Try My Best

18. Παραιτούμαι

Chapter song: Paper Houses - Niall Horan

Το επόμενο πρωί φτάνει και με βρίσκει χωρίς ούτε ένα λεπτό ύπνου.

Έκλαψα λίγο στην αρχή αλλά μετά σταμάτησα. Δεν αξίζει να κλαίω για κάποιον που γελάει με τα αισθήματα μου.

Άρχισα να ψάχνω για τους γονείς μου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με απήγαγαν όταν γεννήθηκα. Είχα ακούσει κάποτε να λένε για το Λονδίνο. Οπότε γεννήθηκα εδώ. Ψάχνω για θανάτους νεογέννητων μωρών τον Σεπτέμβριο του 1998 όταν και γεννήθηκα. Δεν μπορώ να βρω πολλά οπότε τα παρατάω.

Η ώρα είναι 9 όταν φοράω ένα τζιν και ένα φούτερ και πάω στο γραφείο.

Είκοσι λεπτά μετά είμαι έξω από την πόρτα του Harry. Την χτυπάω και μπαίνω μέσα πριν ακούσω την φωνή του.

Λάθος, μεγάλο λάθος.

Ακριβώς πίσω του, πάνω απο το κεφάλι του είναι η σιχαμένη η Kendall.

Ο Harry με κοιτάζει χωρίς να πει τίποτα.

"Μπορώ να σας απασχολήσω για δύο λεπτά κύριε Styles." λέω με σκληρή φωνή.

"Ναι." λεει ενώ σταματάει να με κοιτάει και γυρνάει να κοιτάξει την Kendall "Kendall φύγε" της λέει απότομα.

Με κοιτάει με μισως και βγαίνει έξω. Στέκομαι όρθια μπροστά από το γραφείο του.

"Δεν είσαι κατάλληλα ντυμένη σήμερα" λεει και με κοιτάει στα μάτια.

"Ναι. Το ξέρω. Υπάρχει λόγος. Θα ήθελα να παραιτηθώ." λέω ενώ τον κοιτάω στα μάτια.

"Τι;" λεει σχεδόν φωνάζοντας. "Για ποιο λόγο; "με ρωτάει αμέσως μετά.

"Δεν υπάρχει λόγος να είμαι εδώ. Σταμάτησα το πανεπιστήμιο και δεν χρειάζομαι την πρακτική."

"Μα χρειάζεσαι τα χρήματα."απανταει αμέσως.

" Δεν θα ήθελα να συνεχίσω πια εδώ. Δεν νοιώθω καλά να δουλεύω εδώ."

"Θα σου στείλω αποζημίωση" λεει ενώ σταματάει να με κοιτάει και η φωνή του γίνεται σκληρή.

" Μα δεν με έδιωξες εσύ. Δεν υπάρχει λόγος αποζημίωσης." μπερδεύομαι και του μιλάω στον ενικό.

Δεν απαντάει και έτσι πάω να φύγω.

" O Zayn σου το ζήτησε; πηδιεστε; " με ρωτάει και σταματάω στην θέση μου

" Παρακαλώ; "φωνάζω σχεδόν. "από που σας ήρθε αυτό;"

"Σε έχω δει πως σε κοιτάει και εσύ πως τον κοιτάς."απανταει ενώ έρχεται κοντά μου.