De negentienjarige Ruby is de troonopvolgster van het kleine land Aqua Aura, ergens in de oceaan tussen Australië en Nieuw-Zeeland. Alles loopt normaal, voor zover dat kan voor een prinses. Er is geen enkele burger die ook maar íets te klagen heeft...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Tien jaar geleden (Ruby is negen)
'Ruby!' schreeuwt Bart. Bart is mijn neef. Hij wilde altijd in zijn eentje met zijn auto's spelen en nooit met mij samen spelen. Hij vindt zichzelf nu te oud om te spelen. Ik vind hem maar saai. Met Barbies spelen is super leuk en ik snap niet waarom hij zo stom doet.
'Wat?' gil ik terug.
'Waarom heb je mijn Nintendo verstopt?' zegt hij boos.
'Ik heb helemaal niks verstopt! Jij bent hem zelf kwijtgeraakt!' roep ik boos terug.
'Niet waar. Jij kan er gewoon niet tegen dat je een stom kreng bent,' snauwt hij kwaad.
'Wel waar! Jij kan er gewoon niet tegen dat je de Nintendo kwijt bent! Je mag mij niet de schuld geven van iets wat jij hebt gedaan!'
'Ik ga mama halen als je niet zegt waar je mijn Nintendo hebt verstopt!'
'Dan haal je tante Christina toch. Ik weet echt niet waar jij de Nintendo hebt laten liggen, hoor. Dat is je eigen schuld!' Bart trekt aan mijn haar en ik gil hard van de pijn.
'Dat doet pijn!' roep ik boos. Ik kras met mijn scherpe nagels over zijn arm en hij trekt snel weg, waardoor hij nog eens aan mijn haar trekt.
'Stom kreng!' Hij slaat tegen mijn hoofd en in mijn buik.
'Sukkel!' Ik knijp hard in zijn arm en duw mijn nagels in zijn huid. 'Dit heb je verdiend!' Ik schop kwaad tegen zijn been en krab over zijn wang.
'Mama!' schreeuwt Bart. Even later komen mama en tante Christina de kamer in met een geschrokken gezicht.
'Ruby, Bart, wat heeft dit te betekenen?' vraagt tante Christina boos.
'Ruby begon!' Bart wijst naar me en ik bijt in zijn vinger.
'Ruby!' Ik negeer mijn moeders kreet en kijk Bart boos aan.
'Jij begon! Jij gaf mij de schuld van het kwijtraken van je Nintendo. Toen noemde je me een stom kreng en toen begon je te slaan!'
'En wat deed je daarop terug, Ruby?' vraagt mijn moeder streng.
'Ze krabde me op mijn gezicht, kneep in mijn arm en schopte tegen mijn been!' Tante Christina en mama kijken elkaar aan en zuchten tegelijk.
'Bart, jij moet je excuses aanbieden aan Ruby voor het slaan, schelden en beschuldigen. Ruby, jij moet je verontschuldigen aan Bart, want je mag niet knijpen, krabben, schoppen en bijten.'
'Sorry, Ruby.'
'Sorry, Bart, ik had je geen pijn mogen doen.'
'Goed gedaan. En nu gaan jullie aardig tegen elkaar doen, oké?' Mama kijkt ons een voor een streng aan en we knikken. Mama en tante Christina gaan weer weg en ik draai mijn rug eigenwijs naar Bart toe. Ik ben nog steeds boos.
'Ik vind je nog steeds stom.'
'Ik jou ook, sukkel,' zeg ik boos terug. Ik pak mijn pop en zet haar in de auto. Ik duw de auto naar het huis en laat de pop weer uitstappen. Ik laat haar naar het huis lopen en zet haar neer op een stoel. Dan sta ik op en ga ik naar het toilet.
Na een paar minuten kom ik weer terug de kamer in en zie ik Bart met mijn pop in zijn hand. Het hoofd in zijn ene hand, het lijf in de andere hand. Er liggen allemaal losse plukken haren op de grond en het haar op de pop is kort en ongelijk. 'Bart!' krijs ik.
'Dit heb je verdiend, kreng, dan had je mijn Nintendo maar niet moeten verstoppen,' sist hij. Ik ren naar Bart toe en trek het lijf en het hoofd uit zijn handen.
'Je hebt Barbie vermoord!' huil ik. Dit was mijn lievelingspop. Hoe kan hij dat nou doen? 'Stomme Bart!' Ik ren huilend de kamer uit en zie mama en tante Christina zitten aan de tafel. 'Mama!' Mijn moeder kijkt me bezorgd aan en ik kruip bij haar op schoot. 'Bart heeft Barbie vermoord.'
'Barbie is een pop, ze is niet dood.' Bart staat boos naast zijn moeder.
'Echt wel!' zeg ik boos.
Bart wil nog iets zeggen, maar tante Christina is hem voor. 'Bart, dit mag niet. Je mag Ruby's speelgoed niet kapot maken. Zij maakt jouw spullen toch ook niet kapot? Bied nu meteen je excuses aan en je gaat een nieuwe pop voor Ruby kopen van je eigen geld.' Tante Christina kijkt hem boos aan.
'Maar mam-.'
'Nee, Bart, ik wil het niet horen. Nu ben je echt te ver gegaan. Eerst beschuldig je je nichtje van het verstoppen van je Nintendo, terwijl je die zelf kwijt bent geraakt. Dan scheld je haar uit, trek je aan haar haren, sla je haar en verniel je haar pop. En dan heb je ook nog het lef om te doen alsof er niks ernstigs is. Jij bent de oudste van jullie twee, Bart, jij hoort de verantwoordelijkheid te nemen. Ik ben diep teleurgesteld in jou.'
Bart zucht diep en kijkt zijn moeder boos aan. 'Sorry, Ruby, ik had je pop niet morgen vernielen.'
'Goed, nu je je excuses aan hebt geboden, mag je je slaapkamer gaan doorzoeken, want ik weet zeker dat je Nintendo daar ligt.' Bart loopt boos de kamer uit en tante Christina kijkt me aan. 'Geen zorgen, Ruby, je krijgt een nieuwe pop.'
Een dienstmeisje komt de kamer binnen met een bord met lekkere cakejes en zet het neer op tafel. Ze knikt naar ons en gaat dan weer weg. Meteen pak ik een cakeje en ik prop het snel in mijn mond. Mijn hele mond zit vol en ik kan niet meer goed kauwen. Mama en tante Christina lachen en gaan dan weer verder met hun gesprek.
'Ga je een keer mee winkelen?'
'Dat lijkt me super. Ik moet even kijken wanneer ik tijd heb, aangezien ik nu veel moet helpen met het besturen van het land.'
'Dat is geen probleem. Dat komt wel goed.'
'Mag ik ook mee winkelen?' vraag ik met mijn mond halfvol.
'Wil je dat?' Ik knik heftig. 'Dan mag jij ook wel een keer mee.' Ik juich blij. Ik mag mee winkelen!
