What If

Chapter 3

MAINE's POV

"Meng, kakayanin mo ba talaga to?" pagaalalang tanong ni nanay.

"Nay, kaya ko to culinary ako I can cook, tapos may libreng laundry naman po tong condo at hindi naman ako makalat dahil wala pa akong ikakalat and Nay, I can clean naman after" paniniguro ko sakanya

Mula kagabi huling gabi ko sa Bulacan ay hindi na siya natapos sa mga bilins niya, ni-request ko kasi na magcondo nalang dito sa pasig malapit sa airlines na papasukan ko.

"Menggay no boys hah?"

"AY jusko nay! Tama na yan, ok? Trust me" sabi ko at inakap siya ng mahigpit

"Menggay" may pagaalalang tawag ng kanyang tatay

Lumapit naman si Maine dito at inakap ng mahigpit ang ama

"Tatay 6 months lang po to, thank you po"

"Mag-iingat ka dito ha? Yung mga taxi na sasakyan mo itetext mo saakin, baka next month ma release na yung sasakyan"

"Nako tay" nagulat si Maine sa sinabi ng ama hindi niya ineexpect na ibibili talaga siya ng sasakyan ng ama kahit na since college ay hinihiling na niya ito.

"I know naman na sawa kana sa pagamit kong sasakyan o ng kuya o ng mga ate mo sayo"

"Hindi naman po" sabi ni Maine at muli inakap ang ama

"Uuwi pa naman po ako, gusto ko lang maagang mag ayos at maglipat ng mga gamit ko" sabi ni Maine ng paalis na ang mga magulang

They bid goodbyes

Haaay baka bukas makalawa umuwi na din ako nito ah parang mas matindi pa homesick ko nito kaysa nung nasa New York ako.

Binuksan ko na maleta ko at ang mga boxes ko para iayos ang mga gamit ko

"Hmmm, July 4 pala may orientation kami. Alanganin naman Saturday, pero baka ganun talaga flight attendant e kahit anong araw pwedeng umalis, NAKSSSSsss! Hahaha wag umasa agad Meng" kausap ang sarili habang inilalagay sa book shelf ang entrance paper niya.

6pm ng matapos si Maine sa ginagawa niya kaya naisipan niyang mag gala at mag grocery na din para sa pagkain niya, ito na din ang naging way niya to learn how to travel from her condo to other major places she needs to go specially the airlines where her training will be held.

Passed 11pm na siyang nakabalik sa condo niya, buti nalang walang curfew dito anytime pwede kang umalis at bumalik.

Inayos na niya ang mga pinamili niya sa cabinet at ref niya, maayos naman sa gamit si Maine minsan nga lang disoriented siya.

*Pop

"Sino naman kaya ang magmemessage sakin ng ganitong oras?" nakapantulog na siya and ready to sleep

Oo hindi pa ako matutulog but I just want to enjoy myself alone, pero baka sina nanay to

Pero hindi ko inaasahan ang message na ito

"Sana pala diko nalang binuksan" bulong ko sa sarili ko

FROM: Ex

Hi Maine! I'm here sa Philippines
Can we meet? Hmm tomorrow
8pm, laksa? I'll pick you at your
village? Same as before? Sa kanto
lang ako promise.

Haaaaaay *, kung noon nagagawa mo to saakin pero hindi ko alam bakit ngayon wala. One is enough tapos inulit mo pa, ng higit sa kaya kong bilangin. So NO *, hindi na to pwede.

TO: Ex

Oh bat nabalik ka sa Philippines
Wala ako sa Bulacan e, di na ako
nakatira dun. Thanks for the
invite ha? Pero * kasi hindi
ako pwede, oh wait I rather say
ayoko na. Good night

Pagkasend ko nun sa kanya hindi ko alam pero nakaramdam agad ako ng antok. Wala na siyang dating saakin, wala na yung excitement na nararamdaman ko every time he'll invite me to go out for a dinner.

Natuto na ako.

Early in the morning nagising ako, hindi ito usual saakin. I'm a long sleeper if I got the chance to be sleepy. Pero naninibago din siguro ako sa lugar, ganito din ako nun sa New York pinagkaiba nga lang doon kasama ko ang mga friends ko. Ngayon me alone nalang

TO: Aa. Nanay, Aa. Tatay

Good morning! This is unusual to
me hahaha but I'm doing fine my
first night is so good. I'll do practice
riding bus or taxi from here to airlines
and fix my other things after. I went
to the grocery last day it went well
naman, thanks for the taxi I just told
my whereabouts. I'll be home on
Friday nga pala, I need some papers
and get my other things pa. Don't bother
to pick me; I'll do it my own. I love you
guys! See you on Friday.

Hindi ko na hinintay ang reply nila, I know by this time no phones on the table na it's breakfast time and tatay always scolding us about having our phones on the dining right beside our plates.

Maliligo na ako at mag-aaral pa akong mag-commute from here and other places.

Oh God please be with me always!