I Hope It Will Be Forever

19

19

“Sh*T!”

Napamura ako dahil sa maling tao nasend ang email na para sa ibang client

Hinawakan ko ang sintido ko at minasahe ito. Masakit na ang ulo ko simula pa kaninang pag gising ko ilang araw na kasing paputol putol ang tulog ko dahil sa iniisip ko yung nangyare tatlong araw na ang nakakaraan.

Take note, TATLONG araw, sino bang matinong tao ang hindi makakaramdam ng sakit sa ulo at marami pang ginagawa dito sa hotel ngayon.

At speaking of ginagawa, wala na akong ginawang tama simula pa kanina sa bahay.

Inat inat sabay hikab.

Ang sakit ng ulo ko, 3 na ako nakatulog at anung oras pa lang ngayon. Tumingin ako sa wrist watch ko.

Napamulagat akong bigla,  4:45 am! Hays mukhang wala akong magagawa kundi bumaba na lang at mag almusal tapos mage exercise na lang siguro ako pagkatapos tutal mukhang hindi ako tatantanan ng mukha ni Lj na galit at parang mangangain ng buhay.

Kaya ka hindi makatulog eh. Stop thinking her okay!

 

Pababa na ako ng hagdan para magpaprepare ng almusal.

Oo prepare dahil may katulong naman bakit pa ako magpeprepare ng almusal diba?

At dahil nga mejo antok pa ako ay hindi ko namalayang malapit na pala ako sa hagdan.

“Damn!”

Dalawang steps ang nalagpasan ko at kung hindi ako nakahawak sa hagdan ay baka sa ospital na ko nagising or worst ay hindi na pala ako magigising.

 

Pero kahit ganon ay lutang pa rin akong pumunta sa kitchen.

At dahil mag-a-alasinco pa lang ay hindi na ako nagulat na wala pang katulong na nagtatrabaho dito. At dahil doon wala akong magagawa kundi mag handa ng sarili kong almusal. Umpisahan ko sa kape muna.

 

“Ouch!”

 

GRRRR! , Tanga ko naman. Napaso ako ng mainit na kape, nanginig kase ang kamay ko kaya may konting tumapon sa baso.

Mejo gising na ako kaya nag umpisa na akong magluto ng omelette.

 

“Ouch!”

 

“Natilamsikan naman ako ngayon ng mantika. Ang tanga ko na naman dahil nakalimutan kong ilagay yun itlog nung hindi pa mainit yung mantika, tuloy tumalsik.

 

Nung ililigpit ko na yung kinainan ko. Natabig ko yung tasa kaya nalaglag sa mesa.

 

“Ouch!”

 

Ang sakit! Nabubog ako. Hays ang malas ko naman ngayon.

Akala ko tapos na ang kamalasan ko dahil nung nag-e-exercise ako ay hindi naman ako natapilok o kaya nalaglagan ng weights.