De negentienjarige Ruby is de troonopvolgster van het kleine land Aqua Aura, ergens in de oceaan tussen Australië en Nieuw-Zeeland. Alles loopt normaal, voor zover dat kan voor een prinses. Er is geen enkele burger die ook maar íets te klagen heeft...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Vijftien jaar geleden (Ruby is vier)
'Ruby, ga je mee?' Mijn moeder komt mijn kamer in en glimlacht als ze mij ziet spelen met mijn Barbies. Ik knik vrolijk en sta op en een sprongetje.
'Gaan we weer naar Mase?' vraag ik nieuwsgierig. Mase is mijn vriend. Hij is al vijf en we spelen altijd samen als mama me meeneemt. Dan gaat mama kletsen met de mama van Mase en dan ga ik spelen met Mase. We hebben al een keer gespeeld in zijn tuin. Toen gingen we wormen zoeken en mieren onder het kleine raampje* houden. Ik vond dat eerst heel vies en eng, maar toen liet Mase zien dat de mieren heel lief zijn en kriebelen over je hand als ze lopen.
'Ja, vind je dat leuk?' Ik knik vrolijk en wandel snel de kamer uit, om naar de grote auto te gaan, maar mama houdt me tegen.
'Ho eens even, jij, klein monstertje. Het is goed weer en ik verwacht dat jullie weer in de tuin gaan spelen, dus jij gaat eerst oude kleren aantrekken. Hier.' Ze geeft me een roze shirt en een zwarte broek. 'Kan je het zelf?' Ik knik trots naar haar en begin met het uittrekken van mijn shirt.
'Mama, kan je me helpen? Mijn hoofd zit vast.' Gister lukte het nog. Waarom lukt het nu niet? Ik ben al een groot meisje en ik kan me al helemaal zelf aankleden. Waarom kan ik het nu niet meer? Ben ik nu geen groot meisje meer? Een kleine traan valt uit mijn oog.
'Och, liefje, niet huilen. Het is niet erg. Het is ook een heel moeilijk shirt om uit te krijgen,' zegt mama als ze mijn shirt over mijn hoofd heeft getrokken. Ze veegt de tranen weg en geeft een kusje op mijn voorhoofd. Ik trek zelf mijn roze shirt over mijn hoofd en kijk mama trots aan, omdat ik dit wel helemaal zelf heb gedaan. 'Zie je wel dat je het kan?'
'Ik ben ook al vier!' Ik laat vier vingers zien.
'Ja, je bent al bijna volwassen.'
'Ben jij al volwassen?'
'Ja, ik ben al héél lang volwassen.'
'Hoe lang al?'
Ze laat haar vingers zien. 'Al zoveel jaar.'
Ik begin te tellen. 'Één, twee, drie, vier, vijf, zes, acht, negen, tien! Al tien jaar!'
'Liefje, je bent deze vinger vergeten. Wat komt er na zes?'
'Weet ik niet meer,' zeg ik nadat ik het nagedacht. Mama begint te tellen. Bij zes gaat ze langzamer praten en dan zegt ze zeven. 'Zeven!' roep ik meteen enthousiast. Ze knikt glimlachend. Mama helpt me met mijn broek en dan gaan we naar de grote, zwarte auto. Ik klim de auto in en mama doet mijn touw* vast. Mama gaat rijden en na een tijdje zijn we bij het huisje van Mase.
Mama maakt het touw weer los en ik klim de auto uit. Mama tilt me op zodat ik op de bel kan duwen en al snel opent de mama van Mase de deur. Ik ren meteen naar binnen en hoor mensen lachen. Ik negeer het en begroet Mase vrolijk. Hij zit op de bank en kijkt naar de televisie. 'Hoi Mase!' Hij kijkt verbaasd op.
'Ruby! Ik wist niet dat je zou komen spelen!' Hij springt van de bank en rent naar me toe. 'Ga je mee spelen in de tuin! Mama zegt dat er vlinders zijn! Zullen we ze gaan vangen met de netjes die ik gister heb gekregen van mama?' Ik knik enthousiast en Mase rent weg. Even later komt hij terug met twee netten op stokken. 'Kijk!' zegt hij trots. 'Welke wil jij? Ik wil eigenlijk de groene, dus jij mag de rode hebben.'
'Wow! Die zijn mooi. Ik hou van de kleur rood.' Hij geeft me de rode stok en pakt dan mijn hand om me mee naar buiten te trekken. 'Kijk! Daar is een vlinder!' Ik ren naar het witte vlindertje en sla met mijn stok in de lucht. Ik kijk in mijn net, maar er zit geen vlinder in. 'O, ik heb hem niet gevangen.' Teleurgesteld kijk in naar het lege net.
'Geen zorgen, Ruby. Ik vang er wel een voor je. Kijk daar is er een!' Hij rent naar de andere kant van de tuin en slaat met zijn net door de lucht. 'Hier. Deze is voor jou.' Hij laat me de rode vlinder zien en ik kijk er verbaasd naar.
'Die is mooi! Ik noem haar Fladder. Mag ik haar aan mama laten zien?' Mase knikt en ik pak het stokje uit zijn handen. Ik ren ermee naar binnen en struikel over de bult* bij de deur. 'Au!' huil ik. Meteen komt Mase bij me staan.
'O nee, heb je pijn, Ruby?' Ik knik en wijs naar mijn been. Er zit een gaatje in mijn broek en een beetje huid is rood. 'Moet ik er een kusje op doen?' Weer knik ik. Mase bukt snel en drukt een kusje op mijn been. 'Is de pijn nu weg, Ruby?'
'Ja, dank je, Mase.' Ik sta weer op en pak het stokje van de grond. 'O, Fladder is weg.' Ik kijk naar het lege net.
'Mase! Ruby! Waarom vliegt er een vlinder binnen?' roept de mama van Mase. We lopen naar mama en mama's vriendinnetje toe en zien een vlindertje vliegen.
'Fladder!' roep ik blij. 'Mama, dat is Fladder! Fladder, kom eens hier!' Fladder vliegt naar de tafel met aardbeien en gaat erop zitten. 'Misschien heeft ze honger? Mama, wat eten vlindertjes?'
'Ruby, Fladder kan zelf voor eten zorgen. Je hoeft geen eten te gaan halen voor haar.'
'Heeft Fladder dan een eigen keuken, net zoals de vlinder op televisie?'
'Nee, Fladder heeft geen keuken zoals de vlinder op televisie, maar Fladder is héél slim en ze zoekt haar eigen eten.'
'Ja?'
'Ja. Gaan jullie Fladder helpen om naar buiten te vliegen? Vang haar maar en dan laat je haar buiten los. Goed?' Mase begint meteen enthousiast om zich heen te slaan met zijn net en ik begin ook.
Betekenissen van de woorden die de vierjarige Ruby niet weet: - Het kleine raampje: het vergrootglas - Touw: gordel - Bult: drempel
