De negentienjarige Ruby is de troonopvolgster van het kleine land Aqua Aura, ergens in de oceaan tussen Australië en Nieuw-Zeeland. Alles loopt normaal, voor zover dat kan voor een prinses. Er is geen enkele burger die ook maar íets te klagen heeft...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Zeven jaar geleden (Ruby is twaalf)
'Prinses Ruby, bent u bijna klaar?' Mijn dienstmeisje, Tanya, komt de kamer binnen en glimlacht vriendelijk. Ik doe nog snel mijn schoenen aan en loop dan met Tanya mee.
'Tanya, hoe lang duurt het voordat het afgelopen is?'
'Het is afgelopen om zeven uur, dus je hebt genoeg tijd om te praten met prins James.' Ik wil tegen haar zeggen dat ik helemaal niet wíl praten met prins James, maar we zijn al aangekomen in de eetzaal en ze laat me alleen achter. Mijn ouders staan al te wachten op mij.
'Je bent er!' roept mijn moeder enthousiast. 'Zullen we ze gaan opwachten?' Ze wacht niet op antwoord en loopt naar de aankomsthal. Daar aangekomen gaan we in positie staan. Mijn vader links, mijn moeder in het midden en ik rechts. Om ons heen staan bewakers en dienstmensen om alles in goede banen te laten verlopen.
Even later staan de koning, koningin en prins in de aankomsthal met hun bewakers een een paar dienstmensen. Ze begroeten ons allemaal met een hand, eerst mijn vader, dan mijn moeder en mij als laatste. Mijn vader begint meteen enthousiast te praten met James' vader en mijn moeder is ook al druk in gesprek, terwijl James en ik stil blijven.
Terwijl mijn vader met de koning praat, zie ik een dienstjongen naar ons toelopen. Hij lijkt nerveus en schraapt kort zijn keel, waarna hij begint te praten.
'Komt u allen met mij mee? Het diner wordt zometeen opgediend.' Zijn stem klinkt zacht en trillerig. Zou het zijn eerste staatsbezoek zijn? Het zou best kunnen, want hij ziet er nog best wel jong uit en zo lang zou hij dus nog niet mogen werken in het paleis.
Het hele gezelschap loopt achter de jongen aan en neemt plaats aan tafel. James zit tegenover mij, maar ik zou niet weten wat ik tegen hem moet zeggen en begin te spelen met mijn zilveren vork. Al gauw wordt het voorgerecht op tafel gezet en beginnen we te eten.
Mijn ouders praten wel met de koning en koningin van Australië tijdens het diner en James heeft af en toe een verafschuwend gezicht als hij weer eten in zijn mond heeft gestopt, waarna hij weer vriendelijk naar me glimlacht, maar ik eet gewoon in stilte mijn gerechten op. Na een lange tijd, als iedereen genoeg heeft gegeten, stelt mijn moeder voor om van tafel te gaan. Iedereen stemt ermee in, oftewel, de koning van Australië stemt ermee in en de rest doet wat hij zegt.
Dezelfde dienstjongen als net begeleidt ons naar een ruime kamer die dient als woonkamer voor grotere gezelschappen. De rest van de avond gaat langzaam voorbij, omdat ze het alleen hebben over koninklijke dingen en ik er niet in geïnteresseerd ben. James zegt ook niks en ik ben te verlegen om een gesprek aan te gaan.
Om negen uur wordt het gesprek afgerond en gaat iedereen naar zijn eigen vertrekken. Onderweg naar mijn kamer vertellen Tanya en mijn moeder me over het plan van morgen. Na het gescheiden ontbijt van de andere familie, word ik verwacht bij de paleistuinen om een wandeling te maken met James, omdat mijn ouders een belangrijke vergadering hebben met zijn ouders en wij daar niet bij mogen zijn.
