Carrying The Mafia Lord's Son

Kabanata Sampu

"Alziyenaaaaa!"

Gulat akong napalingon sa malaking pintuan ng mansyon ng sunod sunod na pumasok ang mga matatalik kong kaibigan. "Alehya? Doll? Nea? Are you guys really here? Hindi naman ako nagha-hallucinate diba?" gulat na gulat at hindi parin makapaniwalang bulalas ko. Dinambahan ako ni Doll ng yakap na para bang 10 years kaming hindi nagkita. "Omg, Ziyenaaaa! I missed you so much! Finally, nagkita na rin tayo." saad pa ni Doll habang walang pakundangang hinahalikan ang pisnge ko.

Saaming apat, si Doll talaga ang pinaka-touchy at pinaka-clingy. Hindi siya natatakot na halik halikan ang pisnge namin, at yakap-yakapin kami kahit na in public. That's what we really love about her. Hindi siya natatakot na ipakita saamin how much she cared about us.

"Girl, marami ka ng utang na kwento saamin." ngiting ani ni Alehya bago bumeso sa magkabila kong pisnge at nakiyakap na rin. I smiled at hinalikan ang ulo nilang dalawa. I really missed my friends. Lagi na lang kasi akong nakakulong rito sa mansyon. "Hoy ano? Kayo lang magyayakapan diyan? Sama naman akooo." tila nagtatampong sabi pa ni Nea at nakijoin na sa yakapan namin.

Nagkakatuwaan kaming apat ng lumabas si Manang mula sa Kusina. May bitbit siyang tray na may lamang bowl ng chips at apat na baso ng mango juice. Nginitian niya kami bago inilapag ang tray sa center table rito sa sala. "Dumating na pala kayo, kanina ko pa kayo hinihintay." nangunot ang aking noo sa pagtataka.

Napabitaw ako sakanilang tatlo at umayos ng tayo. "Hinihintay?" kuryoso kong tanong kay Manang. Natatawang tumango tango siya at kinindatan ako. "Sinabihan kasi ako ng alaga ko na darating raw ang mga kaibigan mo, kaya ipinahanda niya kayo ng meryenda saakin." she said at bumalik na sa kusina.

Napalingon naman ako sa mga kaibigan kong nakaupo na ngayon sa sofa at kumakain ng chips. Tumabi ako sakanila at sinimulan ng magtanong. "So what are you guys doing here? At, paano kayo nakapasok sa napakahigpit na security ng mansyon?" I curiously asked them as I munched on the chips. Nagkatinginan sila saka sabay na ngumisi. "Girl, hindi mo alam? Tinulungan kami ng fafa mo na makapasok dito. Baka raw kasi nabo-bored kana rito kasi nakakulong ka lang raw rito." sagot saakin ni Nea at uminom ng juice. Napaisip naman ako.

"Si Allen?" gulat na asik ko. Sabay silang tumango. Napanganga naman ako. I didn't know that he'll be able to do this for me.

Nakabawi naman ako sa pagkakagulat ng nagtanong saakin si Doll. "So, how are you? Kamusta naman ang pagbubuntis mo? I bet feeling reyna kana dito sa mansyon ni Mr. Valdemore." nagtaas baba ang kilay ni Doll na ikinatawa ko. Napahawak naman ako sa tiyan kong, bahagya ng lumalaki. "We are both doing fine. Inalagaan naman kami ng maayos nina Manang at of course, ni Allen." I said, half smiling.

Nagkatinginan silang tatlo saka sabay na napahagikhik. "Kitang kita namin ang glow sayo simula ng magbuntis ka at mapunta dito. Buti di ka na dun sa parents mong kay Mira lang naman may pakialam." napapairap na saad ni Alehya at uminom sa juice niya. Napatango tango naman ang dalawa na tila sumasang-ayon. Nawala ang ngiti ko at napabuntong hininga na lang. "Alam niyo, kahit ganun sila sakin, mahal na mahal ko parin sila. Ewan ko ba. After all those years of treating me as nothing, I still find myself loving them. Wala eh, mga magulang ko parin kasi sila kahit anong gawin ko. Mananaig at mananaig parin ang pagmamahal ko sakanila." they stared at me with teary eyes, as if touched by what I just said.

Napailing na lang ako at iniba ang usapan.

---

Paggabi na ng napagdesisyonan ng mga kaibigan ko na umuwi. Sakto namang pagkatapos nilang umalis, dumating naman si Allen. Dahil nga wala akong maggawa ay tumulong na rin ako kay Manang sa paghahanda ng Dinner. Nasa kusina ako non at nagsa-slice ng gulay ng pumasok siya roon.

"Alziyena, what are you doing here?" he asked with his eyebrows almost touching. Napatawa ako at napatigil sa ginagawa ko. "Bakit? Bawal na ba akong tumulong sa mga gawain dito?" balik na tanong ko rin. Bumaba ang tingin niya sa tiyan ko bago muling nagsalita.

"You're pregnant." sabi niya na para bang yun na ang sagot sa lahat ng tanong. Napairap naman ako. "Allen, isang buwan lang naman akong buntis. Wag ka ngang oa." natatawang aniya ko sakaniya at tinalikuran siya para ipagpatuloy ang aking ginagawa.

Hindi ko na siya narinig pang magsalita kaya I assumed na umakyat na siya sa kwarto namin para magbihis kasi naka-business attire pa siya dahil galing nga siya sa kompanya nila.

I was about to put the plates on the table when I heard gunshots. I automatically held my tummy and head, as if protecting it from the bullets. Hindi ko namalayan ang naging paglapit saakin ni Allen, nakita ko na lang ang sarili ko na akay akay niya palabas sa backdoor ng mansyon at pasakay sa itim na kotse.

Akmang aalis na siya ng pigilan ko siya sa pamamagitan ng paghawak sakaniyang braso. "Saan ka pupunta? Allen, anong nangyayari?" ipinakita ko sakaniyang natatakot ako, at kailangan niyang ipaliwanag saakin kung bakit nangyayari ang lahat ng ito. He looked at me seriously. He stepped closer and kissed my forehead. I closed my eyes as I felt my tears falling. I'm scared. "I'll come back for you, promise."

Sunod sunod akong umiling habang walang tigil na sa pag-iyak. Ayaw kong bitawan ang braso niya pero napilitan ako ng siya na mismo ang nagtanggal nito sa pagkakahawak sakaniya. Siya na rin mismo ang nagsara ng pintuan ng kotse at inutusan ang driver na dalhin raw ako sa tinatawag niyang Safe House.

Napatakip na lang ako sa mukha ko gamit ako kamay ko dahil sa malakas na paghagulgol ko. Wala na akong pakealam sa Driver na sinusulyap sulyapan ako sa rear view mirror na may nagaalalang tingin. Why am I crying? Is it because I'm scared? Well yes, I am.

I'm scared that he won't be able to come back. I'm scared that I won't be able to see him anymore. I just hope that he'll fulfill his promise.

Because for some reasons, I am afraid of the thought that I'll be seeing him in a coffin.

****
A/N: YES! WAHAHAHAHA! NAKAPAG-UPDATE DIN SA WAKAS!