He's That Nerd

HTN-21

HTN-21

Arvin pOv

KANINA pa ako nakatingin sa kanya. Nakaupo lang siya sa isang bleachers.. at parang may iniisip.biglang may kung anung pumasok sa isip ko.kaya napangiti ako at lumakad papalapit sa kanya.

Huminto ako sa harap niya. Napansin niya ko kaya dahan-dahan siyang tumingin sakin.blanko lang ang tinging ibinigay sakin. Pero ako ngumiti nang malawak.

"Hi....." Sabi ko. Napansin kong pinipigilan niyang magkunot noo.

"Hindi mo ba talaga ko naaalala??" Tanung ko at niyuko ulo ko at nilapit sa mukha niya. Nilayo niya agad ulo niya sakin pero ako nilapit ko pa to.

"What are doing..." Blankong tanung niya.ngumisi ako.

"Doing my great move to know me..."

"What??" Taas kilay niyang tanung. Tumayo ako nang maayus at nilahad sa kanya ang kamay ko.

"Hi rain! My name is ARVIN...."Sabi ko. Agad kong nagbago ang mukha niya. Huli ka!!

"A-arvin?" Tanung niya at tumingin sa mata ko. Tumango tango pa ako. Pero biglang bumalik sa blanko ang mukha niya.

Tumayo siya at naglakad paalis pero pingilan ko siya at agad hinarap sakin.

"Rain!! Hindi mo ba talaga ako natatandaan??buwan na ang nakalipas !! Mag iisang taon na rain!! Hindi parin ba???!!" Sabi ko. Pero blanko lang niya ako tignan-__-.

"Hindi..." Simpleng sagot niya na nagpadurog sa puso ko. Lagi nalang niya yan sinasabi sakin.ang sakit lang!!! Para nya narin ako binasted nang madaming beses!! Uuurgggghhh!!

Pero hindi ako nagpapigil at hinabol siya nang hinabol bahala siya kung mainis siya! Gusto kong lumabas ang emosyun niya! Masyado siyang blanko!!

LUMIPAS ang mga araw na lagi ko siyang kinukulit.nakakatawa man isipin pero lagi niyang sagot sa tanung ko kung naaalala niya ko ay HINDI!HINDI!HINDI!HINDI!!!!!!!!FVK THAT AMNESIA,!!!!

Kahit nawawalan na ko nang pag asa ,hindi parin ako nagpadaig.sinabukan ko lahat nang taktekang maalala niya ko. Gaya nalang na sasama sa kanya na tatambay sa puno .kahit matutulog siya hindu siya makatulog sa kakadada ko.maging sa pagkain sa canteen dinadalhan ko siya gaya nang dati .kapag ayaw niyang kainin to.nagpapapuppy eyes ako .at yun ang ikinasaya ko! Bumigay siya! Wla siyang nagawa kundi kainin ang dala ko.

At lahat nang nakagawain namin ay ginagawa ko ulit.para unti unti niya ako maalala..at ang mas malala pa. Sa tuwing may bubukihin siya eeksena ako .hininhila ko siya dun palabas at dadalhin sa tambayan niya.o sabihin na nating tambayan namin.

"Fck!! Anu bang gusto mo huh???!!" Sigaw niya. Napangiti ako habng hila hila siya.lumalabas na ang emosyun niya. At alm kong magtatagumpay ako.

"Basta sumama ka nlang " sabi ko at hinila siya.pero nagpumiglas siya at buong lakas ang hinila saka kinwelyuhan. Napatigil ako nang malamang ang lapit lapit nang mukha namin sa isa't isa. Maging siya napatigil sa ginawa niya.nakita ko ang medyu paglaki nang mata niya kaya nalaman kong nagulat siya.

Hinayaan ko lang na kinwelyuhan niya ako at nakatitig lang sa kanya.pakiramdam ko huminto ang oras sa paligid namin.okay lang dahil walang stuyante dito sa likod nang campus.

Nakititig lang ako sa mata niya at maging siya nakatitig lang sakin.hindi ko alam pero may kung anung pumasok sa isip ko at hinawakan ang ulo niya saka ko siya hinalikan sa labi niya......

"Mmnnhhhhm" rinig ko sa kanya nang nagpupumiglas siya. Pero diniinan ko ang halik ko sa kanya .humiwalay ako at tinulak siya sa pader. Saka ko siya hinalikan ulit. Hinawakan ko ang dlawa niyang kamay at nilagay sa taas nang ulo niya. Inipit ko ang isa niyang hita para hindi makasipa.

Nagpupumiglas siya pero patuloy padin ako sa ginagawa ko.hindi ko siya tinantanan. Oo despirado na ako. Ayaw ko nang patagalin ang nararamdaman ko. Hindi ko na makayang hindi ko siya mahalikan araw araw ko nlang inaasam na mahalikan siya. At ngayun ginagaw ko na.

Maya-maya pa'y naging banayad na ang halik ko sa kanya dahil na din sa tumigil siya sa pagpupumiglas. Nilaliman ko pa ang halik ko. At napangiti ako nang gumanti siya .hinayaan ko siyang gumanti sakin.at dahan dahan ko siyang hinalikan na puno nang pagmamahal ko.. ang halik na matgal ko nang gustong angkinin sa kanya.