What If

Chapter 33

MAINE's POV

"Oh maglagay ka muna sa likod nito" sabi ko sakanya at pinatalikod siya saakin.

Katatapos lang nilang maglaro, sina nanay at tatay sumunod lang para sabihan kami na ready na ang dinner at kailangan na namin umuwi.

"Salamat Maine" sabi niya at humarap saakin at tinulungan akong bumaba sa bench

Siya na matangkad shems!

"Alam mo, sobrang saya ko" sabi niya saakin at humarap ulit.

Pinapanuod naming magbatukan yung dalawa kong kapatid na lalaki at si kuya John.

"Bakit naman?"

"Kasi you give me this kind of experience. An experience to treasure"

"Ako din Rj, hindi ko man madalas sabihin sayo pero salamat kasi lagi mo akong binibigyan ng dahilan para maging masaya"

"Uy uwi na tayo!" kuya Nico interrupt us kaya sumunod na kaming maglakad

Pagdating namin sa bahay dumeretso sa kwarto nila si Dean at Kuya Nico si Rj naman dito ko sa CR sa baba binantayan dahil magbibihis pa siya.

"Oy hindi naman yan mawawala nakabantay kapa dyan" sabi ni ate Nikki at sakto bumukas yung pinto ng CR

"Alam ko, naniniguro lang" sabi ko at kinindatan si Rj.

ALDEN's POV

Habang nagdidinner hindi natapos ang kwentuhan at mga panlalaglag nila kay Maine nakikinig lang ako at nakikitawa kahit hiyang hiya na si Maine at halatang naiinis na pero mag papout lang siya at titingin saakin na nang hihingi ng tulong kapag tumawa naman ako pupunta sa tatay niya at dun hihingi ng tulong.

"Oh a cheer naman for tatay's birthday!" sabi ni Nanay.

"Kayo lang masaya ni tatay kayo lang magtatravel" reklamo naman ni Dean.

"Hindi po ko na orient na birthday niyo pala bukas" sabi ko.
"Oh inumin mo para bawi ka" sabi ng tatay ni Maine so I took from his hand the in can beer and open it "pero wala nga kaming balak kasi sakto we have contract renewal sa Japan bukas so pagbalik nalang sasabay nalang sa pabinyag ni Matti"
"Ganun po pala, sige po. Happy birthday in advance nalang din po and enjoy"

After namin kumain tinext ko na si Mama Ten na sunduin ako dito sa Bulacan, wala naman kasi akong dalang sasakyan hindi din naman ako pumayag sa alok ni Maine na dalin yung car niya. Hindi naman saakin yun, at saka bago yun dapat siya gumamit nun.

"Asan na daw sila?" tanong niya saakin nasa labas kami ng gate nila ngayon

"Wala pa, malayo pa sila"

"Dun muna tayo sa loob baka – "

Hindi ko siya pinatapos at inakap ko siya ng mahigpit and naramdaman ko naman ang mga kamay niya sa likod ko.

"Maine, thank you talaga. Thank you for trusting me, lalo na thank you kasi hinahayaan mo akong mas makilala sa pamilya mo" bulong ko sakanya

Bumitaw naman siya at nagulat ako ng hawakan niya ang magkabila kong pisngi

"Alam mo, nakakarami kana ng thank you. Singilin kaya kita para kumita ako? Pero you know what Rj?" mas nilapit niya ang mukha niya saakin "I'm the one who is more thankful"

"Hmmmm b...bakit?"

"Kasi you give me this kind of feeling that I can't even define"

"W...what feeling?"

"Loving you"

And then she closed the space between us.

"Saya mo ata nak? Mukhang naenjoy mo yung pagbisita kena Maine at ang paglalaro sakanila ahh"