တို႔ထက္ တစ္ႏွစ္ေစာဝင္သြားသည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ Kwon Ji Yong ရဲ႕ ဒုတိယႏွစ္မွာ Suho Hyung ရဲ႕ ပထမႏွစ္ ..
ကြၽန္ေတာ္ Suho Hyung ကို ေျပာျပခ်င္ပါသည္ ..
ဘယ္ေလာက္ပဲ သူဟာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆူမည္ျဖစ္ေစ ..
ေသခ်ာေပါက္ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကေန ရပ္တည္ေပးလိမ့္မည္။
ေသခ်ာေပါက္ေပါ့ ..
ဒီေန႔ ပထမဆံုးေန႔ ..
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရက္ေတြ လေတြ ႏွစ္ေတြ ေျပာင္းသြားရင္ ..
ကြၽန္ေတာ္လည္း ရင့္က်က္တဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အမႈထမ္းခဲ႔တဲ႔ လူအျဖစ္ ေလာကႀကီးကို တစ္ဖန္ ရင္ဆိုင္မည္။
အရင္လို အခ်စ္ေၾကာင့္နဲ႔ အရာရာကို စြန္႔လႊတ္ခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ေပ်ာ့ညံ့ညံ့ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘဲေပါ့ ..
••••••••••••••••••••••••••••••••••
ဒီေန႔က စစ္မႈထမ္းေနရတဲ႔သူေတြရဲ႕မိသားစုဝင္ေတြ သူငယ္ခ်င္း အသိမိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေပးေတြ႕တဲ႔ေန႔ ..
သူ႔တုန္းကေတာင္ ကြၽန္ေတာ္ သြားခဲ႔ေသးတယ္ေလ ..
႐ုတ္တရက္ အဲ႔ေန႔က သူေပးခဲ႔တဲ႔အနမ္းေတြ အေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိေတာ့ လက္တစ္ဖက္က ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိလိုက္ခင္မွာပင္ ကိုင္လိုက္မိသည္။
သြားစမ္းပါ .. အဲ႔အေတြးေတြ ..
"ငါ့သားေလး မ်က္ႏွာေတာင္ ေခ်ာင္က်သြားလားလို႔ .. ထမင္းေရာ ေကာင္းေကာင္းစားရဲ႕လား?"
Omma က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေမးသည္။
"စားပါတယ္ Omma ရဲ႕ ။ ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္းနည္းေနရင္ေတာင္ ထမင္းကေတာ့ အစားမျပတ္တာ Omma အသိပဲ။"
