Ruby's Crown

6.2 verjaardag

Dertien jaar geleden (Ruby is zes)

'Mase, gefeliciteerd!' roep ik vrolijk. Mase rent op me af en knuffelt me. Ik knuffel hem vrolijk terug.

'Ruby! Ik heb een nieuwe boomhut! Zullen we daarin gaan spelen?' Ik knik heftig met mijn hoofd en ren achter Mase aan als hij naar buiten rent. 'Kijk!' roept hij trots als we onder de boom in de tuin staan.

'Wow!' Mase begint te klimmen en ik ga ook klimmen.

'Kijk, Ruby! Dit heb ik gekregen van mama voor mijn verjaardag!' Hij houdt een blauw met oranje pistool omhoog. Met grote ogen kijk ik ernaar. 

'Heb je de boomhut ook voor je verjaardag gekregen?'

'Ja, maar die had ik gisteren al gekregen.'

'Maar gister was je toch nog niet jarig?'

'Nee, maar mama zei dat ze geld had gekregen van een man om een boomhut voor mij te kopen.'

'Waar is hij dan?'

'Weet ik niet. Ik denk dat hij geheim wil blijven.' Mase schiet ineens een oranje ding op mijn buik en ik gil van de schrik.

'Mase! Dat mag je niet doen! Dat doet pijn,' zeg ik boos.

'Sorry, Ruby. Ik zal het niet meer doen.' Hij glimlacht en ik knuffel hem.

'Nu is het weer goed.'

'Gelukkig. Ik zal je beschermen vanaf nu.'

'Mase, Ruby! Komen jullie taart eten?' We kijken door het raampje naar buiten en zien de mama van Mase bij de deur staan. Ze lacht als ze ons ziet.

'Wat voor taart is er?'

'Chocoladetaart en aardbeienvlaai, Mase. Die heb je zelf uitgezocht gisteren, toch?'

'O ja.' De mama van Mase lacht weer. Mase kruipt de trap weer af en ga hem achterna. Vlak voor de trap blijf ik staan. 'Kom je ook, Ruby?' roept Mase als hij beneden is. Ik schud mijn hoofd.

'Ik ben bang! Het is veel te hoog.'

'Er is niks om bang voor te zijn, Ruby. Als je valt, vang ik je op.' Ik zet mijn ene voet op de plank en zet mijn andere voet er dan bij. Langzaam ga ik naar beneden en ik houd mijn handen stevig vast aan de plank. Zodra ik beneden kom, klapt Mase blij in zijn handen. 'Ik zei het toch.'

We rennen naar binnen en gaan naar de keuken. 'Welke willen jullie?' De mama van Mase laat twee dozen zien met taart. Een bruine en een roze taart.

'Ik wil de roze!' zeg ik blij. 'Want roze is een mooie kleur.'

'Mag ik die?' Mase wijst naar de bruine taart.

'Natuurlijk. Dus Ruby, jij wil de aardbeienvlaai en Mase, jij wilt de chocoladetaart?' We knikken en de mama van Mase gaat de stukjes snijden. Ze legt de stukjes taart op bordjes en geeft ze aan ons mee. 'Niet laten vallen, hè.' We nemen de taart mee naar de woonkamer en gaan op de bank zitten. Ik ga naast mama zitten en Mase' zus komt ook op de bank zitten.

De zus van Mase heet Amber. Ze heeft roodoranje haar en bruine ogen. Ze is al elf jaar oud en al heel groot. Ze speelt soms met ons mee, maar heel vaak is ze spelen bij een vriendin van haar. Amber lijkt helemaal niet op Mase, want Mase heeft bruin haar en groene ogen. Hun mama heeft wel rood haar en bruine ogen. Ik weet eigenlijk niet waar hun papa is, want die heb ik nog nooit gezien, maar misschien heeft hij wel bruin haar en groene ogen, zoals Mase.

'Is de taart lekker?' vraagt mama aan mij, als ze ziet dat ik mijn taart al bijna op heb. Ik knik blij.

'Ja, ik lust wel tien stukjes van deze lekkere taart!'

'Maar die krijg je niet, Ruby.'

'Waarom niet?'

'Dat krijg je nooit allemaal op.'

'Echt wel. Ik ben al zes. Ik kan al veel eten.'